Freyr - 15.10.1974, Blaðsíða 22

efna til útflutningsiðnaðar. En hversu
horfir um markaðinn? Svo mikið tel ég
mig vita, að ekki sé hann vænlegur um
Norðurlönd eða önnur nálæg ríki. Verk-
fræði lásu 112 erlendis í fyrravetur og 421
var í verkfræði og raunvísindadeild hér í
vetur. Sé hlustað eftir kaupkröfum há-
skólamanna, eins og þær hljóma fyrir
hlustum þjóðarinnar í dag, virðist líklegt,
að sá flokkur reynist átfrekur fulllærður.
En hvað um framtíðar-atvinnu? Hér skal
ekki haldið lengra. Er það þó lokkandi.
Samkvæmt áður sögðu sitja nú í vetur
um 3500 íslendingar á háskólabekkjum. Sé
miðað við 5 ára setu þar, skilar það 700
borgurum á ári, sem hampað geta vottorði
um háskólapróf frammi fyrir veitingavald-
inu og krafist fullrar fyrirgreiðslu, sem
þeim skal endast til æviloka. En hversu
horfir um hana? Er verðmætasköpun þjóð-
arinnar svo voldug, að henni endist dugur
til þess? Hversu horfir um auðlindir vorar?
Þessu verður ekki svarað hér. Það gerir
reynslan þó síðar verði. Hún segir alltaf
satt. En þurfum við að bíða eftir þessu
svari? Skilur ekki þessi 60 manna hópur,
sem við nefnum Alþingi og fyrst og fremst
hefur blásið að þessum glæðum, hvert
stefnir? Vita þeir ekki, að meðal grann-
þjóða vorra horfir nú þegar til verulegs
atvinnuleysis hjá háskólalærðum mönn-
um? Nýlega heyrðist að nú væru 2—300
ungir læknar atvinnulausir í Danmörku.
Hversu marga íslenska lækna þiggja grann-
þjóðir vorar að gjöf 1980? Er hér þó
skammt seilst.
Loks vil ég minna á eitt: Allar stéttir
eiga sína ómennsku, sína búskussa, fiski-
fælur, lagasnápa, pokapresta. Við skulum
vera minnug þess, að pokaprestar allra alda
hafa lokið sínu námi. Svo mun og um allar
stéttir háskólamanna, eins og annara stétta.
íslensk skussamenning er ekki vænleg út-
flutningsvara til lengdar, þótt hún geti
hampað prófvottorði frá Háskólanum. Lík-
legt er, að þegar lengra er horft, verði
úrvalið eitt þegið.
En því má ekki gleyma, að atvinnuleysi
er eitt af ægilegustu meinum vestrænnar
menningar ef ekki mannkyns alls. Það mun
í engu hollara þeim, er setið hafa mörg
bestu ár ævi sinnar á háskólabekkjum og
keppt þar að ákveðnu marki, sem svo er
horfið að fullu, þegar því skyldi náð. Er
alveg víst, að sú byrði verði alltaf öxluð
svo, að hvergi sé kiknað við?
352
F R E Y R