Símablaðið - 01.01.1940, Síða 38

22
SlMABLAÐlÐ
En ég held nú, að óhætt væri að
treysta þeim á þessu sviSi, eins og
öSrum.
Félagslíf F. Í.S.
EF. í. S. er nú 25
ára. ÞaS má segja,
aS þaS sé ekki mik-
ill aldur, — en
skyldi stofnendum
félagsins hafa kom-
lagiS yrSi svo lang-
líft og aldarfjórS-
ungsafmælis þess minst á eins glæsi-
legan liátt og raun varS á? Eg efast um
þaS.
ÞaS var ekki lítil bjartsýni, sem
þessir menn áttu, aS ætla sér aS halda
uppi félagsskap meSal svo fárra starfs-
manna, eins og þá voru hjá landssíman-
um. Því engan mun þá liafa óraS fyrir
því, aS Landssíminn yrSi annaS eins
bákn eins og hann er í dag, og engan
mun hafa grunaS aS framfarir í tækni
síma og loftskeyta yrSu svona örar og
miklar eins og þær hafa veriS síSustu 20
árin.
En svo var annaS i stofnun þessa fé-
lagsskapar, sem skapaSi sérstaka erfiS-
leika, og þaS er, aS nær helmingur
starfsmanna,sem unnu hjá Landssíman-
um eru dreyfSir um land alt. En til þess
aS draga úr þeim erfiSleikum, var ári
seinna stofnaS til blaSaútgáfu, til þess aS
utanbæjarstarfsmenn gætu haft tæki-
færi til aS fylgjast meS félagsmálunum.
Þetta hepnaSist vel og fór myndarlega
af staS, sem aS miklu leyti má þakka
elju og dugnaSi fyrsta formannsins O.
B. Arnar, og síSan Gunnari Schram,
er um margra ára skeiS bar uppi fé-
lagslífiS aS miklu leyti.
ÞaS hefir veriS félaginu happ, aS oft-
astvöldust duglegirjformennfyrirfélag-
iS, sein héldu félagslifinu uppi, þó oft
væri þaS erfiSleikum bundiS, vegna þess
hve illa félagsmenn mættu á fundum oft
og tíSum. Eg man þann tíma, er aSal-
fundum félagsins var haldiS uppi, meS
skriflegum umboSum félaga úti á landi,
Svonaáhugalausirvorufélagsmenn um
tíma fyrir sínum eigin hag, en þetta
deyfSarleysi félaganna var áhyggjuefni
þeirra manna, sem skyldu nauSsyn fé-
lagsskaparins fyrir stéttina, til þess aS
bæta kjör og hlunnindi starfsmannanna,
því varS aS reyna aS bæta úr þessu og
vekja menn af drunga þessum — og
]iaS tókst. Nýtt líf færSist í félag'-
iS, og aukinn áliugi meSal starfsfólksins
skapaSist, enda leiS ekki á löngu aS
„verkin fóru aS tala“. LánasjóSur var
stofnaSur, sumarhústaSir bygSir víSs-
vegar um landiS, Starfsmannareglurnar
fengust, styrktarsjóSur stofnaSur og
Pöntunarfélag hér í Rvík, alt eru þetta
mikil hlunnindi félagsmönnum til
handa. Þennan uppgang félagsins síS-
ustu árin hefir einn maSur átt mikinn
þátt í, og tel eg aS félagiS eigi honum
mikiS aS þakka fyrir sitt óvenjumikla
starf í þágu stéttarinnar, en þaS er nú-
verandi formaSur félagsins.
Fundarsókn félagsmanna síSustu árin
liefir veriS mjög góS og er altaf aS batna.
Eg' ímynda mér aS þaS sé ekki mörg
félög hér í bæ, sem geta stært sig af
því, aS venjuleg fundarsókn sé ekki