Freyr - 01.02.1962, Blaðsíða 10

54
FRE YR
miklum hlýindum, frá 10.—22. maí. Af-
koman varð því góð á sauðburði. Sláttur
hófst seint í júní eða undir mánaðarlok
og var þá fremur lítil spretta. Heyskapar-
tíð í júlí og ágúst var mjög óhentug. Aldrei
kom neinn þurrkakafli þessa 2 mánuði, en
einn og einn þurrkdagur, á stangli, verður
til minni nota en samfelldir þurrkdagar.
En það sem bjargaði þó ögn, var að úr-
komur voru ekki mjög stórfelldar. Með
ræktuninni, þeim stóru túnum, sem víð-
ast eru nú komin, verður ekki mögulegt
að treysta á heytekjuna, nema að hafa
hlöður fyrir töðuna, með útbúnaði til súg-
þurrkunar, jafnvel þótt erfitt geti orðið,
í miklum hrakviðrasumrum, að ná heyinu
inn í súginn. Eg tel að það gengi ekki
mjög illa í sumar, sem leið. En ekki verð-
ur súgþurrkað, ef vatn er í heyinu, og bezt
er að það sé hálfþurrt, þegar það er látið
inn.
Bændur hér um slóðir, sem ekki höfðu
súgþurrkun, fóru erfiðlega út úr heyskapn-
um. Hér í minni sveit eru aðeins 15 bænd-
ur, en 12 þeirra hafa súgþurrkun. Mun
það betra en víða annars staðar um landið.
Mjög tilfinnaniega vantar bændur, út um
land, nægar hlöður, með útbúnaði til súg-
þurrkunar.
Þetta er nauðsyn tímans, vegna þess,
hvað töðufaliið er orðið mikið og stefnir
það vissulega í rétta átt. Sprettan varð
mikil að lokum, en töluvert kal í flötum
túnum, þar sem kuldapollar standa á vor-
in, ofan á klaka í jörð.
Næturfrost komu hér ekki fyrri en í okt-
óber. Það bjargaði því, að uppskera af
kartöflum varð sæmileg, með því að taka
þær seint upp. Þær þurfa 3 allsólríka mán-
uði til að ná þroska, en í sólarlitlum sumr-
um miklu lengri tíma.
★
Dilkar urðu heldur vænni en haustið
áður, þótt lömb væru ekki eins væn um
rúning sem sumarið áður, þar sem tíð var
töluvert skrykkjótt í maí og júní. En ný-
græðingur hélzt lengur en árið áður og
verkaði það á vænleik dilkanna. Verð á
innleggi sauðfjárafurða í K.Þ. varð 2 millj-
ónum króna hærra en árið áður, sem kom
til af því, að dilkar voru vænni, fleiru
slátrað og svo hækkandi verð afurðanna.
Innlegg mjólkur hjá bændum, hér í sam-
laginu, óx um 9%, sem alltaf gerir um
tveggja milljóna króna aukningu í verði.
Það er ágætt, að þrátt fyrir fólksfæðina,
í sveitum landsins, er þó gróandi í arði bú-
anna, hjá bændum. En vissulega þarf
drjúga aukningu í arði, til þess að standa
undir vélakosti bsðnda, sem útheimtir
mikla fjárfestingu, auk svo alls annars.
Það vantar í dag tugi þúsunda fólks, til
að stunda landbúnaðinn, til viðbótar því
fólki, sem nú er í sveitum landsins. Von-
andi síast það smátt og smátt inn í með-
vitund þjóðarinnar, að landbúnaðurinn er
undirstaða tilveru hennar í land-
inu, auk þess sem hann býður glæsileg
skilyrði til vaxtar og viðgangs þjóðinni á
komandi tíma, og að gróðurmoldin er
hennar langdýrmætasta eign og höfuðstóll.
Það þarf að beina fjármagni og fólki inn
í landbúnaðinn, frá þéttbýiinu, þar sem
þúsundir manna hafast við, til engra
nauðsynlegra hluta, og stöðvast þarf vist-
ferli fólks úr sveitum landsins í þéttbýlið.
Til þessa þarf kröftugan áróður fyrir land-
búnaðinn og það verðlag í landinu, sem
beini framtaki fólks að gróðurmoldinni. Þá
yrði þar rétt stefnt.
Óska bændum öllum og búaliði árs og
friðar.
2. jan. 1962.
Jón H. Þorbergsson.
Lantmannen,
tímarit sænskra bænda, segir frá því, að árið
1960 hafi sænskir bændur keypt varnaralyf fyr-
ir 22 milljónir sænskra króna. Var þetta metár
í þessum sökum og 4% meira en árið áður.
Þess er getið að af þessari upphæð hafi ill-
gresiseyðingarlyfin kostað 11,2 milljónir, lyf
gegn jurtasjúkdómum 4,7 milljónir og lyf gegn
skordýrum yfir 5 milljónir. Þess er getið, að lyf
af síðastnefnda taginu hafi kostað minna en
árið áður vegna þess, að lífrænu fosfórlyfin, sem
notuð hafa verið, víki nú fyrir öðrum virkari
lyfjum og ódýrari.