Skátablaðið - 01.01.1947, Page 13

AXEL B RÆMER:
EKKI ÞESSAR STELPUR!
_ TÁ, það ætla ég að segja þér, mamma,
að við viljum bara ekki hafa þessar
stelpur með í ferðalagið, sagði Venni ákveð-
inn.
— Alls ekki, sagði Frank bróðir hans og
tók í sama streng.
— Bíðið þið nú við. Verið þið nú ró-
legir, sagði mamma þeirra. — I’íð rnegið þó
til að koma kurteislega fram við frænkur
ykkar, þegar þær koma í lieimsókn. Eg er
alveg viss um að þær langar mikið til að
leika sér við ykkur og fara með ykkur í
ferðalagið.
•— Það getur vel verið, maldaði Venni í
móinn, en okkur langar ekkert til þess að
vera með þeim. Við viljum ekki leika okk-
ur við stelpur.
— Nei, og við vilj-
um ekki sjá að hafa
þær með í ferðalag-
ið, bætti Frank við.
— Við skulum nú
annars sjá, sagði
mamma þeirra. Það
er bara alls ekki víst,
að Nanna og Gyða
kæri sig nokkuð um
að fara með ykkur
í svona langa og
erfiða gönguferð.
En lofið þið mér nú
að taka vel á móti
þeim, meðan þær dvelja hérna.
Drengirnir svöruðu því litlu. En það var
af því að þeir kærðu sig ekki um að hafa
frænkur sínar með í ferðalagið, sem þeir
ætluðu að fara næstkomandi sunnudag.
Næsta föstudag komu þær Nanna og
Gyða. Þær voru þá ekki eins vitlausar og
þeir héídu, Venni og Frank. Þær gáfu þeim
stundum hýrt auga. En þeir sátu fast við
sinn keip. Þeir vildu ekkert hafa með stelp-
ur að gera, og svo var það þetta með ferða-
lagið, sem þeir urðu að halda leyndu í
lengstu lög.
Að kvöldi laugardags útbjó mannna fjóra
matarpakka frammi í eldhúsi.
— Hvað ég ætlaði nú að segja, sagði
Frank, er hann sá til mömmu sinnar. —
Við viljum ekki hafa þessar stelpur með
okkur á morgun.
— Það verður víst ekkert af því heldur,
svaraði mamma og kímdi. — En telpurnar
langar nú samt í
ferðalag á morgun
og ætla að vera all-
an daginn, og það
getið þið ekki bann-
að þeim.
— Nei, auðvitað
ekki, sagði Frank.
Snemma næsta
morgun lögðu þeir
af stað, Venni og
Frank. Þeir höfðu
skipulagt vel göngu-
ferð um skóginn
þarna í grenndinni.
Þótt enn væri vetur,
var ágætt ferðaveður. Jörðin var þakin
þunnu snjólagi, himinninn var enn heið-
skír, þó að aðeins væri byrjað að þíða.
Drengirnir skemmtu sér vjð að leita að
dýrasporum, og kamíske mundu þeir finna
SKÁTABLAÐIÐ
5