Símablaðið - 01.05.1962, Blaðsíða 14

landi, að Alþingi skuli ekki
hafa eygt þá hættu, sem er
í því fólgin, að veita svo
áhrifaríka stöðu ævilangt
(eða til 70 ára aldurs) með
lögvernduðu einræði.
Ég vil í þessu sambandi
benda á ályktun, sem sam-
þykkt var á landsfundi síma-
manna á Akureyri 1955:
„Landsfundurinn skorar á
ríkisstjórn og Alþingi, að
taka til athugunar hvort
ekki sé ástæða til að hafa
þá skipan á um stöðu land-
símastjóra, að hún sé veitt
um visst árabil, með líkum
hætti og gert er í Noregi og
Svíþjóð, 5 til 7 ár. Vill fund-
urinn í því sambandi benda
á það óeðlilega vald, sem
slík staða veitir þeim, er
hana skipar um langt ára-
bil.“
Á því er ekki nokkur vafi,
að ef forstjóri L. í. væri
skipaður í stöðuna í t. d. 5
ár í einu, myndi hann rækja
starf sitt betur, bæði gagn-
vart starfsfólki og viðskipta-
vinum, því annars ætti hann
á hættu að verða ekki endur-
skipaður. Hvað viðvíkur til-
litssemi til starfsfólks verð-
ur forstjórinn fyrst ogfremst
að hafa það hugfast að stofn-
unin og starfsfólkið er eitt
og hið sama, en það er aftur
á móti ekki óeðlilegt, þótt
ekki sé hægt að samræma
öll sjónarmið, því ágreining-
ur er mannlegur. En ef for-
stjórinn er hneigður til ein-
ræðiskenndar og tekur ekk-
ert tillit til þess, sem sam-
tök fólksins segja, eða nánir
samstarfsmenn hans, þá álít
ég, að hætta sé á ferðum.
Að vísu er til ráð hjá síma-
Frh. á bls. 33.
2. Önnur ákvæði í lögum um kjaraatriði, er lög þessi
taka til, sbr. 1. og 5. gr.
Ákvæði til bráðabirgða.
Nú verða almennar og verulegar kauphækkanir, þar
til kjaraákvæði samkvæmt lögum þessum koma til fram-
kvæmda, og getur Bandalag starfsmanna ríkis og bæja
þá krafizt launahækkunar ríkisstarfsmanna í heild. Náist
ekki samkomulag aðilja innan mánaðar frá kröfugerð,
fer um meðferð máls eftir ákvæðum III. og IV kafla laga
þessara að öðru en því, að samningur eða dómur Kjara-
dóms skal gilda frá þeim tíma, sem um semst eða Kjara-
dómur ákveður.
Bréf -
Frh. frá bls. 29.
okkur að hafa nokkur bein
samtök okkar í milli, og
mér þykir leitt að heyra
hve margar okkar standa
enn utan við félagið. Það er
kannski eðlileg afleiðing af
því, að svo margar stúlkur
koma og fara, en verða ekki
rótgrónar í starfinu. Þó er sá
hópur, sem er árum saman
í þjónustu Landssímans það
stór, að tímabært er að ein-
hver samtök séu með þeim.
Þá held ég að ekki komi
annað til greina en einhver
fjórðungssamtök sem félags-
deild.
En við treystum á for-
ystu F.Í.S.
Póst- og símatsj.
á 1. fl. B. spyr:
Vill Símablaðið gefa mér
og öðrum símastjórum upp-
lýsingar um rétt okkar til
lána úr Lánasjóði, og helst
birta lög hans. Það var
gaman að lesa um það í
síðasta blaði hvernig hann
varð til, — og það átak
eykur traust okkar til félags-
samtakanna. Eins er um
fleiri sjóði. Við höfum
nokkra þekkingu á hlut-
verki þeirra gegnum ýms
skrif í Símablaðinu, — en
vitum lítið um rétt okkar.
Gæti félagið ekki fjöl-
ritað nánari upplýsingar um
þessa sjóði og sent okkur?
Síðustu óskinni er hér-
með beint til félagsstjórnar-
innar og ætti að vera fram-
kvæmanlegt að verða við
henni.
Símastjórarnir á 1. flokks
B-stöðvum, og félagsbundið
starfsfólk þeirra á að sjálf-
sögðu rétt til styrkja og lána
úr sjóðunum, á við aðra. Til
bráðabirgða skal það upp-
lýst, að lánasjóðurinn veitir
stutt (2ja mán.) skyndilán,
1000 krónur, og stærri lán
gegn veði, allt að 15.000,00
kr. til 10 ára.
Styrktarsjóðirnir veita að-
stöðu vegna veikinda, jarðar-
fara og ýmsra fjárhagslegra
örðugleika. Til dæmis greiða
þeir launamissi, vegna fjar-
veru í veikindum að nokkru
leyti.
★
SÍMABLAÐIÐ