Dagblaðið Vísir - DV - 21.09.2005, Blaðsíða 8

8 MIÐVIKUDAGUR 21. SEPTEMBER 2005
Fréttir 0V
Fimm manna fjölskylda var í vor borin út af Húsnæðisnefnd Hafnaríjarðar. Síðan hafa þau fengið inni
við og við á gistiheimilum, í sumarbústöðum í Borgarfirði og þess á milli hefur gott fólk skotið yfir þau
skjólshúsi. Móðirin, Anna Valdimarsdóttir, er við það að gefast upp en hún flaug með barnsföður sínum
til Búlgaríu í gærkvöldi til að kanna möguleika á heimili fyrir fjölskylduna.
Fjölskyldan hefur verið á
götunni síðan í aprfl Föt
barnanna eru I töskum og pok■
um en sjaldnast hefur Anna
haft aöstöðu til að þvo afbörn-
unum slnum. Það sker foreld-
rana I hjartað þegar börnin
spyrja hvar þau eigi að sofa
næstu nótt og það yngsta,
I? tveggja ára, spyr hvenær hún
fái eiginlega að fara heim.
„Við erum orðinþreytiatið*
eiga ekki samastað og liggja
á dýnum á gólfitiu, vera með
fötin af börnunum / töskum
og pokum og geta jafnvél vj
ekki þvegið afþeim. Ég
kvarta ekki mín vegna eða
pabba þeirra, en það er glsep
ur að gera börnunum þetta."
í apríl í vor voru hjón með þrjú börn borin út úr íbúð í eigu Hús-
næðisnefndar Hafnarfjarðar. Búslóð þeirra var pakkað saman og
farið með hana í geymslu. Eftir stóð fimm manna fjölskylda
ringluð og hrædd. Óviss um hvort einhver gæti skotið yfir þau
skjólshúsi. Þau höfðu ekki borgað leiguna í nokkurn tíma og það
er fljótt að safnast saman. Síðan hafa þau verið á vergangi, búið
í sumarbústað í Munaðarnesi, á gistiheimilum og svo hjá þeim
sem geta skotið yfir þau skjólshúsi nótt og nótt. Börnin eru ekki
skráð í skóla og spyrja daglega hvenær þau fái að fara heim.
Þrautalendingin er að kanna aðstæður í útlöndum þar sem húsnæði og matur
kostar margfalt minna iþeim tilgangi flugu þau Anna og barnsfaðir hennar utan Igær-
kvöldi þegar þeim bauðst ferð á 30 þúsund til Búlgariu. Þau ætla hugsanlega að undirbúa
flutninga út þar sem þau geta lifað mannsæmandi lífi, bein I baki og borið höfuðið hátt.
„Það var skelfiieg lífsreynsla að
standa fyrir utan blokkina þar sem
heimili okkar hafði verið í átta ár og
vita ekki hvom fótinn við áttum að
stíga. Bömin skildu ekki hvað var að
gerast en þeim lá svo á að koma okkur
út að það var tæpast að ég gæti náð
saman fötunum þeirra," segir Anna
sem nú á athvarf hjá vinkonu sinni í
Þingholtunum. Fyrir háifum mánuði
hljóp hún undir bagga og lánaði þeim
íbúðina sína en dvelur sjálf annars
staðar.
Boðið farfuglaheimili í Borgar-
firði eystra
Þann dag sátu þau á skrifstofu Mið-
garðs í Breiðholti, nýkomin úr Munað-
amesi þar sem þau höfðu búið í sum-
arbústað sem Félagsþjónustan útveg-
aði þeim. „Við áttum þá von á að fá af-
henta lykla að íbúð á þeirra vegum en
það brást. Þá sátum við eina ferðina
enn vegalaus og óviss um hvar við
myndum fá inni næstu nótt. Þau sem
með okkar mál hafa farið vom kampa-
kát og sögðust hafa útvegað okkur
heilt farfuglaheimili í Borgarfirði. Þar
gætum við hreiðrað um okkur og haft
húsið fyrir okkur. Áður en við fómm
datt barnsföður mínum í hug að
hringja þangað en þá kom í ljós að
snillingamir hjá Félagsþjónustunni
höfðu útvegað farfuglaheimili í Borg-
arfirði eystri! Sex hundmð kílómetra í
burtu," segir Anna sem er ekki hlátur í
hug þrátt fyrir að kómískt sé.
Börnin ekki byrjuð í skóla
Hún er orðin meira en langþreytt á
ástandinu. „Ég er búin að fá meira en
nóg af því að vera með bömin mín
sem eiga að vera byrjuð í skóla, á göt-
unni. Þreytt á að eiga ekki samastað og
liggja á dýnum á gólfinu, vera með
fötin af bömunum í töskum og pokum
og geta jafnvel ekki þvegið af þeim. Ég
kvarta ekki mín vegna eða pabba
þeirra, en það er glæpur að gera böm-
unum þetta," segir hún beisk.
Áður en harmsaga Önnu og fjöl-
skyldu hennar hófst, bjuggu þau í
góðri íbúð í blokk í Hafnarfirði. Bömin
vom í skóla og þeim gekk vel. Anna er
öryrki og hefur verið óvinnufær í tæp
tuttugu ár en þá eignaðist hún elsta
son sinn langt fýrir tímann og veiktist
af hættulegri heilahimnubólgu. „Ég
hef aldrei náð mér eftir það. Hef þjáðst
af þunglyndi og vefjagigt sem hefur
þau áhrif að ég er stöðugt þreytt. Held
mér varla uppi á daginn en reyni að
sinna bömunum," segir hún alvarleg á
svip.
Bera ábyrgð
Barnsfaðir Önnu er róleg-
heitamaður sem alltaf fer með friði en
hann er fíkill. Einmitt vegna þess hve
ljúfur og góður hann er hefur sam-
band þeirra lukkast en Anna segist alls
ekki treysta sér til að vera ein með
bömin. „Honum hefur ekki alltaf
gengið vel í edrúmennskunni; stund-
um nær hann tveimur, þremur árum
en svo koma tímar þegar hann dettur í
það eftir tvo, þrjá mánuði. Við erum
sammála um að hann sé ekki inni á
heimilinu, barnanna vegna, þegar svo
háttar. Hann er aldrei lengi að í einu
og er fljótur að leita sér hjálpar. Hann
slasaðist illa á sjó fyrir nokkrum árum
og er öryrki á eftir," segir hún og neitar
ekki að það sé þeim að kenna að húsa-
leigan var ekki greidd og fór í vanskil.
Ábyrgðin sé vissulega þeirra.
Nefndin vildi ekki semja
Þau reyndu að semja en án árang-
urs. Lögfræðingur Húsnæðisnefndar-
innar í Hafnarflrði vildi annað hvort
allt eða ekkert. „Við skulduðum
milljón þegar við vomm borin út.
Hálfum mánuði áður fómm við og töl-
uðum við Lúðvík Geirsson bæjar-
stjóra. Hann lofaði að athuga málið en
við heyrðum ekki meira ffá honum.
Okkur sýndi hann hroka ef eitthvað
var þegar við töluðum við hann. Það er
náttúrulega ekki gott að hafa svona
fólk eins og okkur á bænum," segir
Anna og bamsfaðir hennar kinkar
kolli. „Um svipað leyti reyndum við að
semja með því að greiða 2-300 þúsund
en því var hafnað. Daginn fyrir út-
burðinn spenntum við bogann eins
hátt og við gátum og vildum borga inn
á 5-600 þúsund krónur. Það var allt
sem við áttum og var hluti bóta sem
bamsföður mínum vom greiddar.
Lögfræðingurinn vildi ekki þá pen-
inga, allt eða ekkert, sagði hún."
Óttast áhrifin á börnin
„Við leituðum til sýslumanns eftir
fresti en hann sagði engan frest geta
veitt," segir Anna en hún er einkum
sár vegna þess að nokkmm mánuðum
fyrr hafði hún aðstoðað konu í blokk-
inni að fá fellda niður mun hærri
skuld. „Hún var afskrifuð og þessi
kona byijaði á núlli. Okkur var neitað.
Hvers eiga bömin mín að gjalda? Þau
líða mest. Flosna upp úr skóla sem
þau vom ánægð með og stóðu sig vel í.
Hvaða áhrif kann þetta að hafa á þau í
framtíðinni en þau em á viðkvæmum
aldri?" bendir hún á og segir það skera
sig inn að hjarta þegar þau spyija
þeirrar einföldu spurningar: „Hvar
sofum við í nótt, mamma?"
Leita að heimili í Búlgaríu
Til að freista þess að skapa sér
betra líf flugu þau Anna og sambýlis-
maður hennar án bamanna út til
Búlgaríu f gærkvöldi. Þeim bauðst ferð
á þijátíu þúsund krónur en kunningi
þeirra var þar fyrir skömmu og hyggur
á flutninga. Anna og bamsfaðir henn-
ar geta ekki unnið og lifað á örorku-
bótum. í Búlgaríu er hægt að lifa á
þeim bótum mannsæmandi lífi. „Við
sjáum enga leið aðra en búa þar sem
örorkubætumar nægja. Þar kostar
kjúklingurinn 15 krónur og fi'nt ein-
býlishús með garði, innan við eina og
hálfa milljón. Við gefumst upp á þessu
ástandi. Hvemig eigum við að geta
búið við kerfi sem sýnir bömum þá
grimmd að svipta þau heimili sínu og
öryggi? Bera þau út að vinum þeirra
ásjáandi og rústa tilveru þeirra? Það er
örvæntingin sem rekur okkur út til að
kynna okkur þessi mál.“
DV mun fylgja þessu máli eftir,
ræða við fleiri aðila sem tengjast þessu
og birta ítarlegt viðtal við Önnu í
næsta Helgarblaði. bergijot@dv.is