Landneminn - 01.03.1948, Blaðsíða 10

n SKIÐUN
eftir Sigurð Blöndal
Fáar íþrótagreinar
njóta nú meiri vinsælda
á Norðurlöndum og í
Mið- og Suður-Evrópu
en skíðaíþróttin. Þó er
ennþá hægt að telja í
áratugum tímann síðan
íþrótt þessi var sú al-
menningseign, sem hún
er í dag. Að vísu eru
margar aldir liðnar síð-
an mönnum varð ljóst,
hvílíkt hagræði það er á ferð yfir snæþakið land
að liafa undir fótunum þessar spýtur, sem lieygð-
ar eru upp á annan endann.
I Noregi liafa t. d. fundizt leyfar af skíðum,
sem sennilega eru um 2500 ára gamlar. Og í
íslenzkum fornsögum er minnzt á rnikla skíða-
garpa, svo að J>að er auðséð, að á bak við snilli
F>irgers Ruuds og annarra norrænna skíðagarpa
nútímans liggur aldagömid hefð.
Hin fagra skíðaíjrrótt er á |>ann hátt frábrugð-
in flestum öðrum íþróttagreinum, að hún hefur
beinlínis hagnýtt gildi. Ujjphaflega er hún ekki
til orðin sent íþrótt, heldur af nauðsyn. Skíðiri
hafa verið fundin upp sem samgöngutæki —■
líklega fyrst í Síberíu eða Mið-Asíu — en í sam-
bandi við Jrau hefur fæðzt og þróazt glæsileg-
asta íjjróttagrein, sem til er, og um leið ein fág-
aðasta og hollasta skemmtun, sem vér norðhvel-
ingar jarðar eigum kost á.
Það er engin tilviljun, að mestu skíðagöngu-
garparnir hafa verið runnir frá þeim stöðum.
þar sem skíðin voru óhjákvæmileg nauðsyn í
atvinnulífinu: Úr skógarhöggshéruðum Noregs,
Svíþjóðar og Finnlands. Á veturna eru skíðin
nefnilega allt að ])ví jafnþörf skógarhöggsmann-
inum sem öxin og sögin. Og gangan til vinnu-
staðarins og frá honuni aftur varð þannig ó-
sjálfrátt ])jálfun til keppni.
Höfundurinn dvelst við nám í Noregi. Nýlega skrif-
aði hann iþróttasíðu Þjóðviljans lýsingu á Holmenkoll-
en-mótinu, en ]>ar var hann viðstaddur. — í grein
þeirri, sem hér birtist, lætur hann Landnemanum í tó
nokkrar hugleiðingar um þá íþrótt, sem hann telur
glæsilegasta allra iþrótta.
Hvað er eðlilegra en |>að, að tveir röskir
strákar, sent eru að ganga heim úr skóginum að
dagsverki loknu, séu, áður en Jteir vita af, farn-
ir að reyna sig? Eða að J)eir næsta hvíldardag
]>egar snjókrystallarnir tindra í vetrarsólinni,
kalli saman jafnaldrana úr nágrenninu til Jtess
að reyna við sig ])ol á skíðum úti á sléttunni
eða milli grenitrjánna?
Þarna höfum við vísinn að hinuni mikilfeng-
legu skíðakeppnum nútímans. Svona getur ver-
ið náið samband milli leiks og starfs. Og um
leið er starfið orðið meiri leikur, en leikurinn
hefur öðlazt meira innihald.
Þegar talað er um skíðaípróttina, er um að
ræða fjögur afbrigði: göngu, brun, stökk og
svig. Ef maður færi út í heimspekilegar hug-
leiðingar um þróun Jjessarar íþróttar, hlýtur
SVIG. Þctta cr einn hezti svigmaSur Svia, Olle Dalman.
Stíllinn er jullkominn.
10 IANDNEMINN