Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1911, Qupperneq 42

vildi svo óheppilega til, að japanskur ofstækismaður,
sem áleit Li-Hung-Tschang versta óvin föðurlands
síns, óð að honum á götu og skaut á hann úr skamm-
byssu. Skotið hitti Li-Hung-Tschang i kinnina og
var það mikið sár, svo að hann lá lengi veikur. En
einnig þetta atvik snerist Kínverjum til heilla. Japans-
keisara þótti þetta hafa illa tiltekist, þar sem Li-
Hung-Tschang var gestur Japans og í fullum griðum.
Og þótt honum hefði áður alls ekki verið í hug að
semja frið að svo stöddu, heldur þjarma Kínverjum
betur, þá snerist honum nú svo hugur, að hann
byrjaði þegar á friðarsamningum. Að vísu varð Kína
að ganga að hörðum friðarkostum; það varð að
borga Japan gríðarmikinn herkostnað, láta af hendi
eyjuna Formosa, og það var íhlutun stórveldanna að
þakka, að Japanar tóku ekki einnig af þeim Liaotung-
skagann með Port Arthur. En enn verri hefðu frið-
arkostirnir þó eflaust orðið, hefði ófriðinum haldið
áfram.
Eftir þetta var vald og ríki Li-Hung-Tschangs
meira en áður haíði verið. Nú sá keisaraekkjan, að ráð
hans voru hollari en mótstöðumanna hans, og sá um
leið, hve ómissandi maður hann var fyrir ríkið. Pað
var ekki nóg, að hann tæki við embættum sínum og
virðingum af nýju, heldur var aukið við hann. Og
árið eftir að hann hatði samið við Japana (1896), var
honum falið hið virðulegasta erindi sem til var, að
mæta af hálfu Kínaveldis við krýningu Nikulásar
Rússakeisara. Eft(r krýningu keisarans í St. Péturs-
borg heimsótti Li-Hung-Tschang aðra stórhöfðingja
Norðurálfunnar og var honum hvarvetna tekið sem
konungur væri. Einkum tók Bismarck honum með
miklu dálæti, endu höfðu þeir tveir menn lengi veitt
hvor öðrum eftirtekt, þótt langt væri á milli þeirra.
í þessari ferð vann Li-Hung-Tschang föðurlandi
sinu afarmikið gagn, gerði sambönd við banka fyrir
þess hönd og greiddi fyrir viðskiftum þess við aðrar
(32)