Símablaðið - 01.01.1940, Qupperneq 41

SÍMABLAÐIÐ
25
Starfsfól kið
Ritstjóri Síma-
blaðsins hefir farið
þess á leit við mig,
að eg gerði nokkra
grein fyrir því,
liverja eiginleika eg
teldi mikilvægasta
hjá þeim síma-
starfsmönnum er mest viðskifti liafa
við almenning, þ.e. a. s. afgreiðslufólki
símans á
skrifstofum
og við tal-
síma- og
skey taaf greiðslu.
Þótt eg vilji fúslega verða við þessum
tilmælum, er það ekki vegna þess, að eg
álíti mig öðrum fremur færan um það.
Hinsvegar er hér um svo mikilsvert atr-
iði að ræða, bæði fyrir stofnunina og
viðskiftamennina, að eg vil ekki skor-
ast undan, að leggja minn skerf til
nokkurrar athugunar á því, og mun þá
styðjast við eigin reynslu og umsagnir
viðskiftamanna, er til mín hafa leitað,
sérstaklega þegar eittlivað hefir þótt
bera út af um afgreiðsluns.
Það var ekki alls fyrir löngu, að
minni en 45—60%, en einsdæmi
tel ég það sé, þegar yfir 90% félags-
manna hér í Rvík mæta á fundi,
eins og nýlega var hjá F. í. S., á fram-
haldsaðalfundi. Þetta sýnir mikinn á-
huga meðlimanna fyrir félaginu og lof-
ar góðu um aukinn árangur í hagsmuna-
málum stéttarinnar, áukinn skilning á
þeirri nauðsyn, að efla félagssamtökin
og framgang félagsins. I. E.
kunningi minn einn kom að máli við
mig og skýrði mér frá viðskiftum sínum
við opinbera stofnun hér í bænum og
framkomu starfsmanns þar, sem hann
taldi ámælisverða. Það skal ekki gert
frekar að umræðuefni hér, hvernig þeim
viðskiftum var háttað, en liann spurði
mig að lokum, hvort eg hefði veitt þvi
athygli, að yfirleitt væri mikill munur
á framkomu opinberra starfsmanna í
garð viðskiftamanna, og hliðstæðra
starfsmanna hinna stærri einkafyrir-
tækja hér í bænum. Hann hélt því fram,
að framkoma starfsmanna einkafyrir-
tækjanna væri yfirleitt áberandi prúð-
mannlegri en opinberra starfsmanna.
þótt um undantekningar væri að sjálf-
sögðu að ræða, og gerði samanburð á
ýmsum opinberum stofnunum og einka-
fyrirtækjum, máli sínu til sönnunar.
Eg skal nú ekki fullyrða neitt um það,
hvort þetta er rétt lýsing á ástandinu
í þessum efnum, en hitt er víst, að ó-
sjaldan heyrast svipaðar skoðanir
manna, og mér er ekki grunlaust um,
að almenningsálitið snúist á sveif með
þeim.
Bent er á það, að afgreiðsla við-
skiftamanna sé yfirleitt með öðrum
svip en æskilegt væri viða á opinber-
um skrifstofum, og að á skorti þá lip-
urð og alúð, sem talin er sjálfsögð hjá
einkafyrirtækjum. Það sé jafnvel
ekkert einsdæmi, að viðskiftamenn-
irnir líti svo á, að þeim hafi verið sýnd
stirfni eða ókurteisi og þeir farið í
verra skapi en þeir komu, að viðskift-
um loknum.
Eg verð að segja, að mér finst þetta
og viðskiftamennirnir