Freyr - 01.06.1968, Síða 16

milliliðalaust, en verður úrvalsfæða, þegar
jórturdýrin hafa breytt honum í mjólk og
kjöt.
Af jórturdýrunum eru nautgripir og
sauðfé mikilvægastir með tilliti til út-
breiðslu og afurðahæfni, en þetta er einmitt
það búfé, sem íslenzkur landbúnaður
grundvallast á og mun enn gera um langt
skeið, svo sem verið hefur til þessa í landi,
sem er jafn vel fallið til grasræktar og Is-
land.
Það væri þröngsýni að halda fram einni
búfjártegund á kostnað annarrair. Hitt er
ekki einungis eðlilegt, heldur nauðsynlegt,
fyrir bændastétt hverrar þjóðar að leggja
hlutlægt mat á hverja grein landbúnaðar-
ins og finna, hvaða hlutfall milli þeirra er
æskilegt með aðstæður til framleiðslu og
sölu innanlands og utan sem leiðarljós.
Að þessu sinni verður ekki farið út í þá
sálma, hvernig þetta samspil nautgripa-
ræktar og sauðfjárræktar yrði með hag-
kvæmustum hætti hér á landi. Til þess
þyrfti ýtarlegan rökstuðning og í rauninni
frekari könnun. Hitt mun naumast vera
ágreiningsmál, að hin ýmsu kyn nautgripa
séu eða geti orðið afkastameiri til mjólk-
ur- og kjötframleiðslu en sauðfé og þrífist
betur við misjöfn skilyrði loftlags og gróð-
urs í ýmsum löndum heims, enda virðist
svo, að í sauðfjárrækt sé víða lögð meiri
áherzla á ullarframleiðslu en kjöt.
Það, sem drepið hefur verið á hér að
framan, er ætlað að vera eins konar for-
spjall iað frásögn og eigin hugleiðingum
um nokkur þeirra málefna, sem voru á
F R E Y R