blaðið - 30.12.2006, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 2006
blaðið
\
NÚ GETUR ÞÚ AUGLÝST BÍLINN
ÞINN HJÁ OKKUR FYRIR AÐEINS
1500 KRÓNUR MEÐ MYND OG
TEXTA (80 SLÖG)
blaði
Auglýsingasíminn er
510 3737
starfsfólk?
Nú BÝÐUR
Blaðið upp á
ATVINNUAUGLÝSINGATILBOÐ
TIL FYRIRTÆKJA
blaði
Auglýsingasíminn er
510 3737
Xiiugi Jökuisson skrifar um fjöimiðiun
Dagsbrún in memoriam
á hefur DV verið selt frá
365. Sömuleiðis tímaritin
Hér & nú og Veggfóður.
Og tímaritið Birta hefur
verið lagt niður. Þá fæ ég ekki
betur séð en prentmiðladeild 365
sé orðið að hreinræktuðu útgáfu-
fyrirtæki Fréttablaðsins. Ekkert
annað undirþeim hatti.
Og stórfyrirtækið Dagsbrún,
sem fyrir aðeins örfáum miss-
erum virtist þess albúið að helga
sér gríðarstóran hlut í fjölmiðlun
landsmanna - það er svona meira
og minna gufað upp.
Höggstaður á Gunnari Smára
Ég verð að viðurkenna að það
þykir mér miður. Nú sýnist mér
að vísu að það sé nokkuð í tísku
á netmiðlum og bloggsíðum að
hálfpartinn hlakka yfir örlögum
hinna stóru drauma um hið öfluga
fjölmiðlafyrirtæki - isspiss, segja
menn, við vissum allan tímann að
þetta gæti ekki gengið - isspiss, fá-
ránleg hugmynd að eitthvað sem
Gunnar Smári Egilsson kæmi á
koppinn gæti gengið til lengdar.
En partur af Þórðargleðinni
yfir því hvernig fór fyrir Dags-
brún sýnist mér reyndar runninn
frá því að menn þykjast þar sjá
höggstað á Gunnari Smára - þeim
umdeilda manni sem virðist svo
einkar lagið að koma fólki upp á
móti sér.
Hann kom til dyra i húsi
einu íÞingholtunum
Nú hef ég ekki hugmynd um
hver staða Gunnars Smára er ak-
kúrat þessa stundina. Hef ekki
talað við hann í heilt ár nema
rétt aðeins í sumar þegar ég var
að safna peningum fyrir Rauða
krossinn og hann kom til dyra
í húsi einu í Þingholtunum. En
það má vel koma fram að þrátt
fyrir hans margvíslegu misheppn-
uðu ævintýri og þrátt fyrir hans
misjafna orðspor í mannlegum
samskiptum, þá er ég nú á því að
GSE hafi á heildina litið reynst ís-
lenskri fjölmiðlun þarfur maður
- og gert fleira gott en slæmt. Að
minnsta kosti gert meira gagn en
margur sá sem nú þykist þess um-
kominn að hlakka yfir því sem í
bili að minnsta kosti virðast vera
ófarir hans.
Og eins og ég sagði - mér þykir
miður að áætlanirnar um hið
stóra fjölmiðlafyrirtæki Dags-
brún eða 365 eða hvað það nú hét
á hverjum tíma skyldu hafa farið
úrskeiðis.
Draumurinn um NFS
Ástæðan var sú að á tímabili
virtist hér loksins að vaxa úr grasi
fyrirtæki sem hefði fjárhagslega
burði til þess að hrinda af stokk-
unum metnaðarfullum nýjungum
í einkarekinni fjölmiðlun á fslandi
án þess að þurfa að horfa í hvern
einasta aur, án þess að þurfa að
gera allt af þeim vanefnum sem
hafa einkennt svo allan einka-
rekstur í fjölmiðlun á fslandi.
Þau mistök sem Dagsbrún/365
gerði, þau liggja flest þegar fyrir og
sú saga verður eflaust skráð betur
síðar. Hvað sjálfan mig snertir,
þá voru það alvarleg og augljós
mistök að leggja niður Talstöðina
þegar draumurinn (martröðin?)
um NFS heltók æðstu stjórn-
endur fyrirtækisins. Ástæðan
var ekki sú að þar missti ég vinn-
una, heldur hin að Talstöðin var á
ágætri braut hvað snerti dagskrá
og efni - og peningalega lá leiðin
bara upp á við. Talstöðin hefði vel
getað fúnkerað við hlið NFS í stað
þess að hverfa inn í hana - og hún
hefði á endanum orðið frábær rök-
semd fyrir þeirri skoðun að einka-
aðilar hefðu líka getu og metnað
til að reka efnismikla útvarpsstöð
- og það væri ekki aðeins á færi
ríkisins.
Púrítanismi Talstöðvarinnar
Talstöðin var meira að segja
miklu hreinlyndari útvarpsstöð
en til dæmis Rás 2 Ríkisútvarps-
ins að því leyti að þar var strang-
lega bannað að „gefa“ nokkurn
hlut eða lauma inn dulbúnum aug-
lýsingum af neinu tagi. Ég verð að
segja að ég þjáist stundum fyrir
hönd hinna ágætu starfsmanna
Rásar 2 þegar ég heyri þá hvað
eftir annað þurfa að bregða sér í
auglýsingagervið og „gefa“ plötur,
bíómiða og ég veit ekki hvað.
Er þetta virkilega hlut-
verk Ríkisútvarpsins?
Það verður reyndar að fara að
gera í því hvernig Ríkisútvarpið
hagar sér á markaðnum. Ég er að
vísu alinn upp hjá Ríkisútvarp-
inu og styð tilveru þess eindregið
GUNNAR SMÁRI EGILSSON ,,/ssp/ss,
láránleg hugmynd að eitthvað sem
hann kæmi á koppinn gæti gengið til
lengdar. “
En partur af Þórðargleð-
inni yfir því hvernig fór
fyrir Dagsbrún sýnist
mér reyndar runninn frá
því að menn þykjast þar
sjá höggstað á Gunnari
Smára - þeim umdeilda
manni
- en vist mín hjá Talstöðinni sann-
færði mig um að það gengur ekki
að RÚV sé áfram á auglýsinga-
markaði auk þess að fá sín afnota-
gjöld - eða hvað þau kunna að kall-
ast á hverjum tíma. Meðan svo
er, þá mun aldrei verða hægt að
byggja upp fjölbreytilegri flóru í
íslenskri fjölmiðlun. Menn segja
sem svo - einkaaðilar búa bara
til endalausar Bylgjur þar sem
„gjafir“ og auglýsingamennska
keyrir um þverbak (þótt Rás 2
standi Bylgjunni raunar ekki
langt að baki stundum) - en
Talstöðin var að minnsta kosti
sönnun þess að einkafyrirtæki
eru til í að gera ýmsar tilraunir -
þótt sú tilraun hafi verið blásin af
alltof snemma.
Auglýsingamennska
Sjónvarpsins
Og nú fyrir jólin vakti stóra
furðu mína gífurleg auglýsinga-
herferð í Sjónvarpinu þar sem aug-
lýst var „Sjónvarpsöldin" - safn
DVD-diska með efni úr frétta-
tímum Sjónvarpsins. Það hafði
verið búinn til smekklegur pakki
sem auglýstur var lon og don - og
bersýnilega ætlaður í jólapakka
landsmanna. Og var í beinni sam-
keppni við jólabækurnar, jólaplöt-
urnar og ýmislegt annað.
Ef ég hefði rekið bókaforlag
hefði ég orðið sótvondur yfir því
að Ríkið noti skattpeningana
mína til að leggjast í þvílíka aug-
lýsingaherferð til að koma út vöru
í beinni samkeppni við bækur
sem ég hefði kostað og látið búa
til með því fé sem ég ætti eftir
skatta. Ég er að vísu hlynntur því
að Ríkisútvarpið geri aðgengilegt
sem mest af efni sinu - en að það
leggist í svo blatant samkeppni
við einkaaðila í jólabókaflóðinu,
og noti allt sitt afl, fannst engum
neitt athugavert við það nema
mér?
Er það virkilega hlutverk
Ríkisútvarpsins?