Freyr - 01.02.1998, Side 20

Steinsholt í Cnúpverjahreppi, Árnessýslu
Efnagreiningar heysýna, meðaltöl 1995 til 1997
Fjöldi FEm Prótein AAT PBV Ca P Mg
1995 9 0,85 143 87 0 3,6 3,3 2,1
1996 17 0,90 156 88 8 5,0 3,5 2,1
1997 10 0,86 159 83 8 4,1 3,1 2,1
Viðmiðun 0,80 150 85 1 4,0 3,0 2,1
klakanum og áfallið á nóttunni þó að
úrkoma sé engin. Annars mynda þær
fljótt punt en fá blöð þegar þær fara
loks af stað. Uppskeran verður aldrei
jafn góð.
Þetta eru einfaldar reglur ef mað-
ur kann að nýta þær. Of seint er að
ákveða að slá snemma þegar þurrk-
urinn er kominn en slægjan ekki
tilbúin. Það verður að stefna mark-
visst að því að slá snemma og haga
undirbúningi í samræmi við það.
Bóndinn þarf að þekkja jarðveginn í
túnunum og með markvissri vinnu
verður slægjan tilbúin fyrr og kýmar
fá gott hey hvað varðar orku og
steinefni. Þá verður að hefja slátt
snemma, ekkert þýðir að bíða eftir
að sjá puntstrá í hverju túni. Það er í
heyskapnum sem tekjur búsins ráð-
ast, bóndinn getur ráðið verði heyj-
anna en ekki aðkeypts kjamfóðurs.“
í ljósi þess að tíðarfar var erfitt í
sumar, hvernig gekk þá heyskap-
urinn?
„I sumar var lítið um samfelldan
þurrk en það sem skipti sköpum hjá
mér var góð aðstaða. I hlöðunni er
upphituð súgþurrkun, dreifikerfi og
matari á heyvagninum sem tryggir
jafna dreifingu í hlöðunni og þar
með betri súgþurrkun.
A sláttuvélinni er knosari sem ég
komst að í sumar að gerir sitt gagn.
Stundum hef ég efast um gagnsemi
hans. Með honum vinnst um hálfur
þurrkdagur til viðbótar á fyrsta degi.
Heyið var nánast allt hirt á öðrum
degi og þama gerði knosarinn og
upphitaða súgþurrkunin gæfumun-
inn. Upphituð súgþurrkun er á flest-
um bæjum hér um slóðir sem em
með hitaveitu og þurrheysverkun.
Hún breytir því að hægt er að nota
þurrka sem annars væru of stuttir
nema fyrir rúlluverkun. Loftið hitnar
um fimm til sex gráður en það fer
dálítið eftir lofthitanum úti. Þegar
blásið er í rigningu þá er blásið inn
þurru lofti og engin hætta á að heyið
blotni upp aftur.
Ég held að menn séu stundum
ragir við að nota hitann í súgþurrk-
uninni. Reyndar hef ég trúlega farið
alveg á ystu nöf í sumar, ég hirti um
20 vagna af vallarfoxgrasi á tveimur
dögum, heyið var það þungt að
blásturinn náði illa í gegnum heyið
og fór upp með hliðunum. Ég fylgd-
ist vel með heyinu og fór einu sinni
upp í hlöðu og mokaði til í því og
það dugði.“
En rúllur?
„Aðeins er rúllað það sem ekki
kemst í hlöðuna, ekkert þurfti að
rúlla þurrksins vegna. Megnið af
rúllunum er þurrara en það sem ég
setti í hlöðuna. Fjárhagslega borgar
sig alls ekki að kaupa rúllubindivél
og pökkunarvél meðan ég get verið
nokkuð ömggur um að fá einhvern til
að rúlla fyrir mig það sem ég þarf.“
Þú leggur ekki mikla áherslu á
dýr tæki?
„Ég geri það ekki mjög mikið, en
það má segja að heyhleðsluvagninn
hafi verið dýr á sínum tíma, hins
vegar er hann að verða tíu ára og er
ekkert farinn að gefa sig. Mér finnst
svolítið athyglisvert að horfa á hversu
menn hafa þurft að endurnýja rúllu-
bindivélamar oft á þessum tíma.
Hinar vélamar eru ekki nein risa-
verkfæri og ég hef reynt að fylla upp
í skörð. Ef mér finnst einn þátturinn
ganga of hægt þá endumýja ég hann
næst.
Ég er með tvær dráttarvélar og
svo eina sem ég fékk gefins og nota
hana til að blása inn með. Hinar tvær
eru nýlegur Zetor og sú minni 13 ára
gömul. Svo á ég eina aðra, forngrip,
sem ég raka með dreifar á sunnu-
dögum. Of mikið er horft á að hey-
skapurinn sé aðeins verk en menn
gleyma því að þetta er ferli sem hægt
er að hafa töluverð áhrif á. Ef maður
er farinn að ganga út frá því á vori að
þetta gangi upp og það gerist ár eftir
ár, þá hlýtur það að vera meira en
heppni. Ekki má gleyma sér í tækja-
kaupum og nýta þau svo ekki nógu
vel. Það er dýrt að gera verkin á
röngum tíma.“
16-Freyr 1/98