Fylkir - 23.12.1999, Blaðsíða 23

23
FYLKIR jólin 1999
Við Guðmundur áttum gott
samstarf.
í STANGARSTÖKKI
YFIR HRAUNÁRNAR
En það er eins og segir:
Enginn ræður sínum nætur-
stað. Gosið helltist yfir óvænt
og óvelkomið. Við höfðum
verið klárir í vertíðarslaginn,
vel undirbúnir í Fiskiðjunni,
en það fór nú á annan veg. Eg
fór að vinna í hraunkælingunni
undir stjórn Sveins Pattons
Eiríkssonar og Páls Zóphó-
níassonar og þar fékk ég það
frábæra tækifæri að vinna með
prófessor Þorbirni Sigurgeirs-
syni. Hann var engum líkur og
einu sinni lenti ég með honum
í kröppum dansi. Við vorum á
gangi í nýja hrauninu og
lokuðumst inni á milli hraun-
læna. Þorbjörn var með langan
staf með sér og það varð okkur
til bjargar, því við notuðum
stafinn eins og stangarstökks-
stöng og vógum okkur með
honum yfir hraunlænurnar sem
runnu við fætur okkar 1140
gráðu heitar. Það var lítil
hætta á kali á fótunr þarna.
Ég segi það fullum fetum að
ef hraunkælingin hefði ekki
komið til undir stjórn Þor-
björns Sigurgeirssonar og
fleiri góðra manna þá hefði
innsiglingin lokast og síðasta
stóra hraungusan farið í vestur
en ekki austur eins og raun
varð á. Þá hefði lítið orðið
eftir af hjarta Vestmannaeyja.
Það var margt kynlegt sem
kom upp á gostímanum. Einu
sinni var ég að keyra austur að
Vilpusvæðinu sem var þá
meira og minna undir ösku að
skyndilega hrapar Landrov-
erinn niður og þegar að var
gáð var ég kominn ofan í bíl-
skúrinn hjá Einari í Málmey
og Sigga Auðuns. Þá brá mér
verulega. Eitt það magnaðasta
í mannlífinu þarna fyrstu
vikurnar þegar allt var í hers
höndum var þorrablótið sem
þú hafðir forgöngu um, það
var ævintýralegt hóf og verður
eftirminnilegt ævilangt.
Stundum stóðu hlutirnir tæpt.
Ég var beðinn að fara inn í
Samkomuhúsið að ná í dót fyr-
ir Óla ísfeld. Þá var gasið
komið til sögu. Ég fékk forláta
grímu og súrefniskúta, bjó mig
vel út og arkaði síðan inn í
Samkomuhúsið eins og maður
væri að missa af síðasta
dansinum, en viti menn, það
var þá lokað fyrir kútana og
komst ég út aftur á síðustu
loftgrömmunum. Það mátti
ekki tæpara standa.
OG HJÓLIN SNERUST
AFTUR TIL EYJA
Síðan gerist það, Árni, að
hjólin fara að snúast aftur til
Eyja. Á miðju ári 1974 ræddi
Sighvatur Bjarnason við mig
og það varð að samkomulagi
að ég tæki við af honum. í
Vinnslustöðinni átti ég góð ár
frá 1974 til 1987. Allt gekk
vel, en 1988 tók ég við Hrað-
frystihúsi Stokkseyrar og var
þar til 1992. Þá lauk raun-
verulegum fiskvinnsluferli
mínum. Ég var ákaflega hepp-
Bikararnir sem unnust 1972. aftari röð f.v. Viktor Helgason, Ólafur
Sigurvinsson, Bragi Steingrímsson , Ásgeir Sigurvinsson og
Sigurður Ingi Ingólfsson.
útilegur og meðal annars
fórum við í útilegu til þess að
fara í berjamó. Það var saftað
og suitað og allt var þetta af
hinu góða.
Til Keflavíkur fór ég síðan
1962 fyrir Einar til þess að
vera framkvæmdastjóri í fisk-
vinnslufyrirtæki hans þar og
þar var ég í tvö ár, en á miðju
ári 1963 höfðu þeir Fiskiðju-
menn samband við mig, Gústi
Matt, Gísli í Laufási og Steini
á Blátindi og vildu fá mig í
Fiskiðjuna. Ég sló til og var
síðan í Fiskiðjunni í 10 ár. Þar
skeði margt eftirminnilegt,
ekki síst árið 1964 og 1965,
þegar óheyrilegur afli barst á
land í Eyjum. 1967 kom Guð-
mundur Karlsson til starfa í
Fiskiðjunni,en Gústi fór út.
Frá afhendingu bikars 1968. Þekkja má þar Hörð Óskarsson fyrir
ofan bikarinn.
Bygginganefnd íþróttahúss. F.v. Magnús Bjarnason, Stefán,
Kristján Eggertsson - ásamt Vigni Guðnasyni, Magnúsi H.
Magnússyni þá bæjarstjóra og Páli Zóphóníassyni þá
bæjartæknifræðingi.
inn og farsæll, átti gott með að
lynda við fólk og er ákaflega
þakklátur fyrir að fá tækifæri
til þess að vinna með öllu því
góða fólki og vinnusama sem
ég vann með í gegn um tíðina
og lenda aldrei í því að fá
slæm slys inn í þann feril.“
Þótt Stefán búi nú á fasta-
landinu er hann meira og
minna í tengslum við Eyjar og
Eyjamenn og þar sem hann er
á ferð er Heimaklettur í sjáll'u
sér aldrei langt undan. Stefán
er þjóðhátíðarmaður af lífi og
sál og einn af þeim fjölmörgu
Eyjamönnum sem flokkast
undir það að vera „part af
programmet“ hver nteð sínum
hætti. Það sama á við með
tjald Stefáns með gömlu súl-
unum og segldúknum frá Búð-
arfelli, trésúlum að sjálfsögðu.
ÓTALTRÚNAÐAR- OG
FORUSTUSTÖRF
Forustu- og skylduverkin sem
Stefán hefur sinnt fyrir Eyjar í
gegn um tíðina eru glannalega
mörg,en svo nokkuð sé nefnt
má nefna að 16 ára gamall var
hann kominn í stjórn ÍBV.
Hann byrjaði með kempum
eins og Ingólfi Arnarsyni,
Valla Snæ, Sveini Ársæls og
þegar hann kom aftur heim til
Eyja 1964 varð hann formaður
ÍBV. Þá hófst kraftmikið
tímabil hjá ÍBV og sumum
þótti kynlegt að Stebbi skyldi
velja með sér saman í stjórn
Kristin Sigurðsson frá Skjald-
breið og Valtý Snæbjörnsson.
1968 urðu Eyjamenn bikar-
meistarar og íslandsmeistarar
1969.1972 var ÍBV á toppnum
í öllum flokkum í fótboltanum.
Þá hefur Stefán verið félagi í
Oddfellow unt 40 ára skeið.
Eftir gos sat hann í stjórn
Stakks, Lifrarsamlags Vest-
mannaeyja, Vinnuveitenda-
sambandsins, í stjórn SIF í 12
ár, stjórn Umbúðamiðstöðv-
arinnar, stjórn Fiskifélags
Islands og hann hefur setið á
fjölmörgum Fiskiþingum.
Hann var formaður Sjálfstæð-
isfélags Vestmannaeyja í 8 ár,
var sæmdur gullkrossi ÍSI,
Þórs, KSÍ og ÍBV. Stefán var á
sínum tíma formaður bygging-
arnefndar íþróttamiðstöðvar-
innar og formaður hússtjórnar
í fjölda ára og hann átti sæti í
undirbúningsnefnd fyrir nýjan
Herjólf og sat í stjórn þar til
1988. Þannig mætti lengi telja,
en síðustu 7 árin hefur Stefán
unnið við skoðanir hjá Nýju
skoðunarstofunni.
LUNGANN ÚR
LÍFINU í EYJUM
„En það fer ekkert á milli
mála,“ sagði Stefán að lokum,
„að starfsvettvangur minn og
starfsvöllur lungann úr ævi
minni hefur verið í Vest-
mannaeyjum og það hefur gert
þetta líf skemmtilegt, fjörugt
o§ átakamikið.“
Ósjaldan síðustu hálfu öldina
hefur maður orðið vitni að því
að heyra Stefán byrja þannig
símtal frá Vestmannaeyjum
upp á fastalandið:“ Þetta er
Stefán í Eyjum, við þurfum
að....“
Stefán og eiginkona hans, Helga Víglundsdóttir á góðri stund.
Á þjóðhátíð 1997. f.v. Birgir Guðjónsson, Þór f. Vilhjálmsson, Árni
greinarhöfundur og Stefán.