Skólablaðið - 01.12.1950, Síða 26

- 26 -
/ t
ÞATTUR UR KVÆÐINU
(T.S.ELIOT)
Ver erum holir menn,
vér erum úttroðnir menn,
höl-lumst hver að öðrum,
höfuðkúpur fylltar hálmi.
Þurrar raddir vorar hvíslast á hljóðar og tómar,
eins og vindur, sem þýtur í skrælie.uðu laufi
eða stiklandi valska á brostnu gleri.
Formlaus sköpun, litlaus skuggi,
líflaus orka, andlaus svipur,
Hinir, sem héldu beint af augum til Helheima,
muna oss - kannski -
ekki sem glataðar, forhertar sálir,
aðeins sem hola menn,
úttroðna menn.
Léttið af mér jarðarböli,
lát mig |>Ví bera dularklæði:
völskuhuð, hrafnsfjaðrir, spytur í kross.
Þetta er land hinna dauðu,
þetta er land kaktusanna.
Eer dýrka menn stokka og steina
undir bliki dvínandi st.iörnu.