Dagblaðið Vísir - DV - 25.05.2004, Blaðsíða 2

2 ÞRIÐJUDAGUR 25. MAÍ2004
Fyrst og fremst DV
Útgáfufélag:
Frétt ehf.
Útgefandi:
Gunnar Smári Egilsson
Ritstjóran
lllugi Jökulsson
MikaelTorfason
Fréttastjóran
ReynirTraustason
Kristinn Hrafnsson
Kristján Guy Burgess
DV: Skaftahlíð 24, Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 515 7599 - Ritstjórn:
550 5020 - Fréttaskot 550 5090
Ritstjóm: ritstjorn<a>dv.is - Auglýsing-
an auglysingar@dv.is. - Dreifing:
dreifing@dv.is
Setning og umbrot: Frétt ehf.
Prentvinnsla: ísafoldarprentsmiðja
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagna-
bönkum án endurgjalds.
Bullurnar
inn úr klíkunni hefur samið óháð lög-
fræðiálit til stuðnings ráðherrum.
Hann er orðinn prófessor og skiptir
tíma sínum milli hnitmiðaðra og inn-
rammaðra greina í Mogganum til varnar
Hinum Mikla og ruddalegra mannlýsinga í
fleiri bréfum en því eina, sem hengt var
upp á töflu í Verzlunarskólanum.
Annar prófessor skiptir líka tíma sínum
milli hnitmiðaðra og innrammaðra greina í
Mogga til varnar Hinum Mikla og annarra
skrifa, sem felast í að klippa og líma saman
að nýju texta annarra manna og þykjast
hafa skrifað hann sjálfur. Hann telur þetta
eðlilegt og sjálfsagt, hafið yfir lög og rétt.
Þriðji var einu sinni ráðherraígildi sem
fréttastjóri ríkissjónvarpsins og rekur niína
útvarpsstöð, þar sem hann bendir þjóðinni
á, hvflíkt úrþvætti forseti landsins sé. Hann
hefur um það langt og samansúrrað mál að
hætti útvarpsstöðva róttækra Neanderdals-
manna í Bandarflcjunum.
Enginn kemst þó með tærnar, þar sem
sjálfur Hinn Mikli landsfaðir hefur hælana.
Hann kastar ítrekað skít í forseta landsins
og lætur framkvæmdastjóra flokksins fylgj-
ast með stöðu ritstjóra Moggans í Lands-
banka til að ná á honum hreðjatökum, svo
að notað sé eigið orðaval landsföðurins.
Hinn Mikli skiptir tíma sínvun milli hót-
ana í símtölum og hótana inni á teppi.
Hann lagði niður Þjóðhagsstofnun, af því
að forstjórinn fór í taugamar á honum.
Hvar sem Hinn Mikli fer, sáir hann um sig
ótta og skelfingu, hvort sem það eru emb-
ættismenn, samflokksþingmenn, prestar
eða umbar.
Þjóðfélagið í heild snýst um Hinn Mikla,
reiðiköst hans og ofbeldishneigt hatur í
garð þeirra, sem hann telur leggja steina í
götu sína. Sértæk lög eru sett á færibandi
um margvísleg áhugamál hans, allt frá digr-
um eftirlaunum Hins Mikla yfir í afnám
einkafyrirtækja, sem honum hugnast ekki.
Um þessa hegðun fann Velvakandi
Moggans orð, sem hæfir. Það eru bullurn-
ar, sem hér á landi og raunar víðar hafa
spillt fyrri leikreglum vestræns samfélags
eins og við þekkjum þær frá þeim tíma,
þegar leikreglumenn á borð við Jón Bald-
vin Hannibalsson og Steingrím Hermanns-
son voru í pólitík.
Sjálfstæðisflokkxmnn er ekki einn um
bullurnar, þótt hann sé umsvifamestur.
Satt að segja var margumræddur forseti
þjóðarinnar ein af þeim verstu, þegar hann
var í pólitík. Annar formaður stjórnarand-
stöðunnar skrifar bréf að hætti framan-
greinds prófessors og hinn sleppir sér í
ræðustóli.
Vandi okkar stjórnmála nú er hinn sami
og í Bandarflcjunum. Vandinn fylgir þeim
tíðaranda, að hinn sterki skuli hafa öll völd
óspöruð. Bullumar hafa tekið völdin í póli-
tfldnni.
Jónas Kristjánsson
Davíð vann
Fjölmiðlafrumvarpiö var samþykkt í gær. Illugi Jökulsson
var á áheyrendapöllum og fylgdist með.
FYRIR UTflN ALÞINGISHÚSIÐ eru lög-
regluþjónar á kreiki.
„Við erum fjórir,“ segir einn
þeirra. „Það er að segja þeir sýni-
legu,“ bætir hann við og glottir.
Þar lá að. Svo einhvers staðar
liggja líka ósýnilegir lögreglumenn í
leyni. Mikið skal við haft þegar mik-
ið liggur við. Því nú á að fara að sam-
þykkja fjölmiðlafrumvarpið. Skyldi
rfldsstjórnin í alvöru búast við óeirð-
um? Er Halli Jó ríkislögreglustjóri
einhvers staðar óeinkennisklæddur í
ómerktum bfl, tilbúinn að stjórna
aðgerðum ef stormsveitir Norður-
ljósa gera áhlaup á Alþingishúsið?
En það eru engar horfur á því.
Klukkan er kortér gengin í tvö, at-
kvæðagreiðslan á að hefjast eftir
fimmtán mínútur og það er enginn
mættur til að fara á áhorfendapalla
nema ég. Að vísu er lgest ennþá bak-
dyramegin þar sem leiðin liggur á
pallana, engin leið að komast inn.
LÖGREGLUÞJÓNARNIR segja mér að
bara þrjátíu manns verði hleypt á
pallana. Þó þar séu sæti fyrir fimm-
tíu til sextíu manns. Þeir kunna enga
skýringu á þessari takmörkun, enda
er hún ekki þeirra ákvörðun. Þeir
eiga bara sjá um að allt fari skikkan-
lega fram.
Og heldur engar horfur á öðru en
allt muni fara skikkanlega fram. Að
minnsta kosti á áhorfendapöllun-
um. Þó væntanlegum áhorfendum
sé farið að fjölga. Páll Ásgeir á Rás
tvö er mættur og okkur þykir örugg-
ast að koma okkur fýrir í svolítilli
biðröð við bakdyrnar. Svolítill hópur
Hvað sagði Jón
Sigurðsson?
„Aö sérhver maður
hafi frelsi til að
halda trú þá sem
hann vill, tala
hvað hann vill, rita
hvað hann vill og
láta prenta hvað
hann vill, meðan
hann meiöir eng-
an,þykirvissulega
engum á Islandi frelsi um of. Að lík-
um hætti má atvinnufrelsi og versl-
unarfrelsi ekki missa þar sem nokkuð
fjör og dugnaður á að komast á fót,
og má i þvi skyni ekki hafa stundar-
skaða nokkurra manna fyrir augum
heldur gagn alþýðu bæði í bráð og
lengd
Eftirfarandi kafla úr skrifi eftir Jón
Sigurðsson forseta las Mörður Arna-
son, þingmaður Samfylkingar, upp
þegar hann gerði grein fyrir atkvæði
sínu á þingi í gær.
Fyrst og fremst
af menntaskólakrökkum kemur
askvaðandi og vill líka fá að fylgjast
með þegar fjölmiðlalögin verða sett;
já, nú drífur fólk beinh'nis að. Fleiri
DV-menn, Hallgrímur Helgason rit-
höfundur með hatt og smábarn,
slangur af ungu fólki, almenningur.
Gamall maður í glansandi jakkaföt-
um og Arsenal-bindi kemur gang-
andi og vindur sér fremst í biðröð-
ina. Það er samdóma álit okkar að
hann sé svo flottur í tauinu að hann
eigi skilið að fá að vera fyrstur.
ENDA KEMUR {LJÚS að þetta er fyrr-
verandi þingvörður. Hann skilur
ekkert í þessum fjöldatakmörkun-
um á þingpallana. Segir okkur í bið-
röðinni frá fyrri málum sem kveikt
höfðu áhuga með þjóðinni; frá Haf-
skipsmálinu þegar troðfullt var á
þingpalla og einhver hafði meira að
segja mætt með fána Hafskips. Það
var nú talið of langt gengið og fáninn
var tekinn af þeim hinum sama. En
fjöldinn fékk að vera viðstaddur og
fylgjast með Alþingi að störfum. Það
var allt troðið, menn stóðu í stigan-
um. En ekki núna, nú fá bara þessir
þrjátíu að horfa upp á dýrðina þegar
fjölmiðlalög Davíðs verða samþykkt.
Þessi sögulegu lög. Á þessum
sögulega degi.
KLUKKAN ER 0RÐIN HALF, þá eru
bakdyrnar opnaðar. Þingvörðurinn
gamli arkar fyrstur manna upp, ég
fylgi í fótspor hans og svo öll stroll-
an. Þegar við komum upp á hana-
bjálkann þar sem áhorfendapallarn-
ir eru, er þingfundurinn hafinn.
Halldór Blöndal að kynna eina mál-
ið á dagskrá; atkvæðagreiðsluna um
þessi ólög. Nema Halldóri finnst það
náttúrlega ekki.
Fulltrúar allra stjórnmálaflokk-
anna koma upp til að boða afstöðu
flokka sinna. Ég held að það sé ekki
bara af því ég er sammála þeim sem
mér finnst fulltrúum stjórnarand-
stöðuflokkann mælast af sýnu dýpri
sannfæringu en fulltrúum Sjálfstæð-
isflokksins og Framsóknarflokksins.
Bjarni Benediktsson höktir í gegn-
um ræðuna sína; Hjálmar Árnason
virðist ótrúlega nervus. Á áhorf-
endapallinum er hlegið að fullyrð-
ingu hans um góðsemi fjölmiðlalag-
anna. Og Hjálmari er ekki skemmt.
ORÐSTEINGRÍMS J. um hvað það sé
ömurlegt að fylgjast með fótgöngu-
liðum þeirra Davíðs og Halldórs
með glamrandi hlekkina eru eins og
töluð út úr mínum munni. Því ég
veit - eins og allir - að þarna niðri í
Davið bregður við
hláturinn. Hann lítur
uppr öskureiður. Þetta
er ekki fallegt augna-
ráð. Kannski ætlar
hann næst að banna
hlátur.
salnum eru a.m.k. þó nokkrir þing-
menn í þann veginn að greiða at-
kvæði gegn samvisku sinni. Þar sem
ég halla mér yfir handriðið og skima
niður reyni ég að sjá það út úr fasi
þeirra. Sumir eru vissulega niðurlút-
ari en aðrir. Og ég velti fýrir mér
hvort það sé skárra, að menn beri
skömmustuna utan á sér eða láti
sem ekkert sé. Kemst ekki að niður-
stöðu.
KRISTINN H. GUNNARSS0N fiytur
ágæta ræðu. Einu sinni fyrir löngu
flutti ég pistil þar sem ég hæddist að
Kristni fyrir að hann skyldi hafa
skipt um skoðun á gagnagrunns-
ffumvarpinu ffæga þegar hann gekk
úr Alþýðubandalaginu gamla í
Framsóknarflokkinn. Af tómri
flokkshollustu. En nú er Kristinn
maður fyrir sinn hatt.
Annað en margir aðrir þarna
niðri.
ATKVÆÐAGREIÐSLAN BYRJAR. Nafn-
kall og allt fer fram sem búist var við.
Það er eiginlega ótrúlegt að horfa
upp á þetta; meirihluta alþingis-
manna samþykkja lög sem allir vita í
hjarta sér að eru ótæk. Margir
stjórnarandstæðingar gera grein
fyrir atkvæði sínu, nánast engir
stjórnarsinnar. Jú, Davíð sjálfur
kemur í pontu og les ummæli sem
litlu vinnumaurarnir í Valhöll hafa
grafið upp úr þingtíðindum: eitt-
hvað sem Ólafur Ragnar Grímsson
sagði árið 1995 um nauðsyn laga-
semingar á fjölmiðla. Greinileg
melding til forsetans um að voga sér
ekki að neita að skrifa undir lögin.
Voða sneddf hjá Davíð, eða það hef-
ur þeim eflaust þótt í Valhöll. Mér
finnst þetta hallærislegt. Ætlast Dav-
íð í alvöru til að forsetinn taki
ákvörðun í málinu eingöngu út frá
sinni eigin persónulegu skoðun? Á
ekki forsetinn að taka ákvörðun sína
út frá því sem hann telur að íslenska
þjóðin vilji, ekki að eigin geðþótta?
En Davíð kann náttúrlega ekki að
taka neinar ákvarðanir nema út frá
eigin geðþótta, sjálfsagt heldur hann
að sama gildi um alla aðra. Nema
náttúrlega litlu fótgönguliðarnir í
Sjálfstæðisflokknum sem eiga að
taka ákvörðun ekki að eigin geð-
þótta, heldur að Davíðs geðþótta.
Fyrir nú utan að þetta sagði for-
setinn sem sagt árið 1995 og var
auðvitað ekki að tala um nákvæm-
lega þá hrákasmíð sem Davíð hefur
nú barið saman.
Hallærislegt, Davíð, hallærislegt.
HELGI HJÖRVAR kemur í pontu til
að gera grein fyrir atkvæði sínu og
rífur frumvarpið. Mörður les
skemmtilega klausu upp úr skrifum
Jóns Sigurðssonar forseta. Við á
pöllunum bíðum svolítið spennt eft-
ir Jónínu Bjartmarz; allir vita að hún
er á móti frumvarpinu og mun hún
greiða atkvæði gegn því? Hún kemur
og flytur tölu þar sem hún kveðst
ekki sannfærð um að frumvarpið
standist stjórnarskrá og stjórnar-
skráin verði að njóta vafans. Hún
geti því ekki stutt frumvarpið. En
hún ætlar ekki að greiða atkvæði á
móti frumvarpi sem hún er ekki ör-
ugg um að standist stjórnarskrána,
hún ædar að sitja hjá.
Skrýtið hvernig það er stundum
merki um voðalegt hugrekki að taka
ekki afstöðu. Sitja hjá.
Á sínum tíma meikaði Þorgerður
Katrín það í pólitflc með því að þora
á vera á móti rfldsábyrgð Davíðs til
deCode. Hún greiddi samt heldur
ekki atkvæði á móti ábyrgðinni,
heldur sat hjá. Nú er Þorgerður
Katrín orðin ráðherra og segir
snyrtilegt „já" við fjölmiðlaffum-
varpinu þegar röðin kemur að
henni.
EN JÓNÍNA SITUR ÞÓ að minnsta
kosti hjá. Það er skárra en ekki neitt.
Halldór mun hafa sagt henni að ef
hún greiddi atkvæði á móti og frum-
varpið yrði því samþykkt með
minnsta mun, þá yrði Davíð svo
reiður að hann myndi sprengja
stjórnina. Og Jónína ekki viljað bera
ábyrgð á að stjórnin félli. Farið hefði
fé betra, segi ég nú bara. Þessi ör-
þreytta valdníðslustjórn. Ja, svei.
Síðastur greiðir þingforsetinn
Halldór Blöndal atkvæði. Og gerir
grein fyrir afstöðu sinni. Flytur stutta
tölu þar sem hann segist munu
styðja frumvarpið þar sem hann
styðji frjálsa fjölmiðlun, fjölbreytni,
lýðræði og ég veit ekki hvað og hvað.
Á áhorfendapallinum brýst út
skellihlátur.
DAVÍÐ BREGÐUR VIÐ HLÁTURINN.
Hann lítur upp, öskureiður. Þetta er
ekki fallegt augnaráð. Kannski ætlar
hann næst að banna hlátur. Það er
nú þegar orðið nánast saknæmt - að
sögn Arna Magnússonar félagsmála-
ráðherra - að gera grín að forsætis-
ráðherra. Kannski er þá bara næsta
skrefið að banna Mátur.
Nema náttúrlega að sögunum
hans Davíðs sjálfs og skemmtilegum
bröndurum hans, eins og að leita að
Ólafi Ragnari Grímssyni ofan í kók-
dós.
Líklega má áfram hlæja að því.
En svo er þessu öllu lokið. Frum-
varpið hefur verið samþykkt. Davíð
hefttr unnið. Eina ferðina enn. Eins
og hann sagði víst sjálfur Jóni Ásgeiri
á fundinum þeirra. Að hann væri
vanur að fá að ráða því sem hann
vildi ráða.
Eða er það ekki? Vann ekki Davíð
örugglega?