Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.2006, Síða 26

26 FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 2006
Helgin PV
„Ég var árrisul og einn morg-
uninn þegar ég vaknaði eld-
snemma fór ég eins og endra
nær að vöggu systur minnar.
a tilkirkju.
insdótt
:að létus
tturdótt:
hefur
ívöggi
þyngs
standa á bryggjunni og við lilið
hennar var maður. Mamma fagn-
aði mér og sagði svo: „Þetta er
pabbi þinn." Ég kannaðist ekkert
við að eiga neinn pabba, en þessi
maður, Skarphéðinn Guðmunds-
son, átti eftir að reynast mér hinn
besti faðir. Fyrst eftir að ég byrjaöi í
skóla skrifaöi ég mig Itósu E. Skarp-
héðinsdóttur, en fékk að velja fyr-
ir fermingu hvort hann ættleiddi
mig, sent hann gerði."
Á hótelinu á Egilsstöðum bjó
JJölskyldan J'yrsta árid, en þar sem
hvergi var að hafa húsnæði eftir
það Jluttust þau á Reyðarfjörð. bar
fœddist systir Rósu, Sigriður, sem
Rósa kom að látinni ívöggu.
„Við sváfum öll saman í litlu
herbergi, foreldrar mínir, systur
mínar, Sigríður, sjö mánaða, Koi-
brún og ég. Eg var árrisul og einn
morguninn þegar ég vaknaði eld-
snemma fór ég eins og endranær
að vöggu systur minnar. Þegar ég
kom við hana var hún ísköld. Ilún
hafði látist vöggudauða. í þá dtiga
Rósct Skarphédinsdóttir tekur á inóti mér á fallegu heimili
hennar og eiginmannsins Jóns Sigurðssonar. Þau eru bœði
œttuð ctö austcin þar sem þau Itöfðu búið alla sína tíð, en þeg-
ar þyngsta Itöggið dundi á þeimfyrirfimm ótrttm treystu þau
sér ekki lil að vera innan ttm minningarnar. Þau hafa komið
sér ttpp fallegu heimili í Grafarholtinu, þaðan sem Jjalla-
hringurinn blasir við ogstaðsetningin minnir ekki á stórborg.
Ilér líður þeim vel og gestrisnin með ólíkindum. Það er engu
líkara enfara eigi að ferma blaÖakonuna sem mcetir íhádeg-
inu áfallegum haustdegi.
„Hvað, þetta er nú ekkert," seg- ir tæpum 65 árunt," segir hún. „Ej
ir Rósa brosandi þegar við setj- fékk nalnið Kristín Rósa Einars
umst við dúklagt borðiö hlaðið dóttir í höfuöið á ömmu minn
kræsingum. Við dveljum saman í sem tók á móti mér, en raunveru
nokkrar klukkustundir og af þeim legan föður minn sá ég aldrei."
má læra að þótt fólk lifi með sorg- Ein fyrsta mimting liennar e.
inni er ekki þar tneð sagt að hún þegar hiin tá ein i grindarrtimi <
hverfi. Oftar enekki hrynja tár nið- Landakotsspitala og horföi á eft
ur vanga þessarar hlédrægu konu ir mönunu sinni og móðurbróðut
þegarhún segirsögu sína. Ilún rissi ekki þá að hún scei þcu
ekki nteslu mánuðina, enáa tiðk
Lömuð á Landakotsspítala uðtisi ekki heimsóknir til barna <
„Ég fæddist í litlum sumarbú- þessuni líma, árið 1944.
stað í Fífuhvammi í Kópavogi fyr- „Eg reikna nú ekki með að þac