Bændablaðið - 03.05.2000, Síða 6

6
BÆNDABLAÐIÐ
Miðvikudagur 3. maí 2000
iMiÉúiiaáarlil
„Hugleiðingar eftir málþing um
innflutning á nýju mjölkurkúakyni"
Hugrenningar eftir lestur greinar
Guðmundar Þorsteinssonar í
Bændablaðinu 6. tbl., 11. apríl
2000.
I ofannefndri grein rekur Guð-
mundur Þorsteinsson efni þeirra
erinda sem flutt voru á málþinginu
og gerir það nokkuð vel.
Guðmundur ræðir í grein sinni
allmikið um síðasta erindi mál-
þingsins, „Leikmannsþanka um
verðleika kúakynja“ sem Viðar
Hreinsson bókmenntafræðingur
flutti, og í lokin segir hann:
„Meinið er að röksemdir hans
koma umræðuefni dagsins ekkert
við, þær voru út í hött á þessum
stað. Hvaða ástæður lágu til þess
að honum var falin framsaga um
þetta efni? Getur verið að sjónar-
mið af þessu tagi eigi upp á pall-
borð hins nýstofnaða Landbún-
aðarháskóla á Hvanneyri?
Ahyggjufullur spyr sá sem ekki
veit?“
Það eru þessar síðustu setning-
ar sem koma okkur til að setjast
niður og svara grein Guðmundar.
Við lítum á þær sem alvarlega
ásökun á hendur okkur sem bárum
ábyrgð á málþinginu um að við
höfum sýnt hlutdrægni við val efn-
is og fyrirlesara.
Það er ekki ætlunin að fara yfir
efni greinar Guðmundar að öðru
leyti, en nauðsynlegt þykir okkur
sem sett vorum til þess að skipu-
leggja málþingið að gera grein fyr-
ir hvers vegna fengnir voru
frummælendur á þeim sviðum sem
gert var.
Yfirstjóm skólans fékk okkur,
undirrituðum, það hlutverk að
skipuleggja málþingið og höfðum
við frjálsar hendur með val á efni
og fyrirlesurum. Við settum okkur
í upphafi eftirfarandi vinnureglur:
1. Að taka til umfjöllunar sem
flestar hliðar þessa máls.
2. Að fá fyrirlesara sem hvorki
tengdust beint umsókn um
innflutning né ákvarðanatöku
af hálfu stjórnvalda.
3. Að fá eins vísindalega og mál-
efnalega umfjöllun og nokkur
kostur væri.
Snemma í undirbúningsvinn-
unni ákváðum við að leggja
áherslu á að fá fram eftirfarandi
þætti: Hagkvæmni, smithættu,
hollustu, gæði, sjónarmið bænda,
sjónarmið neytenda -og síðast en
ekki síst umfjöllun um kúna sem
hluta af menningararfinum. Það
má vera að þessi ákvörðun sé
gagnrýni verð og tökum við á okk-
ur alla ábyrgð á henni.
A þessum grundvelli leituðum
við til fólks sem við álitum að væri
vel til þess fallið að fjalla um þessa
þætti á málefnalegan hátt. -Og það
er rétt að taka það fram að allir
þeir sem erindi fluttu á málþinginu
stóðu undir væntingum okkar að
þessu leyti.
Það þarf vart að taka það fram
að hver frummælandi ber ábyrgð á
því efni sem hann leggur fram og
þeim skoðunum sem fram koma í
hans máli.
Það er fráleitt að gefa sér að
þær skoðanir sem fram komu hjá
einstökum fyrirlesurum á þessu
málþingi séu ríkjandi skoðanir
meðal starfsmanna LBH eins og
Guðmundur gefur í skyn. Jafn
fráleitt er að stofnunin sem slík
hafi ákveðna stefnu í þessu máli.
Hvanneyri 16. apríl 2000,
Auður Lilja Arnþórsdóttir,
Sveinn Hallgrímsson
Á aðalfundi Nrf. Hraungerðishrepps á dögunum voru m.a. veitt verðlaun fyrir fyrir það naut - í árgangi nauta
fæddum 1993 - sem hlaut hæsta kynbótaeinkunn á grundvelli afkvæmadóma. Það var nautið Blakkur 93026 frá
Oddgeirshólum sem varð fyrir valinu og tóku bræðurnir (f.v.) Steinþór og Magnús Guðmundssynir, bændur á
Félagsbúinu Oddgeirshólum, við verðlaununum. Á milli þeirra stendur Jón Viðar Jónmundsson, ráðunautur í
búfjárrækt. Blakkur er fæddur 10. október 1993.
Föðurætt: F. Suðri 84023 - Ff. Álmur 76003 - Fm. Snegla 231, Hjálmholti.
Móðurætt: M. Auðhumla 348, f. 22. okt. 1990 - Mf. Svelgur 88001 - Mm. Skræpla 310. Dætur Blakks eru sérlega
mjólkurlagnar og afurðasamar.
MHtat
Hvorki skyld nd vandalans
Séra Sigurður Thorarensen var prestur í Hraungerði í Flóa frá 1839 til
1860.1 íslenskum æviskrám segir: „Hann þókti ágengur, enda vel efn-
um búinn, en lítill kennimaður.“
Sr. Sigurður átti að fyrri konu frænku sína Guðrúnu Thorarensen,
þau voru bræðrabörn. Bróðir hennar var Bjami Thorarensen
amtmaður og skáld.
Síðari kona sr. Sigurðar var Sigríður Pálsdóttir sýslumanns frá
Hallfreðarstöðum, ekkja eftir sr. Þorstein Helgason í Reykholti.
Um samdrátt þeirra Sigríðar og Þorsteins má lesa í kaflanum
Sigríðaskipti í Laugamesi í bókinni Islenskt mannlíf eftir Jón Helga-
son. Þar má einnig lesa um jarðarför sr. Sigurðar og tilsvör Sigríður
við það tækifæri.
Sigríði mun hafa verið um og ó að giftast sr. Sigurði. Hún lét gera
kaupmála milli þeirra, sem henni þóttu síðar rofnir á sér er hann
ráðsrafaði jarðeignum til sona sinna og hótaði skilnaði ef ekki fengjust
uppfylltir skilmálamir.
Þegar sr. Sigurður lét af prestskap í Hraungerði fluttu þau hjónin
að Breiðabólsstað í Fljótshlíð til dóttur Sigríðar, Guðrúnar Þor-
steinsdóttur og manns hennar sr. Skúla Gíslasonar.
Sr. Sigurður lést haustið 1865 og fór jarðarförin fram að
Stórólfshvoli að viðstöddu 250 manns, sem öllum var veitt kaffi og
brennivín. Sigrfður var ekki ferðafær og sat heima. Meðal þeirra sem
töluðu yfir moldum prests var tengdasonur hennar sr. Skúli Gíslason.
Þegar hann kom heim innti hún hann eftir því hvað hann hefði sagt í
líkræðunni og þá svaraði Skúli: „Ég sagði ekki annað en satt var, að
það hefðu allir verið honum bölvaðir, bæði skyldir og vandalausir."
Og þá sagði Sigríður hin lleygu orð því henni var ætluð sneiðin: „Ekki
tek ég það til mín því hvorki var ég honum skyld né vandalaus."
Sr. Sigurður Thorarensen var með ríkustu mönnum á sinni tíð og
mun hafa lánað Eyrarbakkaverslun eða átt þar verulega inneign.
Bjami Thorarensen frændi hans og mágur falaðist eftir láni hjá honum
en Sigurður neitaði. Bjami orti þá um Sigurð níðkvæði sem hefst
svona:
Sigurður séra
satans unginn
Mildingur mera,
miðlar í punginn.
Ef einhver kann framhaldið þá hefði ég gaman af að vita um það.
Guðmundur Stefánsson
Hraungerði, Flóa
Netföng: gummistef@hotmail.com
gummiste@eyjar .is
dnrgtr
Þessi þjóð
Grímur er maður festu og reglu.
Fátt er eins mikilvægt að mati
Gríms og að setja reglur og
halda þær. Þannig var það til
dæmis í janúar að Grfmur
komst að þeirri niðurstöðu að
matarvenjur fjölskyldunnar
væru gersamlega útí hött. Of
mikill sykur og slikkerí -
súkkulaðikex væri til dæmis
óhollt og bæri að gera það
útlægt af heimilinu. í staðinn
fyrir súkkulaðikex og slíkt
keypti Grímur gott, hollt hveiti-
kex.
Konan og krakkarnir voru ekki yfir sig hrifin en áður en
langt um leið var Grímur farinn að kaupa nokkra pakka í viku
hverri. Grímur var bæði ánægður og hrifinn af ánægju
fjölskyldunnar með hollustukexið. Seint um kvöld í mars fór
Grímur fram í eldhús og hitti þar fyrir ungan son sinn sem
var í óða önn að smyrja súkkulaðikremi á hveitikex. „Hvað
ertu að gera maður,“ spurði Grímur undrandi og strákur
svaraði að bragði: „Svona borðum við þetta kex. Mamma
kenndi okkur það.“
Og hver er nú mórall sögunnar? Jú, það er sama hvaða
reglur eru settar - menn skulu alltaf finna ieið fram hjá þeim.
Vissulega er ekki við öðru að búast hjá þjóð sem á uppruna
sinn að rekja til norskra lögbrjóta. Líklega er vandfundin
þjóð sem leggur jafn mikið kapp á að sniðganga lög og regl-
ur og lítur skattsvik sem tómstundagaman. Þessi þjóð er allt-
af sjálfri sér lík samanber söguna um óléttu konuna sem fór
á fund læknis sem tjáði henni að hún gengi með tvíbura.
Læknirinn spurði konuna hvort hún vildi vita um kyn barn-
anna. „Nei“, sagði konan, en bætti svo við f ógáti: „Eru
börnin sama kyns?“ Og læknirinn svaraði: „Nei.“
MEP 5EINNI
&OLLANUM