blaðið - 22.12.2006, Page 30
30 FÖSTUDAGUR 22. DESEMBER 2006
blaðið
Glæsilegt úrval , úr
úra og skartgripa
Flestir landsmenn þekkja
rödd Kristínar Bjargar
Þorsteinsdóttur en hún
hefur á undanförnum
árum flutt fréttir af vega-
framkvæmdum, færð og umferðaró-
höppum í Umferðarútvarpinu (áður
Útvarpi Umferðarráðs). Þá hafa
landsmenn einnig fengið að njóta
raddar Kristínar og félaga hennar í
Dómkórnum sem hún hefur sungið
með um langt skeið. Hún hefur að
vísu verið í fríi frá kórstarfinu und-
anfarið en hyggst taka upp þráðinn á
ný fljótlega enda segir hún að maður
hætti aldrei í Dómkórnum heldur
taki sér aðeins mislöng hlé.
Kristín hefur verið í Dómkórnum
með hléum frá því að Marteinn H.
Friðriksson sem þá var nýráðinn dóm-
organisti hans tók við honum haustið
1978. „Organistar byggja oft upp sinn
eigin kór og hann vantaði fólk til að
hjálpa aðeins til um jólin. Við vorum
nokkur úr tónmenntakennaradeild
Tónlistarskólans sem sungum á
litlum jólatónleikum. Manni fannst
það skrýtið þegar maður var um
tvítugt að fara að syngja í kirkjukór
en honum tókst að sjanghæja okkur
í kórinn enda vildi maður allt fyrir
þennan frábæra kennara gera. Mar-
teinn er einfaldlega einn af þessum
frábæru erlendu tónlistarmönnum
sem hafa komið til íslands og auðgað
tónlistarlífið hér. Það er alveg ómet-
anlegt. Hann byrjaði með Tónlistar-
daga í Dómkirkjunni 1980 sem er há-
tíð í tengslum við afmæli kirkjunnar
að hausti. Hann hefur á hverju ári
pantað nýtt íslenskt tónverk frá inn-
lendu tónskáldi og stundum frá er-
lendum tónskáldum," segir hún.
Erfitt að kenna fólki að
vera skemmtilegt
Kristín segir að hún hafi alls ekki
séð fyrir sér að hún ætti eftir að vera
viðloðandi kórinn jafnlengi og raun
ber vitni en félagsskapurinn hefur
án efa haft sitt um það að segja.
„Einhvern tíma sagði reyndar kór-
stjórinn minn að það væri ekkert mál
að kenna fólki að syngja en það væri
erfitt að kenna fólki að vera skemmti-
legt,“ segir Kristín og hær.
„Það er einu sinni þannig með
þennan kór að í honum er afskap-
lega mikið af góðu, skemmtilegu og
dásamlegu fólki sem maður binst
vináttuböndum. Það eru líka talsvert
margir úr minni fjölskyldu sem hafa
verið í honum. Það segja það sjálfsagt
allir um sinn kór en þetta er alveg ein-
stakur félagsskapur,“ segir Kristín og
bætir við að í þessum kór eins og
öðrum myndist sérstök samkennd
meðal félaga.
Svo er alltaf mikill
fagnaður eftir tónleika
og stundum er skálað
ífreyðivíni á kirkju-
loftinu í Dómkirkjunni
sem er mjög skemmti-
legt líka.
Saman í gleði og sorg
„Við þurfum einhvern veginn að
reyna að standa okkur sjálf sem
einstaklingar í öllu sem við tökum
okkur fyrir hendur hvort sem það
er vinna eða eitthvað annað. Þarna
er maður ekki aðeins einstaklingur
heldur hluti af stærri heild. Maður
reynir vissulega að standa sig eins
vei og maður getur en útkoman er
alveg háð þessari einingu og þeim
sem standa að henni. Það þýðir ekk-
ert að vera í kór þar sem hver höndin
er uppi á móti annarri. Þá held ég
að samhljómurinn yrði eitthvað
mjög sérkennilegur," segir Kristín
og bendir jafnframt á að kórfélagar
gangi í gegnum jafnt gleði- og sorg-
arstundir saman. „Það eru ótal pör
sem hafa myndast í þessum kór og
eins í kór Menntaskólans við Hamra-
hlíð og Hamrahlíðarkórnum. Fólk
missir ættingja sína og við erum
búin að syngja í ótal brúðkaupum
og skírnum hjá kórfélögum. Það er
gaman að geta verið með þeim á gleði-
stundum og eins að geta sýnt stuðn-
ing þegar erfitt er.
Einhvers staðar las ég í tengslum
við þessi hláturnámskeið sem
hafa verið haldin að það væri mjög
hollt að hlæja. I Dómkórnum bæði
syngjum við og hlæjum mikið. Við
förum ekki á kóræfingu án þess
að hlæja. Það er bara hluti af þessu.
Þetta er bara gaman og það hristir
hópinn saman sem er alveg ómetan-
legt,“ segir Kristín sem tekur undir
að söngurinn sem slíkur veiti einnig
vissa útrás.
„Það er náttúrlega ofboðslega gef-
andi fyrir þennan hóp að sigrast á
verkefnum saman, til dæmis nýju
tónverki sem manni finnst kannski
hræðilega erfiður hjalli þegar maður
fær það í hendur en lýkur síðan með
ágætisútkomu á tónleikum,“ segir
Kristín.
Freyöivín á kirkjuloftinu
Dómkórinn hefur ferðast mikið
innanlands og heldur öðru hverju út
fyrir landsteinana til tónleikahalds.
Þá er talsvert félagslíf hjá kórfélögum
ÚRSMÍÐAMEISTARI
LAUGAVECI 15 • Sími 511 1900
koma líka prestarnir, sóknarnefndin
og biskupinn sem voru í messunni
um morguninn. Við toppum okkur
á hverju ári og í fyrra fengum við
meira að segja umfjöllun um okkur
i Gestgjafanum. Þá var blaðamaður
sem kom þangað ásamt sambýlis-
manni sínum sem fannst þetta svona
æðislegt," segir Kristín.
Kórfélagar ekki eins
villtirog áður
Kórfélagar koma úr ýmsum áttum
en meðal annars er þar að finna
marga kennara og fólk úr fjölmiðla-
heiminum. „Þetta er fólk á besta
aldri en kórinn hefur náttúrlega elst.
Við vorum rosalega villt þegar við
byrjuðum en nú er þetta fólk orðið
settlegra. Ég man að einu sinni var
Marteinn að reyna að smala fólki á æf-
ingu og hringdi í um 15 manns á föstu-
dagskvöldi og sagði síðar að þá hefði
hann áttað sig á því hvað kórinn var
orðinn gamall því að það voru allir
utan æfinga ogtónleika. „Við höldum
oft á hverfisbarinn okkar eftir æf-
ingar og fáum okkur einn og flissum
svolítið meira. Svo er alltaf mikill
fagnaður eftir tónleika og stundum
er skálað í freyðivíni á kirkjuloftinu í
Dómkirkjunni sem er mjög skemmti-
legt líka,“ segir Kristín.
Ýmsar hefðir hafa skapast á þeim
tæpu þrjátíu árum sem liðin eru frá
því að Marteinn H. Friðriksson kom
kórnum á laggirnar.
„Eftir frumflutning þessa nýja
íslenska verks á Tónlistardögum
höfum við til dæmis boðið öllum
tónskáldum sem hafa samið verk
fyrir hátíðina til fagnaðar á kirkju-
loftinu. Svo er önnur hefð á pásíca-
dagsmorgun sem er alveg einstök.
Þá eru alltaf tvær messur, sú fyrri
klukkan 8 og sú seinni klukkan 11. Á
milli þeirra er alltaf slegið upp gríðar-
lega flottu veisluborði á kirkjuloftinu
þar sem hver kórfélagi kemur með
eitthvað gott úr eldhúsinu. Þangað
Jólagjöf veiðimannsins
- m:, s m veidikortid.is
29vatnasvæði
fyrir aðeins 5000 krónur!
Handbók meö ítarlegum upplýsingum, kortum o.fl. fylgir!
Fæst á ESSO, í veiöivöruverslunum og á www.veidikortid.is