Tónlistin - 01.03.1942, Page 12

24
TÓNLISTIN
verður nokkurt lilé á afskiptum lians
af tónlistinni, og óraði liann þá eklci
fyrir því, að hann ætti eftir að vinna
henni það gagn, sem raun hefir orðið
á. Ytri atvik munu hafa átt sinn þátt
i þvi, að hann fer aftur að sinna tón-
listarstörfum sínum. Árið 1911 fer
Eggerl Stefánsson söngvari, hróðir
Sigvalda, utan til söngnáms. Höfðu
þcir bræður allir jafnan iðkað söng
á heimilinu og stemmt raddir sinar
saman, svo að unun var á að hlýða.
Og einmitt þessi lállausa heimilstón-
list átli eftir að breiða um sig og
marka vísi að nýjum þælti í þró-
unarsögu íslendinga. — Þegar Sig-
valdi fer utan til náms i læknisfræði,
gefst lionum að sjálfsögðu kostur á
að kynnast ýmsum meiri háttar verk-
um tónlistarinnar, án þess að þau
hefðu þó gagnger áhrif á þroskaferil
Iians frá æskuáriinum í Reykjavík.
Braut hans virðist liggja bein og ó-
slitin frá því fyrsta, og lög þau, sem
lil urðu á skólaárunum í Reykjavik,
koma sum seinna fram á sjónarsvið-
ið eftir margra ára legu í kistuhand-
raðanum, ýmist rétt og slétt, eins og
þau höfðu alltaf verið, eða endur-
prýdd nýjuin skrúða.
Þegar Sigvaldi kemur heim sem
fullnuma læknir, fær hann veitingu
fyrir læknisumdæmi Nauteyrarhér-
aðs og silur þar i 11 ár. Hann hafði
lcynnzt konu sinni, Ivaren Margrethe
Mengel Thomsen, sem er dönsk að
ætt, á námsárum sínum í Danmörku.
Giftust þau 1909, og fluttist hún nú
með manni sínum vestur að ísafjarð-
ardjúpi. Þetla fyrsta erfiða ferðalag
var henni, eins og æ síðar, ljúft að
leggja á sig til að gela fylgt Sigvalda,
og hefir hún ætíð verið honum styrlc
sloð i margþættu starfi lians og skilið
hann manna hezt.
Er Sigvaldi hafði gegnt héraðs-
læknisembættinu veslra um 10 ára
skeið, færðu nokkrir vinir hans hon-
um vandaðan konsertflygil að gjöf.
Dvöl hans við ísafjarðardjúp verður
lionum því alltaf minnisstæð og kær,
af mörgum ástæðum. Heimili hans
í Ármúla við Kaldalón lá í tignarlegu
umhverfi; hrikalegur fjallgarðurinn
og himinblátt hafið héldust í hendur
og slógu Iiring um heimkynni hans,
og ættarnafn hans, Kaldalóns, er tengt
þessum slað. Hér skópust mörg af
heztu lögum hans á frjóasta límabili
ævi hans. Fyrsta lagið, sem Sigvaldi
fullsamdi, var „Við sundið“, við
texta eftir Sigurð Sigurðsson frá
Arnarholti — „Ég sit í kvöld og sat í
gær við sundið fram á nætur“. Var
liann að koma heim úr læknisferð
um hásumar, er honum datt lag þetta
í hug. Báturinn vaggaðisl léltilega í
hægri undiröldunni við geisla upp-
rennandi sólar, og háttbundin hreyf-
ing lians rann saman við vm vélar-
iimar; á báðar hendur risu fjöllin
himinliá og spegluðust í krystaltær-
um haffletinum, og allt í ki;ing rikti
þögnin ein. Augnablikum sem þess-
um verður aldrei með orðum lýst,
svo óumræðilega eftirminnileg og
tilkomumikil eru þau; um leið og
áhrifin vakna, læsa þau sig um liverja
laug og opna hugann fyrir hinu
skynjaða fyrirhæri; næmleikinn þús-
undfaldast og tekur jafnvel á móti
hinu litihnótlegasta smáatriði sem
yfirnátlúrieg'ri opinberun. Á slíkum
stundum hirtist dýrð og fegurð