Skátablaðið - 01.07.1948, Qupperneq 20

„LÁTTU HUG þinn
aldrei eldast eða hjart-
að. Vinur aftansólar
sértu, sonur morgunn-
roðans vertu.“ — Ljóð-
línur þessar væri hægt
að kalla kjarna skáta-
hugsjónarinnar. Hinn
sívakandi- og vinnandi
skáti — glaður og ör-
uggur gengur liann líis-
veginn og réttir ungunr og gömlum vinar- og
hjálparhönd. Af góðum skáta stafar ætíð birta
og ylur; af því að hann er sólskinsbarn. Hversu
Letri væri ekki heinrurinn, ef skátahreyfingin
næði betri tökum í liuga fólks. Lausn vanda-
nrálanna er því: Aliir skátar! Alltaf skátar!
Hrefna Tynes. Rvík.
ÞAÐ ER STAÐREYND, að fyrir uppeldis-
álirif skátaféfagsskaparins hafa sérhlífnir dreng-
ir orðið að- fórnfúsum og hjálpsömum borgur-
um. Er hægt að ætlast til meira?
Jón Odclgeir Jónsson, Rvík.
SPAKMÆLI eitt hljóð-
ar svo: Ein nrínúta á
dag- eru 6 stundir á ári.
Allir hafa tínra til þess
að sinna áhugamálum
sínum nokkrar mínút-
ur á dag hvern, og það
dregur sig saman.
Skátafélagsskapurinn
býður upp á gnægð verk-
efna aðeins ef hug-
myndaflugið er öflugt. — Nú hafa starfsskilyrði
skátafélaganna víðast hvar batnað mjög hin
síðari árin. Ætti það að vera hvöt til þess að
komast lengra og hærra í skátastarfinu. Von-
andi mun landsnrótið á Þingvöllum efla þrótt
íslenzkra skáta, gefa þeinr nýjar hugmyndir
og athafnáþrá. Þarf þá ekki að kvíða framtíð
félagsskaparins.
Með skátakveðju,
Þorvaldur Þorvaldsson, Hafnarf.
ÞAU ÁRIN, er ég hef
eytt innan skátahreyf-
ingarinnar eru mér dýr-
nrætust af öllunr.
Við „eldsins glæður"
og i hópi glaðra skáta-
systkyna uni ég mér
hvergi betur.
Von mín er, að svo
sé um alla skáta.
Sigurjón Kristinsson, Vestnr.ey jum.
í GAMLA TESTA-
MENTINU er þessi
setning: Þá heyrði ég
raust Drottins, hann
sagði: „Hvern skal ég
senda? lrver vill vera
erindreki vor.“ Og ég
sagði: „Hér er ég, send
þú mig!“ Þannig á hver
skáti að vera viðbúinn
þegar kallið til starfs-
ins kemur. Alls staðar þar, sem eitthvað
göfugt og gott málefni er, þá á þessi
sama rödd að kalla á ykkur. Og blessun
fylgir ykkur ávallt. ef þið svarið eins og Jesaja
spámaður „Hér er ég, send þú mig.“ — Góðir
skátar, reynum þetta, látum fagrar hugsanir
fylla hjörtu okkar, þvi þær hjálpa okkur til
þess að víkja hinu illa úr sjálfum okkur. Lát-
um það alltaf á komandi árum verða okkar
æðsta takmark að reyna eftir megni. Því að
skáti er og verður sá, sem trúir á Guð, sá sem
trúir á viljann, sem treystir á viljann. Skáti
er sá, sem á bróðurlegt og gott hjarta, sem
kann að stjórna sjálfum sér, sem berst fyrir
þann veika og gefst aldrei upp.
Skátar! Látum þessi fáu og sundurlausu orð
fá staðizt í framtíðinni eins og þau hafa stað-
izt hingað til. Sú er heitasta ósk mín á þessum
merku tímamótum í sögu skátahreyfingarinnar á
íslandi.
Björgvin F. Mugnússon, skólastjóri.
SKÁTABLAÐIÐ
114