Símablaðið - 01.05.1962, Blaðsíða 22

Fundur um erl.
vinnuafl
Fimmtudaginn 12. apríl síðastliðinn var
haldinn umræðufundur um erlent vinnu-
afl hjá Landssíma íslands, á vegum
fræðslu- og kynningarnefndar 5. deildar
F.S.f.
Öllu símafólki var heimil þátttaka, og
var póst og símamálastjórn boðin sérstak-
lega.
Fundurinn var fjölmennur og voru um-
ræður mjög fjörlegar, og var ekki annað
að heyra en að fundarmenn hafi verið
mjög ánægðir með fundinn, vegna þeirra
sjónarmiða, sem þar komu fram.
Frummælandi var Sverrir Skarphéðins-
son, og flutti hann sköruglega og kjarn-
mikla framsöguræðu. Rakti hann fram-
kvæmdir við uppsetningu sjálfvirkra sím-
stöðva hér á landi, frá upphafi til þessa
dags.
Upplýstist þar, að þegar hefja átti fram-
kvæmdir var talið eðlilegt, að leitað væri
tilboða í verkið, þar sem hér var um al-
gjöra nýjung að ræða hérlendis. Allhörð
samkeppni varð um verk þetta á meðal
margra erlendra stórfyrirtækja.
Þegar lokið hafði verið við fyrstu fram-
kvæmdir, en þær voru 4000 númera stöð
í Reykjavík og 300 númera stöð í Hafnar-
firði, tóku íslendingar við þessum stöðvum.
Allt viðhald og rekstur var síðan unnið af
íslendingum, og síðar þegar aukið var við
þessar stöðvar og einnig sett upp stöð á
Akureyri, var það framkvæmt af íslend-
ingum. Þannig voru íslendingar sér nógir
fram til ársins 1956, en þá hófst hinn ó-
æskilegi innflutningur á erlendu vinnuafli.
Er nú svo komið að ekki má setja upp
hina minnstu aukningu á sjálfvirku kerfi
án erlendrar vinnu.
Átaldi framsögumaður harðlega þessa
þróun, og færði rök fyrir því, að hér á
landi væru tök á nægu vinnuafli ef stjórn
SÍMABLAÐIÐ
símans hefði vilja á því að þessi verk
væru unnin eingöngu af íslendingum.
Einnig ádeildi hann harðlega það sinnu-
leysi, sem stjórn símans sýndi símvirkjum
í öllu er við kemur tæknilegum fram-
förum, sem eiga sér stað á þessu sviði, og
sagði að stofnanir sem bókstaflega byggð-
ust á ört þróandi tækni eins og Landssími
íslands, ættu að keppast við að mennta
og þjálfa sína starfsmenn, og ættu engir
að skilja það betur en verkfræðingar.
Einnig taldi hann erlenda vinnuaflið
óeðlilegt vegna hins gífurlega kostnaðar,
sem greiðist af almannafé.
Ennfremur varaði hann við þeirri hættu,
sem stafar af erlendu vinnuafli, og sagðist
vona að stjórn stofnunarinnar opnaði aug-
un og virti fyrir sér þá hættu, sem stafar
af erlenda vinnuaflinu.
Að lokinni framsöguræðu talaði Gunn-
laugur Briem póst og símamálastjóri.
Sagði hann að nú stæðu yfir miklar fram-
kvæmdir og lagði áherzlu á að í dag vant-
aði 40—60 símvirkja, vegna þeirra. Af
þessum ástæðum væri erlenda aflið nauð-
synlegt, og það í enn ríkari mæli en nú
þegar væri orðið.
Ekki var hægt að mennta nægilega
marga símvirkja fyrir þessar framkvæmdir
vegna kennaraskorts, og of lítils tíma, en
framkvæmdirnar báru svo brátt að, að
ekki var vitað um þær þrem árum fyrr.
Aðrir sem tóku til máls voru: Ágúst
Geirsson, Ólafur Örnólfsson, Hörður
Bjarnason, Friðrik Lindberg, Úlvar Teits-
son, Leó Ingólfsson og Jón Kárason.
Þessir ræðumenn voru allir á einu máli
um það, að erlent vinnuafl væri ónauðsyn-
legt og í alla staði óæskilegt og færðu
sterk rök fyrir því.
Um skort á íslenzkum símvirkjum er
engan um að saka nema stjórn stofnun-
arinnar, sem ekki hefur tryggt næga inn-
lenda starfsmenn í samræmi við fram-
kvæmdir.
Alkunna er, að tveggja ára afgreiðslu-
frestur er á símstöðvaefni frá verksmiðj-
unni, fyrir utan undirbúning hérlendis,
sem vafalaust er minnst eitt ár, en það er
nægur tími til símvirkjanáms, sem er 3 ár-