Freyr - 01.06.1987, Blaðsíða 10

Sljórn Framleiðnisjóðs landbúnaðarins, talin Jrá vinstri: Bjarni Guðmundsson, Ingi Tryggvason, Jóhannes Torfason, formaður;
Jónas Jónsson og Stefán Pálsson. Lengst til hœgri situr Leifur Kr. Jóhannesson ritari stjórnar sjóðsins. (Ljósm. M. E.).
meö ræktun á vatnasvæðum og
einnig til rannsókna á vegum Ár-
lax hf. í Kelduhverfi og Miklalax
hf. í Fljótum í Skagafirði.
Þá er að nefna styrki til
rannsókna og leiðbeininga að
upphæð tæpar 12 milljónir króna.
Þar var um að ræða styrki til
kaupa á tölvum handa búnaðar-
samböndunum og vinnu við gerð
forrita, rannsóknir á loðdýrafóðri
o.fl.
Til markaðsmála var veitt kr.
9,5 milljónum. Mest af því fór til
Markaðsnefndar til auglýsinga á
kindakjöti og til að kosta starf
nefndarinnar en auk þess var veitt
til kynningarstarfa Ferðaþjónustu
bænda.
Síðan koma búháttabreytingar.
Um 140 bændur nutu þeirra fram-
laga. Fessi framlög gátu að há-
marki numið kr. 300 þúsund eða
30% af kostnaði við viðkomandi
framkvæmd. Þessum framlögum
gat síðan fylgt samningur um afsal
á búmarki og síðar fullvirðisrétti.
Nú eru þessi framlög að hámarki
500 þúsund kr.
Þá er að nefna að í tengslum við
vinnu svokallaðrar fjárhags-
könnunarnefndar, sem landbún-
aðarráðherra skipaði voru veitt
lán úr sjóðnum að upphæð kr.
12,5 milljónir og 1,5 milljónir í
framlög til töluvert margra
bænda. Þessi aðstoð er bundin
samningum um að unnið verði að
fjárhagslegri endurskipulagningu
búrekstrarins hjá viðkomandi
bændum með sérstakri ráðgjöf og
eftirliti með rekstrinum næstu 5
ár.
Það sem hér er upp talið má
kalla hefðbundin verkefni sjóðs-
ins. Þá komum við að því sem
vakið hefur mest umtal og deilur.
Þær umræður hófust strax og
fullvirðisréttur var ákveðinn í
mjólk verðlagsárið 1985/86 með
því að mönnum var gefinn kostur
á að selja fullvirðisrétt sinn vegna
mjólkurframleiðslu. Rúmlega 20
menn tóku því tilboði og þeim
rétti var úthlutað aftur þannig að
sala þessara manna varð til þess
að rýmka rétt annarra. Einnig
voru veittar ábyrgðir vegna fram-
leiðslu umfram fullvirðisrétt en
innan búmarks og sérstakar að-
gerðir voru gerðar til að auka
fullvirðisrétt á svæðum sem höfðu
farið illa út úr úthlutum, einkum á
riðuveikisvæðum, þ.e. Norðfirði,
Barðaströnd og Laugardal í Ár-
nessýslu, auk nokkurra einstakl-
inga sem komu mjög illa út úr út-
hlutun fullvirðisréttar. Þessari
ábyrgð var svo á verðlagsárinu
1986/87 velt yfir á alla mjólkur-
framleiðendur á landinu í gegnum
það, að það varð 2,2% samdráttur
á framleiðslurétti einstaklinga
þegar magnsamningurinn minnk-
aði ekki nema um tæpt 1%, (úr
107 í 106 milljón lítra mjólkur).
Stærsta átakið er svo bundið bú-
vörusamningi 1986 fyrir verðlags-
árið 1987/88, þar sem beinlínis er
gert ráð fyrir því að Framleiðni-
sjóður kaupi eða leigi framleiðslu-
rétt á 800 tonnum af kindakjöti og
þremur milljónum lítra af mjólk,
þannig að það magn sem er
skiptagrunnur á framleiðslurétti
til bænda eru 11.800 tonn af
kindakjöti þegar stefnt er að
11.000 tonna framleiðslu og 105
milljón lítrar mjólkur þegar stefnt
er að 102 milljón lítra framleiðslu.
Þegar þetta lá fyrir var liðið
nokkuð á sláturtíð og varð að hafa
hraðar hendur. Þá var hafin kynn-
ingarherferð með fundarferðum
um landið eins og komið er áður
fram í þessu spjalli. Þetta var
418 Freyr