Símablaðið - 01.11.1938, Síða 30

GO
S 1 M A B L A Ð I Ð
Sfifíd rn/ja
Þann 16. júní 1938 var fyrsti lands-
fundur símamanna settur í Reykjavík.
Sá dagur á vonandi eftir að verða
merkisdagur í'sögu F. í. S. Verði liann
það ekki, megum við sjálfum okkur
um kenna.
Það er orðið langt síðan að fyrst
var á það minst, að halda ráðstefnu
símamanna, — og hefir síðan oft ver-
ið um það skrifað, hver nauðsyn það
væri félaginu og stofnuninni, að slík
ráðstefna vrði lialdin. En það var
með þessa hugmynd eins og flestar
aðrar, sem til heilla horfa, að þær
verða að liafa sinn undirbúning. Um
undirbúningstíma þessarar hugmynd-
ar er það að segja, að liann hefir ver-
ið nokkuð langur, en einmitt þess
vegna væntum við betri árangurs.
Eg fagna því, að þessi fundur komst
á. Eg fagna enn fremur þeim sam-
þyktum, sem þar hafa gerðar verið,
og eg vona, að áður en næsti lands-
fundur kemur saman, verði allar sam-
þyktir þessa fundar komnar lil fram-
kvæmda.
Enn er of skamt um liðið síðan
fundurinn var lialdinn, svo að hægt
sé að segja um árangur lians að fullu.
Við höfum þó þegar orðið vör nokk-
urs árangurs inn á við, og væntum
alls hins hesta einnig út á við. Sú
von okkar bvggist á þeirri velvild,
sem landssímastjórinn sýndi með þvi
að vera okkur hjálplegur í að koma
fundinum af stað, með því að gefa
fulltrúum utan af landi aukaleyfi til
fundarsóknar.
Einmitt végna þessarar velvildar
gerum við okkur hærri vonir um að
VÍð/lOlj
hinar ýmsu samþyktir fundarins mæti
skilningi yfirhoðaranna.
Eg' nefndi það, að við hefðum þeg-
ar orðið vör nokkurs árangurs af
fundinum inn á við. Á eg þar við,
að félagið liafi stvrkst mikið, þar sem
að eftir þennan fund virðist vera líf-
rænna samhand milli félaganna úti á
landi og þeirra, sem í Reykjavik búa.
Þungamiðja félagsskaparins verður
vitanlega altaf í Reykjavík og á líka
að vera þar, því þar eru flestir fé-
lagar og þeir í nánara sambandi við
þá aðila, sem félagið þarf að leita til,
þegar um kjarabætur eða önnur á-
hugamál er að ræða. Þó megum við,
sem úti á landi búum, gæta þess, að
verða ekki afskiftir af þeim ástæðum,
að við séum of fámennir eða of áhuga-
litlir um þau mál, sem okkur varða.
Hvað fámenninu við kemur virðisl
landsfundurinn liafa liaft fullan skiln-
ing á, að láta það ekki yfirbuga okk-
ur, og er eg yfirleitt nijög ánægðui
með þær samþyktir fundarins, sem
miða að því að stvrkja félagslieildina.
Því verður ekki mótmælt, að áhuga-
levsi félagsmanna úti á landi hcfir
að undanförnu verið alt of mikið. Eg
veit, að flestir afsaka sig með þvi,
að eina leiðin fyrir þá til að sýna á-
huga sinn á félagsmálum sé sú, að
skrifa um þau í Símablaðið, en til
]iess séu þeir ekki nógu ritfærir. Af-
sökun þessi liefir ef til vill við ein-
hver rök að styðjast, en þó hygg ég,
að feimnin sitji þar i fyrirrúmi.
Með deildarfyrirkomulaginu ætti að
vera loku fyrir það skotið, að ýms
velferðarmál liggi í dái vegna feimni.