Símablaðið - 01.12.1973, Qupperneq 9

En áfram hélt hraunið að renna í átt til
bæjarins og eyðileggja eitt húsið af öðru.
Mörg hús urðu eldinum að bráð, þegar gló-
andi hraungrjót kom fljúgandi frá eldstöðv-
unum og lenti t. d. inn um glugga. Til að
fyrirbyggja slíka eldhættu var neglt fyrir
glugga flestra húsa í bænum.
Þegar fyrirsjáanlegt var talið, að hraun-
ið myndi renna yfir bæinn, var byrjað að
bjarga verðmætum úr atvinnufyrirtækjum
og stofnunum. Verðmæti símans í Vest-
mannaeyjum voru óhemju mikil, má þar
nefna sjálfvirku símstöðina með 1800 núm-
erum, loftskeytastöðina ásamt ritsíma og
sæsímastöðina vegna ,,Scottice“ og „Ice-
can“.
Notendur sjálfvirku stöðvarinnar í Vest-
mannaeyjum voru um 1600, áður en gosið
hófst. Til þess ráðs var gripið að taka stöð-
ina niður og flytja hana til lands, en í
staðinn var sett upp lítil 90 númera stöð.
Þetta skapaði ýmis vandræði vegna síma-
eklu. Á þessum tíma var að jafnaði um
400—500 manns í Eyjum, sem vann að ýms-
um björgunarstörfum, og allir þessir aðilar
Séð yfir Vestmannaeyjabæ, með-
an á gosinu stóð. Ljósm. J. Á. Vil-
mundarson.
þurftu að tala við fjölskyldur sínar í landi
að minnsta kosti einu sinni á dag bæði til
að láta vita af sér og segja fréttir af fram-
vindu gossins.
Fréttir, sem birtust í fjölmiðlum um gos-
ið, voru oft á þann veg, að erfitt var að gera
sér grein fyrir því, hvernig ástandið raun-
verulega var. Það var ekki ósjaldan, að kon-
an mín hringdi í mig vegna frétta úr fjöl-
miðlum til að sannprófa, hvort rétt væri
með farið.
Það gefur að skilja, að þar sem ekki var
tíl að dreifa stærri símstöð en áður greinir,
gátu ebki allir fengið síma, sem töldu sig
þurfa. Afkastageta stöðvarinnar var langt
undir því, sem þörfin var, en með skilningi
rættist úr þessu, þó að ástandið í símamálun-
um hafi aldrei orðið gott.
Síminn flutti alla starfsemi sína í hús
gagnfræðaskólans ofarlega í bænum, en þar
var talin lítil hætta á hraunrennsli. Gagn-
fræðaskólinn varð eins konar stjórnstöð
39
B I MAB LAÐ IÐ