blaðið - 09.11.2005, Blaðsíða 22

22 I VIÐTAL
MIÐVIKUDAGUR 9. NÓVEMBER 2005 blaöiö
Hvunndagshetjan Bryndís Svavarsdóttir
Hefur
hUtupið 66
maraþon
og vill helst
ekki stoppa
Það er ekki annað hægt en að
heillast af Bryndísi Svavarsdóttur
enda er hún dæmigerð hvunn-
dagshetja. Þessi mæta kona hefur
hlaupið flest maraþon af öllum
íslendingum eða 66. Maraþon er
42,2 kílómetrar þannig að það er
fæstum auðvelt. Auk þess stundar
hún nám í guðfræði í Háskóla
íslands en hún heillaðist af guð-
fræðinni fyrir nokkrum árum og
þess utan hefur hún ásamt manni
sínum komið fimm börnum á
legg-
Bryndís er ungleg og frískleg enda í
ágætis formi eftir allt skokkið. „Ég
verð 49 ára í nóvember. Ég var ein-
mitt að hugsa um það um daginn,
voðalega dugleg við fyrstu árin var
að mæta í almenningshlaup. Þá
voru mörg almenningshlaup yfir
sumarið, til dæmis lítil hlaup eins
og í Grafarvogi, Smárahlaupið og
Flugleiðahlaupið. Þar er einmitt
fólk á öllum aldri og öllum hraða
og markmiðið er bara að taka þátt
en ekki endilega að vinna. Margir
byrja á því að ganga þegar þeir eru
að byrja, til dæmis fullorðið fólk.“
Eitthvað sem togaði í mig
Bryndís byrjaði að hlaupa þegar
hún var 34 ára gömul og heillaðist
samstundis af þessum nýja lífsstíl.
„Ég sá grein í blaði og það var mynd
af hópi sem var að hlaupa frá sund-
lauginni. Það hafði aldrei hvarflað
99........................................
Ég er ekkert á sérstöku mataræði en er með mjög
lágt kólesteról þó ég borði allt sem er á borðinu.
Ég ét frekar ofmikið heldur en oflítið. Svo hleyp
ég svo hægt að kaloríurnar ná mér alltaf.
það verður skelfilegt að verða fimm-
tugur á næsta ári,“ segir Bryndís
með bros á vör. Bryndís vill ekki við-
urkenna að hún sé í góðu formi en
segir: „Ég hlýt nú að vera í einhverju
formi, hvernig sem það form er. Ég
hef ekki getað æft mikið á þessu ári
en samt hef ég hlaupið tíu maraþon
á árinu og í Laugavegshlaupinu. Ég
hleyp alltaf Laugaveginn á hverju
ári.“
Með kjöt utan á sér
Árið í ár er þó ekki eina árið þar sem
Bryndís hleypur mörg maraþon því
alls hefur hún hlaupið 66 maraþon
síðan hún byrjaði að hlaupa. „Eftir
[iví sem ég best veit hefur enginn
slendingur hlaupið fleiri maraþon.
Ég byrjaði að hlaupa 1991 og þá bara
í stuttum vegalengdum. Ég er engin
keppnishlaupari, geri þetta bara út
af áhuga. Ég er meira að segja með
kjöt utan á mér, ólíkt öðrum hlaup-
urum.“ segir Bryndís og hlær heill-
andi. Bryndís segir að henni finnist
rosalega gaman að hlaupa enda geti
hún vart hætt. „ Mér finnst þetta ro-
salega gaman. Það sem mér finnst
eiginlega skemmtilegast og ég var
að mér áður að fara að hlaupa. Ég
var búin að vera í leikfimi í hálft ár.
Það hentaði mér ágætlega en það var
eitthvað sem togaði í mig að ég gæti
nú kannski farið að hlaupa með þess-
um hópi fyrst ég var búin að vera í
leikfimi. Ég mætti bara í næsta tíma
hjá þessum hópi og hélt mér við
hann í mörg ár. Ég hitti hann öðru
hvoru ennþá þó þau passi mér ekki
lengur. Núna er ég búinn að koma
mér í annan hóp hjá konum og við
tökum þetta misjafnt, langt og stutt
til skiptis og svo framvegis.”
Með unglingunum í Hraðbraut
Það hefur verið nóg að gera hjá Bryn-
dísi í ár því aukþess að skokka hefur
hún stundað nám í guðfræði við Há-
skóla íslands. En það var ekki átaka-
laust að komast inn í þann skóla.
„Ég hélt ég kæmist í háskólann út á
aldur, eins og margir hafa haldið. Ég
sótti um en fékk ekki einu sinni svar
fyrr en ég hringdi og var þá sagt að
mig vantaði svo mikið af einingum.
Ég sat haustönnina í háskólanum,
bara svona til að hlusta, og fór svo
í Flensborg eftir áramót. Svo byrj-
aði Menntaskólinn Hraðbraut.ég
Bryndís er afkastamikil kona enda stundar hún guðfræði og hleypur maraþon þess á milli,
fór þangað og tók hann á tveimur
árum. Það tók mikinn tíma og það
var erfitt að æfa mikið með því. Allt
var þetta til þess að fara í guðfræð-
ina,“ segir Bryndís en tekur fram að
það hafi verið frábært að vera í Hrað-
braut. „Það er flott að geta tekið bara
visst efni og lokið því af á mánuði.
Við vorum bara með þrjú fög í einu
og kláruðum þau.“ Bryndís hlær þeg-
ar hún er spurð að því hvort flestir
nemendurnir hafi ekki verið örlítið
yngri en hún. „Þau tóku mér svo vel,
þetta var æðislegur hópur. Við vor-
um þrjár sem vorum aðeins eldri en
flestir voru á aldrinum 16-18 ára.“
Hljóp 16 km heim úr vinnunni
Bryndís segist þó ekki hafa getað
stundað hlaupin eins og hún vildi í
vetur enda hafi verið mikið að gera í
skólanum. „Þar áður var ég að vinna
upp á Höfða og fór að hlaupa heim
úr vinnunni inn í Hafnarfjörð. Það
var svo gott að sameina þetta svona.
Ég hljóp Flóttamannaveginn og það
eru sextán kílómetrar. Það var mis-
jafnt hvað það tók mig langan tíma,
það fór eftir veðri og færð. Ég hljóp
heim þrisvar í viku og núna reyni ég
að hlaupa þrisvar til fjórum sinnum
i viku.“ Bryndís fór í fyrsta maraþon-
ið sitt árið 1995 en það var í Stokk-
hólmi. „Ég hljóp ekki heilt maraþon
í Reykjavík fyrr en tveimur árum
seinna. Ég var búin að lofa mér að
hlaupa aldrei heilt maraþon hérna
heima. Það eru svo fáir hérna og ég
vissi að ég væri ekki á sama hraða
og aðrir þannig að ég myndi hlaupa
ein alla leiðina, eins og ég geri alltaf
hérna á Islandi. Þegar þú hleypur úti
þá ertu alltaf samferða einhverjum
enda eru þar mörgþúsund manns
að hlaupa. Það er allt öðruvísi. Þar
eru svo margir meðfram sem hvetja
mann áfram en hér eru ekki margir
á leiðinni, þó það sé ágætis veður.“
Ekki nein keppnismanneskja
Bryndís segir að það séu ekki marg-
ir sem taki þátt í maraþonunum á
íslandi þó það hafi vissulega aukist.
„Þegar ég var að byrja að hlaupa þá
tók enginn þátt nema hann hefði
möguleika á að vinna og væri búinn
að æfa sig virkilega vel í marga mán-
uði,“ segir Bryndís og bætir við að
það hafi nú ekki verið skemmtilegt
að hlaupa þessar vegalengdir ein.
„Þetta hefur breyst. Fólk getur tekið
þátt þó það hafi ekki getað æft eins
og það vildi. Þó það viti fyrirfram
að það sé ekki á sínum besta tíma þá
tekur það samt sem áður þátt.“ Bryn-
dís segist þó ekki vera nein keppnis-
manneskja enda séu hlaupin meira
til gamans. „ Mitt kjörorð er ekki
að vera á einhverjum svaka fínum
tíma, það er frekar að taka þátt og
hafa gaman af. Ég hef oft lent í erf-
iðum maraþonum. Síðasta sumar þá
hljóp ég í Oregon, í kringum Crater
Lake. Þegar mér fannst brekkurnar
vera orðnar ansi langar þá fór ég að
spyrja þá sem ég var samferða hvort
þetta væri löglegt. Af því að það er
viss mælikvarði á hvað maraþon má
vera erfitt. Þá var mér sagt að þetta
væri eitt af erfiðustu maraþonunum
á vesturströnd Bandaríkjanna. Ég
var klukkutíma lengur en venjulega
að klára maraþonið,“ segir Bryndís
hróðug og viðurkennir að hún hafi
nú verið stolt af sjálfri sér eftir á.
„En þetta var erfitt."
Komst í bandarísku pressuna
Bryndís reynir að hlaupa í erlendum
maraþonum þrisvar til fjórum sinn-
1 SAMKVÆMISJAKKAR OG TOPPAR 1 t MM MM Opið mán.-föstud. kl. 10-18 lau 10-14
1 l/pftffl/WWtMin v/ Laugalæk • simi 553 3755