Skátinn - 01.02.1970, Blaðsíða 9

skírð Olave. Sem barn átti hún sér mörg
áhugamál. Hún hafði gaman af dýrum og
var mjög músíkölsk. Fjölskylda hennar
skipti oft um aðsetur og í uppvextinum
ferðaðist hún mikið með föður sínum. I
einni slíkri ferð kynntist hún „hetjunni frá
Mafeking“. í lok ferðarinnar voru Olave
og skemmtilegasti maðurinn um borð (eins
og hún kallaði hann) trúlofuð og giftust
sama árið 1912. Þau eignuðust 3 börn:
Peter, Heather og Betty. Lady B. P. tók við
störfum sem alheimsforingi kvenskáta árið
1918. Asamt manni sínum heimsótti hún
skáta í ótal löndum og alls staðar var að-
stoðað við uppbyggingu og kvatt til dáða.
Þau hjónin heimsóttu Island 1937, en eftir
að Baden Powell lézt 1941 hefur Lady
Baden Powell heimsótt íslenzka skáta tví-
vegis. Það var 1957 og 1962. Hún hefur
verið talin ein víðförlasta kona heims, enda
orðin rúmlega liálf öld siðan hún hóf skáta-
starf ásanit manni sínum. Hvarvetna hefur
hún verið velkominn gestur, enda liafa
heimsóknir hennar ævinlega haft mikil á-
hrif.
íslenzkir skátar senda Olave Baden
Powell beztu hamingjuóskir á þessum 81.
afmælisdegi hennar. ,
Svo skemmtilega vill til eins og áður er
getið að þau hjónin eiga bæði sama afmæl-
isdag, 22. febrúar, og hefur sá dagur verið
haldinn bátíðlegur af flestum skátum heims
um langt skeið.
Siggi: Hundurinn þinn spangólaði í alla nótt.
Steini: Táknar það ekki fyrirboða dauðans?
Fyrir hvern ætli það sé?
Siggi: Hundinum þínum, ef hann spangólar í
nótt.
Ef þú giftist mér ekki, þá mun ég deyja sagði
ungi biðillinn.
Honum til vonbrigða svaraði stúlkan neitandi
og ungi biðillinn dó — 65 árum seinna.
Til miiiiii* fyrir
flokk§forins:jja
1. Hann vinnur að því öllum árum, að gera
úr skátum sínum góða, duglega og
skyldurækna skáta, og skal œtíð ganga á
undan þeim með góðu eftirdæmi.
2. Hann skal veita nákvæma eftirtekt
hvernig skátar hans koma fram bæði á
fundum, ferðum, útilegum og utan skáta-
starfs, og leiðbeina á bezta hátt.
3. Hann hvetur þá til að vinna sér til frægð-
ar, með því að vinna að því, að ná góð-
um prófum og vinna til afreksmerkja og
viðurkenninga og leitar hann jafnan að-
stoðar sveitarforingjans, og fer eftir hans
ákvörðunum og leiðbeiningum.
4. Fundi og ferðir hefur hann með flokkn-
um hæfilega oft, eftir nánari ráðfærslu
við sveitarforingjann, og skal hann
halda nákvæma bók um alla fundi og
ferðir, hve marga fundi eða ferðir, hve
margir mæti, og hvað unnið sé í hvert
sinn. Hann leggur áherzlu á að skátarnir
temji sér stundvísi, reglusemi og gætir
stranglega eftir hvort þeir séu rétt búnir,
hvort þeir séu hreinir, og að öll þeirra
áhöld séu vel fáguð. Hann kennir þeim
kurteisi í allri framkomu.
5. Hann kýs sér til aðstoðar einn úr flokkn-
um, en sá verður þó að hafa lokið II. fl.
prófi.
6. Hann lætur þá, sem vinna á eigin hönd
að því starfi, sem þeim er falið, svo að
þeir verði sJálfráðir, eftirtektarsamir og
snarráðir.
7. Hann brýnir ætíð fyrir þeim, að hjálpa
bágstöddum, jafnvel þó þeir lendi sjálfir
í háska við það.
Þessar minnisgreinar eru teknar upp úr
„Skátablaðinu“, 5. árg. 1939. Þar sem við
teljumþær í fullu gildi enn í dag, rúmum 30
árum síðar, þá létum við þær flakka.
SKÁTINN — 9