Fylkir - 23.12.1968, Blaðsíða 17

17
JÓLABLAÐ FYLKIS 1968
hafa mér alltaí fundist vera
einhverjir hai’ðfengustu
dugnaðarmenn, sem land
okkar hefir alið, enda er það
alkunnugt og viðurkennt.
Frá því ég fór frá Vest-
mannaeyjum eru 37 ár. Á því
tímabili hefi ég komið þang-
að nokkru sinnum, en stað-
ið stutt við í hvert skipti.
Breytingarnar frá því um
1930 eru, held ég enn stór-
stígari þar en í nokkrum
öðrum sambærilegum stað á
landinu.
Þar er höfnin fremst í
flokki. Hana er ógei'legt að
þekkja, a.m.k. ekki bæjar-
megin, svo gerbreytt er þar
allt orðið.
Og ný kynslóð er uppvax-
in, sem ég ber engin kennsl
á. En nokkuð af miðaldra-
fólki, sem nú er, kannast ég
við frá þeim tíma er það var
í skóla.
Alltaf hlýjar það blessunar
lega vel, þegar rifjuð eru
upp gömul kynni. Mér þyk-
ir vænt um, að fá tilmæli
frá biaði, sem Vestmannáey-
ingar gefa þar út, um að rita
þar nokkur orð. Eg þakka
öllu því ágæta fólki, sem við
hjónin kynntumst þar, öllum
þeim, sem ég átti samstarf
með í skólanum eða á öðrum
vettvangi og óska því öllu,
sem og öðrum Eyjabúum
gæfu og gengis.
u s .
I
T o p e 1 i
Framhald af bls, 12.
drápu hestana hans og jafn-
vel kýrnar og kindurnar líka.
Fátæktin stóð við dyrnar og
bóndanum var hulin ráðgáta
hvernig á þessu stóð, eins og
honum fannst hann haga sér
skynsamlega í allri sinni bú-
stjórn.
_ Þetta gengur ekki, sagði
hann aftur og aftur. Við verð
um að fara að baka brauð úr
furukönglum og sjóða kræki
berjasúpu. Og um fram allt,
kona, þú verður að synja öll
um fátæklingum og betlur-
um. — Við höfum ekki efni
á að vtra góð við þá.
_ Eg ætla að heimsækja
hjáleigu fjölskylduna hinu
megin við vatnið, sagði kon-
an og fi-æðast um hvei-nig
á því stendur að þau hafa
alltaf nóg, þó að okkur bún-
ist svona illa.
— Já, gerðu það, sagði
bóndinn. — Eg er viss um,
að þau kunna betur að spai-a
en við.
Konan fór og kom aftur
með það svar, að hjáleigu-
fólkið gæfi oft fátæklingum
síðasta brauðið sitt og vant-
aði þó aldrei mat því bless-
un Guðs gæfi þeim þrefalt
aftur. Það fannst karlinum
fyndið og sagði: — Jæja,
íarðu þá með síðustu kökuna
•jkkar og fleygðu henni í
j vesalingana, sem staulast
þarna eftir veginum.
— Nei, sagði konan, það
þarf meira til. Maður verður
að gefa af fúsum og góðum
huga.
— Er það líka mögulegt?
spurði karlinn. Jæja, gefðu
þá af góðum huga, en með
því skilyrði, að Guð borgi
tífalt. Við höfum ekki efni
á að gefa án endurgjalds.
— Við eigum að gefa án
allra skilyrða, sagði konan.
— Hvað segirðu? Eigum
við eklti einu sinni að fá
þakklæti.
— Oft fá menn vanþakk
læti, en gefa samt.
— Nei, margt hefur maður
nú heyrt, sagði maðurinn,
og hristi höfuðið, en hver
hefur efni á slíku? Konan
svax-aði: — í 37 sálmi segir
Davíð konungur. „Ungur var
ég og gamall er ég orðinn,
en aldi-ei sá ég réttlátan
mann uppgefinn, né niðja
hans biðja sér matar”.
— Heyrðu kona, sagði
bóndinn. Á hlöðuloftinu ligg
ur eitt kornknippi. Það skui- ;
um við geyma til jólanna
handa spörfuglunum. j
Þannig getum við byrjað.
I
S. B. þýddi úr norsku j
Hugheilar þakkir færum við öllum fjær og 1 '
nær, sem sýndu okkur samúð og vinarhug við and- FRÁ
lát og útför eiginmanns míns - * • j! N
BÖKASAFNÍNU.
INGIMUNDAR BERNIIARDSSONAR,
Heiðarvegi 32, Vestmannaeyjum. S ðasti útlánadagur fyrir jól
Sérstakar þakkir til Gísla Gíslasonar og fjölskyldu er n.k. föstudagur 20. des.
fyrir ómetanlega hjálp. Opnað aftur 2. janúar.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og barnabarna.
Jónina Eyleifsdóttir. 'i Bókavörður
~ -------*- -----i,y -i r*iM—inmifn rii—inirxiri n»~<nihiri r*a<—inm« n«

ií.
AÐALSTRÆfl 6, REYKJAVlK
sendir sínum fjölmörgu viðskiptamönnum
í Vestmannaeyjum,
óskir um
Gleðileg jól
gott og farsælt komandi ár, með þökk fyrir
viðskiptin á liðnum. árum.
Tryggmgamiðstöðin h. f
REYKJAVÍK