Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1911, Blaðsíða 86

kvaddi og hélt leið sína, en verkamennirnir voru ekki
ánæg'ðir með réttsýni hans, sem þeir í upphafi hrósuðu.
Garala Lísa.
Pegar læknirinn H. gekk að heiman um morgun-
inn í'rá nýju skrautbyggingunni sinni, þá mætir hann
gömlu Lísu. Hann þekti, að liún var heilsulítil og
bláfátæk, en vel pokkuð af öllum, sem pektu hana,
fyrir ráðvendni hennar. Hún bjó í fátæklegu og
litlu pakherhergi, en var pó prátt fyrir veikindi og
fátækt siglöð og kvartaði aldrei.
Læknirinn heilsaði gömlu Lísu og spyr hana,
hvernig heilsan væri núna og hvort hún hefði ekki
gaman af pví að sjá nýbygða húsið sitt. Hún játar
pvi með þakklæti og svo sýnir hann henni mörg
herbergi hvert öðru skrautlegra; en hún lét enga
undrun í ljósi, svo það leit svo út, að henni pætti
lítið meira varið í pessi skrautlegu herbergi, en gamia
paklierbergið, sem hún sjálf bjó í.
Þegar læknirinn var búinn að sýna gömlu Lísu
öll herbergin, pá spyr hann hana, hvernig henni lítist
á nýja bústaðinn sinn.
»Ó! hann er mjög fallegur«, segir gamla Lísa, »og
pað gleður mig að lækninum líður vel i þessum ljóm-
andi bústað, en miklu fegri verður bústaðurinn minn
bráðlega, pegar eg flyt úr pakherberginu mínu«.
Læknirinn stóð undrandi og spyr: »Ætlar Lisa
að flytja sig — og hvert?«
Lísa gamla sagði brosandi: »Lýsinguna af til-
vonandi bústað mínum hefi eg í biblíunni minni, og
paðan parf eg aldrei að flytja. Eg óska yður, góði
læknir, alls góðs í pessu fríða húsi, en pér búið hérna
svo stuttan tima, bráðum verður læknirinn líka að
flytja sig, pótt hann sé ríkur, og parf pví, eins og eg,
að liugsa um nýja bústaðinn sinn«.
Svo kvaddi gamla Lísa og tölti við prikið sitt,
glöð eítir vanda, heim í litla þakherbergið sitt.
(76)