Símablaðið - 01.01.1955, Qupperneq 62

36
SIMABLAÐIÐ
þar hafi orðið vart, síðan byrjað var á
veðurathugunum þar, en hún var 167.3 km
á klst. eða um 46,5 metra á sekundu, en í
storminum, sem geisaði í s.l. nóvember-
mánuði hafi vindhraðinn komizt upp í 153
km á klst.
Vindhraðinn 167.3 km gefur eftirfarandi
þrýsting á 1 fermetra flöt, lóðrétt á stefnu
vindsins:
p = 0,121 . 46,5* 1 2 3 4 = 262 kg/m2
í fárviðri er þess þó að gæta, að oft
myndast sog við þá hluti, sem vindurinn
blæs á, en við það magnast áhrif veðurofs-
ans. Mörg dæmi eru til þess hér á landi, að
veðurofsinn lyfti þungum hlutum, t. d.
fullhlöðnum bifreiðum.
ísing.
Þótt margt sé vitað um ísmyndun á
símalínum, er furðu margt, sem enn
er órannsakað. Símamenn og símastjórar,
sem hafa aðstöðu til þess, ættu því að gera
meira að því, en verið hefur, að safna sam-
an og skrá allan fróðleik um mál þessi, með
lýsingum á hætti ísingarinnar, staðhátt-
um og veðráttu (veðurhæð, vindátt, hita-
stig), og allt, er getur varðað orsök ísing-
arinnar, svo og skemmdir, ef um er
að ræða, á línum og staurum. Sízt má
gleyma myndatökum, er geta sýnt ísmynd-
unina allnákvæmlega. Allt slíkt getur orðið
til gagns við uppsetningu símalína og raf-
magnslína.
ísland mun standa alveg í sérflokki um
það, hvað ísing er víðtæk og getur tekið
margbreytilegum myndum, samanborið við
það, sem hún er annarsstaðar. Skilyrðin til
rannsóknar í þessum efnum hér á landi
ættu því að vera góð.
Skýringar við töfluna á síðu 35.
Þegar dæma skal um vindhraðann út frá áhrifum
hans á rúmsjó, ber að hafa eftirfarandi atriði í
huga:
1. Að nóttu til er erfitt að dæma um veðurhæðina
eftir sjávargangi.
2. Við vaxandi veðurhæð eykst sjávargangurinn
ekki eins fljótt og vindurinn.
3. Fjarlægð frá landi, dýpi, brim, stórrigning,
sjávarföll og aðrir st.raumar hafa áhrif á sjáv-
arganginn.
4. Þegar landátt er, er sjávargangurinn öðruvísi
en taflan greinir frá.
Frá fyrri tíð
Framh. frá bls. 6.
og sérstaklega þegar ætlast er til, að einn
eða tveir menn, alltaf sömu menn-
irnir, skrifi allt blaðið. En til þess að koma
út einum til tveimur sæmilegum blöðum
árlega, hafa ritstjórar þess þurft að ganga
á meðal félagsmanna og biðja um greinar-
korn í blaðið og meira að segja ítreka
þær beiðnir, oft margsinnis.
Fyrir skömmu efndi blaðið til ritgerðar-
samkeppni, en vegna þess að engin rit-
gerð barst áður en tilgreindur frestur var
útrunninn, var þessi frestur framlengdur,
og þegar síðast var vitað hafði engin
grein borist. Óneitanlega er þetta mikil
deyfð meðal félagsmanna sem eru á
fimmta hundrað.
í þá daga er félagstalan var tæplega
helmingur af því, sem hún nú er, kom
blaðið út 4—6 sinnum á ári, og í það
skrifuðu þá fleiri. Vonandi þarf ekki
að álita að hið andlega ástand félagsmanna
verði í öfugu hlutfalli við félagatöluna. En
þótt blaðið virðist liggja, í öldudal hvað
fjölda tölublaða snertir, skulum við vona
að það hafi sig á toppinn í náinni framtíð
með sjálfsagðri aðstoð okkar félagsmanna,
og geti komið oftar út.
Sérstaklega er áríðandi að félagsmenn
úti á landi setji fram sín sjónarmið í
blaðinu, á þeim málefnum, sem í hvert
sinn eru efst á baugi hjá félaginu. Með því
að auka og efla útkomu blaðsins eykst
Skemmtiferð í gamla daga.