Landneminn - 01.03.1948, Blaðsíða 18

Iiefur gert forsíðumyndina, sem hann
nefnir „Síld '. — Atli er þrítugur að aldri, Reyk-
víkingur, sonur Arna Óla, blaðamanns, og konu
Iians, Maríu heit. Pálsdóttur. — Atli sigldi til
Kaupmannahafnar 1937 og lagði þar stund á
listnám, aðallega auglýsingateikningar, til vors
1939. Hann kom lieim aðeins fám dögum fyr-
ir hernám Danmerkur. — Síðan Iiefur hann haft
teiknistofu í Reykjavík.
G E T T U N Ú ? Frafnhald. af 15. síSu.
VERÐLAUNAÞRAUT NÆSTSÍÐASTA BLAÐS: Alls bár-
ust 19 réttar lausnir og voru þær frá þessum: Bjarni Pálsson,
Blönduósi, ÞorvarSur Örnólfsson Rvík, Sigurður Elíasson
Rvík, Jón Kristjánsson Rvik, Haukur Valdemarsson Rvík,
Björk Sigdórsdóttir, Rvík, Stefán Finnbogason Akureyri, Har-
aldur Tómasson Rvík, Ólöf Magnúsdóttir Rvík, Þorbjörn Karls-
son Rvík, Björn SigurSsson Rvík, ólafur Þ. Ingvarsson Rvík,
Kristján Hákonarson Rvík, Ingólfur Ólafsson Rvik, Gísli
Sveinsson Rvík, GuSmundur Andrésson Rvík, SigurSur Þ.
Jörgensson Rvik, Sna:r Jóhannesson Rvík og Páll Jónsson
Rvik.
Dregið hefur verið milli þeirrá sem réttar lausnir sendu,
og verðlaunin að þessu sinni hlaut Snœr Júhannesson, Ný-
lendugötu. 20, Reykjavík.
A SKÍÐUM Framhald aj 11. síöu.
Meðal þessarar þjóðar er því eðlilega að finna
stærstu nöfnin í sögu skíðaíþróttarinnar, en það
yrði oflöng saga að telja þau upp hér, enda ekki
hlutverk þessarar greinar.
Hér verður þessum skíðaþönkum hætt, ég vil
aðeins að lokum benda ykkur öllum, ungum
strákum og stelpum, sem jretta lesa, á það, að
meðan þið hafið ekki notið þeirrar ánægju og
liressingar, senr skíðaíþróttin veitir, þá eigið þið
mikið eftir. Þið nregið aðeins ekki gleynra því,
þegar þið byrjið á skíðunr — og það skuluð þið
gera strax og þið getið því fyrr, því betra —
að þið verðið ekki fullkomin strax fyrsta daginn.
— Rómaborg var lieldur ekki reist á einum degi.
Nokkrar umræður spunnust útaf
sparki þessu og grundvölluðust á
Iögum um málfrelsi einstaklinganna
hjá hinu íslenzka lýðveldi.
Árni Magnússon kvaðst ekki
skilja, hversvegna hann og hans
félagar mættu ekki gala á Lækjar-
torgi, úrþvíað karlinn á kassanum
fengi að gala þar óáreittur heila
dagana. Ég skaut inn þeirri athuga-
semd, að nokkur munur væri á því
að gala á morgnana eða að gala
eftir hádegi. Eitthvert fólk í ná-
grenninu þyrfti kannski að sofa
frammúr. Árni Magnússon gat að
vísu viðurkennt, að þarna væri á lít-
ilsháttar munur, en það væri aðeins
stigmunur og ekki eðlis. Annaðhvort
ætti að banna öllum eða engum að
gala á Lækjartorgi. — Að svo mæltu
hljóp hann í áttina til strætisvagns,
sem var að leggjast uppað, og hróp-
aði liátt: „Morgunblaðið, Alþýðu-
hlaðið og Þjóðviljinn.“
Vinnutímabyrjun hjd þeim
skrifstofuklœddu.
Eftir því sem á leið morguninn,
bar minna á verkamönnum með
strætisvögnunum, en meira á skrif-
stofuklæddu fólki, aðallega ungum
stúlkum. Klukkan nálgaðist 9,
vinnutímabyrjun hjá starfsfólki í
verzlunum og snemmopnum skrif-
stofum. Og strákarnir héldu áfram
að gera fólkinu tilboð um að fylgj-
ast með því, sem gerist í heiminum,
fyrir 50 aura. — Og þannig leið
þessi morgunn.
Þegar á allt er litið, má segja
um starf okkar blaðamannanna og
starf blaðsöluslrákanna, að þar höf-
um við enn eilt tilfelli stigsmunar
en ekki eðlis. Við blaðamennirnir
gerum ráðstafanir til að láta fólk
fylgjast með því, sem gerist í heim-
inum. — Strákarnir á Lækjartorgi
sjá um það.
R A B B Framh. af bls. 12■
ræðumaður Heimdallar á æskulýðs-
fundum. — Þannig eru dæmin, og
þau eru fleiri — og af þeim öllum
má það marka, að einsog stendur
eru það engin mórölsk skrautblóm,
sem vaxa upp í vermireit Heimdall-
ar.
18 LANDNEMINN