Símablaðið - 01.11.1938, Síða 39

S ÍMABLAÐIÐ
69
Föriimi var heitið til Vestí'jarða,
nánar tiltekið Jöknlfjarða. \restfirðir
voru okkur i barnaskólanum verulega
torveldir. Firðirnir voru óhemjumarg-
ir og gengu í allar áttir, en nöfn þeirra
voru einnig úr öllum áttum og langt
frá allri stafrófsröð. Enn þann dag
i dag finnst mér „bálkurinn" ákaflega
sérvizkulega skapaður, þegar litið er
á kortið; þessi óhemju strandlengja
um ekki stærra land og nirfilsliáttur
á græna litnum. — Vestfirðingar hafa
fleiri sæsíma en hinn híutinn, sem við
þá hangir. — Þangað var förinni lieitið.
Jökulfirðir er dalur, sem forsjónin
kynleg var svo ákveðin í að lóta vera
djúpan, að dalurinn fylltist í 100 m
hæð af söltum sjó, seli og fiskum að
leik. Undirlendi fyrirfinst varla, en
árnar og lækirnir renna ákaflega „ó-
félagslega“ (myndi Briem segja), til
sjávar, og kynnast fyrir vikið ekkert
hver öðrum. Árnar á Vestfjörðum eru
svo stuttar, að þær ná ekki laginu
og renna því laglausar til sjávar, og
hörnin þurfa ekki að læra nöfn þeirra.
Grunavík er staður við hinn sæfylta
Jökuldal.
Til Grunnuvíkur komum við Kristj-
án Snorrason, verkstjóri, á Djúphátn-
um „Snarfara“, árla morguns, rétt í
sömu mund og Maríuhorn og Selja-
fjöll voru að afklæðast næturþokunni
og spegla sumarskrúðann, snotran en
fátæklegan, í víkinni. Kjölkvika
„Snarfara“ lífgaði spegilmymdirnar.
Á hátnum var hringaður á dekki
og í lest 10.01 km. sæsími, sem nú
átti að Jeggja. — Aðspurðir um erind-
ið norður, höfðum við á Fossinum
svarað: „til að leggja skcmtikapal", og
spýttum, að sjómannasið, á hléborða
(en í vissri fjarlægð frá vissum l>ygð-
um vogar maður að kaJla kapal kap-
al).
Það var skýrt fram tekið í tilhoð-
inu um Ibátslánið, að Dijúpbátuirinn
var jafndýr, livort sem sæsíminn væri
lagður frá Grunnuvík til Iljesteyrar
„eða öfugt“. En til að forðast alt öf-
ugt, var ákveðið að bj'rja í Grunnvik.
Nú var því rétti endi strengsins feng-
inn Einari Jónssyni verkstjóra i hend-
ur til landtöku, — en meira en end-
FJÖLBREYTT ÚRVAL
af góðum og fallegum vörum ep ávalt í
r)J