Símablaðið - 01.05.1962, Blaðsíða 13

Félagsdómi vegna sjálfs sín og starfsmanna, er í hlut
eiga.
VIII. KAFLI
26. gr.
Kostnaður við Kjaradóm og Kjaranefnd, þar á meðal
laun dómenda og nefndarmanna eftir ákvörðun ráðherra,
greiðist úr ríkissjóði.
27. gr.
Nú er sett á fót ríkisstofnun, og ákveður fjármálaráð-
herra þá í samráði við ráðherra, er fer með mál þeirrar
stofnunar, og stjórn Bandalags starfsmanna ríkis og
bæja svo og með hliðsjón af því, sem gildir um hliðstæð-
ar eða sambærilegar stofnanir, kjör starfsmanna hinnar
nýju stofnunar, þar til þau hafa verið ákveðin eftir
reglum laga þessara.
Ef til koma við stofnanir nýjar stöður, ákveður fjár-
málaráðherra, með sama hætti sem í 1. málsgr. segir,
kjör starfsmanna, sem í hlut eiga.
28. gr.
Skylt er borgar-, bæjar- og sveitarstjórn að veita starfs-
mönnum sínum samningsrétt í samræmi við lög þessi, ef
hlutaðeigandi starfsmannafélag óskar þess. Skal nánar
kveðið á um það í reglugerð, er félagsmálaráðherra setur.
29. gr.
Lög þessi öðlast þegar gildi.
Um fyrstu framkvæmd laganna og kjaraákvarðanir
samkvæmt þeim gilda eftirfarandi ákvæði:
1. Viðræður um kjarasamninga skulu hefjast eigi síð-
ar en 1. ágúst 1962.
2. Nú hafa samningar eigi tekizt 1. janúar 1963, og
hefur sáttasemjari þá sáttaumleitanir.
3. Kjaradómur tekur kjaramálin til meðferðar eigi
síðar en 1. marz 1963, hafi þau þá eigi verið til
lykta leidd, og skal hann hafa lokið störfum 1.
júlí 1963.
4. Kjarasamningur eða kjaradómur gildir frá 1. júlí
1963 til ársloka 1965.
Framangreindum tímamörkum, nema gildistíma kjara-
samnings eða kjaradóms, samkvæmt 4. tölulið, getur
ráðherra breytt, ef nauðsyn krefur.
Hinn 1. júlí 1963 falla úr gildi:
1. Lög nr. 92/1955, um laun starfsmanna ríkisins,
nema:
a) Síðasta málsgr., 14. gr.
b) 25. gr. 3.—4. málsgr., 26. gr., 29. gr. og 30. gr.
un þá, sem við störfum við,
Póst og Síma, — en það sem
ég segi, á við um margar
fleiri stofnanir, að mínu
viti.
Spursmálið er: Er einræð-
isstjórn á opinberum stofn-
unum æskileg eða heppileg
hér á landi. En hjá þessari
stofnun er framkvæmda-
valdið algerlega í höndum
eins manns. Bæði er það, að
með lögum er honum gefið
mikið vald og ævilöng veit-
ing fyrir stöðunni (reyndar
miðað við 70 ára aldur)
gefur honum þá aðstöðu
gagnvart ráðherrum, sem
koma og fara, að honum
reynist auðvelt að hafa þá
í vasanum. Þessi stofnun
veltir hundruðum milljóna,
grípur inn í marga þætti
atvinnulífsins, hefur áhrif á
daglegt líf á hundruðum
heimila með viðhorfi sínu til
starfsmannanna.
Nú er það alls ekki öruggt,
að þessi einvaldur, sem for-
stjóri þessa mikla fyrirtækis
er samkvæmt lögum og að-
stöðu sinnar vegna, sé kom-
inn í stöðu sína fyrir yfir-
burði á þeim þrem sviðum,
sem nauðsyn er, ef vel á
að fara: Menntun, stjórnun-
ar og skipulagsgáfum, um-
gengnishæfni.
Hann getur verið kominn
í stöðuna af hreinni tilvilj-
un, skolast í hana eins og
oft vill verða í opinberri
þjónustu. En miklu líklegra
er þó, í okkar pólitísksjúka
þjóðfélagi, að hann sé val-
inn út frá flokkslegu sjónar-
miði þess ráðherra, sem með
veitingarvaldið fer, hverju
sinni. Má það teljast merki-
legt í svo miklu lýðræðis-
SIMABLAÐIÐ