Skátinn - 01.02.1970, Síða 6

búr úr pappakassa, með gluggum á úr sello-
fani og fiskarnir eru líka úr pappa.
Blm.: Þetta var nú reglulega skemmtileg
hugmynd, en ætlar þú ekki að vera skáti
eins lengi og systir þín?
Hún: Jú, kannski, ég veit það ekki.
Kvaddi ég hana síðan og þakkaði fyrir.
Næsta var níu ára stúlka, sem kvaðst
heita Sigrún Gunnarsdóttir, og vera búin að
vera tvö ár ljósálfur.
Blm.: Hvað er nú það skemmtilegast, sem
þú manst eftir?
Hún: Það er leikur, sem við förum stund-
um í og heitir, æ, nú man ég ékki livað hann
heitir, en við förum í kapp yfir gólfið og
göngum þá eins og köngulær.
Blm.: Þetta var sniðugt, en langar þig
ekki á Landsmótið í sumar?
Hún: Jú, mig langar mikið, mikið.
Blm.: Ætlar þú ekki að vera skáti lengi?
Hún: Jú, lengi, lengi.
Blm.: Eru foringjarnir ekki skemmti-
legir?
Hún: Jú.
Blm.: Ertu ekki komin langt með verk-
efnin í ljósálfabókinni?
Hún: Ja, ég er að verða búin með ljós-
álfaprófið.
Blm.: Segðu mér nú frá einhverri ferð,
sem þið hafið farið í.
Hún: Já, við fórum í fyrra sumar upp í
Lækjarbotna með strætó, og þegar við konr
um þangað fórum við í leiki, en í drekku
tímanum reyndum við að setja súkkulaði í
banana og steikja síðan, en það brann nú
hjá mörgum og líka mér, sagði hún hlæj-
ándi.
Blm.: Og hvað svo meir?
Hún: A eftir fórum við svo að tína jurtii
til að þurrka og pressa, en margar gleymdu
nú að pressa þær, svo fórum við að borða
pylsur og jafning og fórum svo heim.
Sigrún hafði seinasta orðið að þessu
sinni, og þgar ég var að fara heyrði ég að
einhverjar stúlknanna spurðu Sigrúnu
6 — SKÁTINN
hvort hún hafi ekki verið hrædd. Ég vona
nú, að svo hai.fi ekki verið.
Um leið og ég bi^ Hnyðrur að afsaka
þetta ónæði, sem ég gerð.i þeim, vil ég þakka
þeim kærlega fyrir. Óska þeim síðan öllum
góðrar ferðar upp skátabrautina, svo og
öðrum ljósálfum hvarvetna um land, eins
vona ég, að foringjar fái kaxinski einhverj-
ar nugmyndir úr þessu spjalli.
XNAR.
Dreyri frá liðnum tíma
í fornöld á meðan íslendingar blótuðu
goðin af eldmóði, bæði Óðin, Þór, Freyju
og fleiri, að margar sögur spunnust um
náttúruleg fyrirbæri, svo sem regnboga-
þrumur og eldingar o. fl. Og þar sem for-
feður okkar voru mjög hjátrúarfullir, þá
voru sögur þessar oftast á þá leið, að goðin
voru að refsa mönnum á þennan hátt.
Regnboginn var eins og áður segir eitt af
þessum fyrirbærum, sem sögur spunnust
um, og hér er stutt saga um hann.
Forfeður okkar kölluðu regnbogann
Bifröst og áttu jötnarnir að riðjast inn Ás-
garð og fara eftir brúni Bifröst eins og kall-
að var og áttu að verða endalok goðanna
og alls heimsins með. Ekki hafa jötnarnir
komizt þessa leið, því enn er ekki kominn
dómsdagur og vafalaust langt undan. En að
þessi orð eru rituð, er til þess gert, að ein-
hverjir hugvitsamir skátaforingjar færi sér
það í nyt á Landsmótinu að Regnboginn
(rammi mótsins) var kallaður Bifröst.
Xnar.
Maggi: Hvar sefur 3ja tonna gorilluapi?
Jón: Ég veit það ekki.
Maggi: Hvar sem hann vill.