Símablaðið - 01.12.1973, Qupperneq 10

bæjarins. Þar höfðu aðsetur stjórnendur alls
björgunarstarfs fyrir Viðlagasjóð og þar
var mötuneyti fyrir alla.
Enga starfsemi var hægt að reka í neðri
hluta bæjarins sökum gasmyndunar. Síma-
húsið var eitt versta gasbælið. Sennilega
hefur gasið verið hættulegast allra fylgi-
kvilla eldgossins, en það varð einum manni
að bana.
Allur flutningur á starfsemi símans í hús
gagnfræðaskólans gekk vel og má þakka
það starf smönnunum, sem við það unnu. Sæ-
símastöðin var sambandslaus í viku vegna
flutnings.
Ekki verður annað sagt, en að veran í
Eyjum, meðan á gosinu stóð, hafi verið
hálf ömurleg, þó að mönnum hafi ekki liðið
illa. Eins og áður segir var neglt fyrir alla
gugga og gilti það bæði um vinnustað og
verustað. Ég man, að við sváfum 15 saman
í einni skólastofu og allir á dýnum, því eng-
ir svefnbekkir voru til.
Fyrst í stað vorum við símamenn sjálfir
með mötuneyti og elduðum þá til skiptis. í
rúmar tvær vikur fengum við aðstoð frá
Reykjavík við eldamennskuna, þær Guð-
rúnu Kristinsdóttur og Ingibjörgu Þorsteins-
dóttur, og vil ég nota tækifærið til að færa
þeim sérstakar þakkir fyrir.
Það var mjög óþægilegt fyrir okkur að
þurfa að borða í almenningsmötuneytinu,
bæði vegna þess að afgreiðslan þar gekk
seint og að oftast var erfitt að komast frá
vinnustaðnum, en eftir að starfsemi símans
og almenningsmötuneytið voru flutt í hús
gagnfræðaskólans, var hægara um vik.
Nú, þegar gosinu er lokið, er mér oft
hugsað til þess, hvernig nokkur maður
fékkst til að starfa úti í Vestmannaeyjum,
meðan á náttúruhamförunum stóð. Skýring-
in á þessu er vafalaust að nokkru leyti sú,
að þrátt fyrir allt vildu heimamenn glíma
við vandann heima í Eyjum, fremur en
fylgjast með fréttum af hamförunum úr
fj arlægð.
Að gosinu loknu var strax hafizt handa
um hreinsun og uppbyggingu bæjarins og
miðar því vel áfram og ég er bjartsýnn á,
að vorið 1974 verði meirihluti íbúa Vest-
mannaeyja komnir heim í sína fyrri byggð.
KARL HELGASON
stöðvarstjóri í 40 ár
Á síðastliðnu sumri lét Karl Helgason af
starfi stöðvarstjóra Pósts og síma á Akra-
nesi, en hann á að baki 43 ára starfsferil
sem stöðvarstjóri.
í tilefni af þessum tímamótum átti Síma-
blaðið viðtal við Karl og fer rabbið hér á
eftir.
Óþarft er að kynna Karl Helgason ítar-
lega hér í Símablaðinu, þar sem hann er
flestu símafólki vel kunnur bæði vegna for-
ystustarfa hans á vettvangi félagsmála
stöðvarstjóra og starfa hans í þágu Félags
íslenskra símamanna.
Aðspurður um uppruna sinn, svarar Karl:
,,Ég er fæddur að Kveingrjóti í Saurbæ í
Dalasýslu 16. september 1904, á næsta bæ
við Staðar-Hóls Pál.“
Karl Helgason á skrifstofu sinni
á Akranesi.
40
S I MAB LAÐ IÐ