Skátablaðið - 01.07.1948, Qupperneq 21

OFT HEF ÉG hugsað
um, á hve inargan hátt
unglingarnir geta eytt
frístundum sínum og
hve niikið er undir því
komið, að þeir komist í
góðan félagsskap, sem
allra fyrst.
Ég álít, að skátahreyf-
ingin sé bezt kjörni
félagsckapurinn, sem
unglingarnir eiga kost á. Þar cr liægt að finna
fjölbreytt og gagnleg verkefni fyrir alla til
að fást við í frístundum sínurn, en til þess að
reynast góðir skátar verða þeir að leggja tölu-
vert á sig, því skátastarfið er eingöngu frístunda-
starf og því ekki borgaðir peningar fyrir það,
en ánægjan og fullvissan um að vita að verið er
að vinna að góðu málefni er hverjum sönnum
skáta næg borgun.
Foreldrar ættu að kynna sér starfsemi og
markmið skátahrevfingarinnar meir en verið
liefur, því ég er sannfærð um, að þau óska
einskis frekar en að vita börn sín eyða frístund-
um sínum á heilbrigðan hátt með skemmtileg-
inn félögum í góðum félagsskap.
Soffía StefánscLóttir, Rvík.
ÞEGAR HUGSAÐ er til
þeirra manna, sem mót-
að hafa skátastarfið á
hverjum stað í þessi 35
ár, þá hlýtur maður að
reka augun í það, hve
ungir flestir þeir hafa
verið skátaforingjarnir,
sem mestu hafa af-
kastað. — Það hefur því
sannarlega verið æskan
á hverjum tíma, sem hefur leitt skátastarfið.
— Þetta hefur sína kosti, en líka galla. Æskan
er oft djörf og fljót til og nær oftast bestum
árangri í áhlaupastarfi. Þetta hefur líka verið
einkenni skátastarfsins á íslandi. Við þyrftum
að bæta við áhlaup unga fólksins einbeitni og
staðfestu, sem eldri skátaforir.gjar gætu lagt
til, svo að úr yrði stöðugt batnandi og vax-
andi skátastarf á íslandi.
Páll Gíslason, Rvík.
SKEMMTILEGAST af
öllu í skátastarfinu er
að vera flokksforingi.
Skátaflokkurinn, G—8
kvikir, áhugasamir, sam-
stilltir og einlægir dreng-
ir, fullir starfsþrá og
löngun til þess að vita
nteira og gera meira,
falslaus tryggð, saklaus
hjörtu, hinn opni og
spuruli barnshugur; allt þetta veitir manni
sanna og óblandna ánægju.
Skuggahliðar skátastarfsins, ef nokkrar eru,
mætti telja amstur og erjur hversdagslífsins í
skátafélaginu. F'orsjárlaust kapp, skoðanamun-
ur og sundurlyndi hinna eldri í sambandi við
stjórn stærri heildanna, félagsins þ. e. þegar
einstaklingurinn hverfur í skugga aukaatriða og
heildarinnar, svo og óheppileg verkaskipting,
ósamræmi milli orða og gerða og oft á tíðum
hóflausar kröfur annarra til skátans,
Enginn skyldi þó hliðra sér hjá að taka þátt
í stjórn og störfum félags síns, vegná þess, að
enginn getur farið varhluta af slíkum árekstr-
um og erfiðleikum síðar hteir í lífinu. Skáta-
félagsskapurinn er tæki í höndum okkar sjálfra
til alikins manndóms og þroska. Litla skáta-
félagið er ekkert annað en spegilmynd af liinu
tfóra þjóðfélagi, sem við öll hrærumst i. Á hinnj,
ntiklu göngu er því hollt fyrir hvern og einn
að staldra við á skátaleitinu og kanna lífið.
Skátafélagsskapurinn er hinn ákjósanlegasti
stökkpallur út í lífið sjálft.
Skátahreyfingunni má líkja við gistihús uppi
í fjöllum, þar sem öllum ungum sem gömlum,
er veittur hollur og góður beini í samræmi við:
jrarfir þeirra og óskir.
V. Júliusson.
SKÁTABLAÐIÐ
115