Ljósmæðrablaðið - 01.12.1986, Qupperneq 45

LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ
173
dagar. Ef munur er meiri en 7 dagar eða meðgöngulengd er
óviss, skal láta ómmœlingarmeðaltöl ráða.
Athuga ber að ekki er alltaf ástæða til að halda fast fram mun
á meðgöngulengd sem konan telur að sé rétt og því sem
ómskoðun hefur bent til.
4. Ómskoðun eftir 22 - 24 vikur telst sein skoðun og er ekki hægt
að nota niðurstöður slíkrar skoðunar einar sér til ákvörðunar
á meðgöngulengd með nægilegri nákvæmni vegna þess hve
staðalfrávik hafa aukist.
Ef meðganga er orðin lengri en 20 vikur við fyrstu mæðra-
skoðun er samt mælt með því að konan sé send í ómskoðun
hið fyrsta. Sé meðgönglengd óviss samkvæmt síðustu tíðum
getur endurtekning á mælingum í 2 - 3 skipti með tveggja vikna
millibili gefið nokkru betri hugmynd um væntanlegan
fæðingartíma.
5. Við leit að vaxtarheftum fóstrum (intrauterine growth
retardation — minna en 10. percentil fyrir meðgöngulengd) á
siðasta þriðjungi meðgöngu þarf að hafa eftirfarandi i huga
þegar konu er vísað í ómskoðun:
a) Líkur á réttri greiningu eru meiri eftir þvi sem lengra líður
á meðgöngu og eru litlar fyrir 32 vikur, nema í sérstökum
tilvikum.
b) Rétt getur verið að senda konur í áhættuhópum í skoðun
til að leita að vaxtarheftu fóstri, en þá er mest not af slíkri
skoðun eftir 32-34 vikur.
c) Endurtaka má skoðun, ef með þarf, á 14 daga fresti en
ekki þéttar að jafnaði. í fleirburameðgöngu er mælt með
reglubundnu eftirliti með fósturvexti þegar líður á síðasta
þriðjung meðgöngu.
d) Ekki er ástœða til að senda allar konur aftur í skoðun við
32 vikur vegna þess að árangur slíkra kembirannsókna er
óviss.
6. Endurmat á fylgjustaðsetningu vegna fyrri greiningar á lág-
sætri fylgju skal fara fram eftir 32ja vikna meðgöngu, nema
ástæða sé til endurmats fyrr, t. d. vegna blæðinga.