blaðið - 30.01.2007, Blaðsíða 26

34 ÞRIÐJUDAGUR 30. JAJýÚAR 2007
blaðið
Meistari Jakob
i Bítlalagínu Paper Back Writer má
heyra lagið Frere Jaques eða Meistari
Jakob í bakgrunni nokkrum sinnum ef
lagt er vel við hlustir.
Karlinn étinn
Að gera hosur sínar grænar getur verið hættuleg iðja í dýra-
ríkinu. Ákveðin tegund kvenköngulóa stundar það að leggja
sér til munns karlkyns köngulær sömu tegundar sem líta
ekki alveg eðlilega út.
Innivera og
skriftir á ísafirði
„Ég gerði
eiginlega bara
ekki neitt um
helgina, var
bara heima að
vinna," segir
Elríkur Norðdahl
rithöfundur.
„Ég skrifaði alla
helgina. Það
er ekki óalgengt að þegar ég er fyrir
vestan, á Isafirði, þá sitji ég lengi við
og taki tarnir. Ég bý hér á ísafirði en
svo þegar ég skrepp suður þá geri ég
eitthvað skemmtilegt úr helgunum.
Ég vinn iðulega fram á nótt við að
skrifa en tek daginn seint því ég er
svolítinn tíma í gang. Ég reyni að
skreppa í mat og svona til foreldra
minna og hringi í kærustuna sem er
um þessar mundir I Finnlandi."
Halldór Gylfason:
Kótelettur í
raspi og handbolti
„Á föstudaginn
var ég að
vinna til fjögur
en tók því svo
bara rólega
í faðmi fjöl-
skyldunnar,"
segir Halldór
Gylfason
leikari.
1 „Á laugardags-
kvöldið fór ég á þorrablót Þróttar
sem var mjög fínt en svo er ég líka
búinn að vera að horfa á þessa
handboltaleiki eins og liklega flestir
Islendingar. Fyrir leikinn á laugardag
fór ég á gítartónleika hjá Kristni Árna-
syni og undirbjó mig þannig andlega.
Það var æðislegt og er mjög sniðugt
fyrir svona leiki að fara á tónleika hjá
frábærum listamönnum, það bæði
róar mann og styrkir. Á sunnudags-
eftirmiðdaginn heimsótti ég gott fólk
og steikti svo kótelettur með raspi
í kvöldmat og hafði kartöflur og
rauðkál með."
» Vegvísir að heimili mínu
Staðhaettir
Ég flutti úr Vesturbænum þar sem ég hafði
búið alla mína tið hingað i Kópavoginn.
Hér er rólegt og gott að vera og hverfið er
barnvænt. Ég flutti úr gömlu í nýtt og það
eru mikil viðbrigði.
Bui Bentsen: Capone-broðir, fyrrum Vestur-
bæingur sem hefur frelsast i Kópavoginn. meðlim
ur Brain Police og faðir gefur okkur vegvisi að
ibúð sinni.
Hvað þarf að hafa með í för?
Ekkert. Ég býð. Ég tel mig vera góðan
gestgjafa og það er líklegt að ef þú sért
að koma i heimsókn sértu að koma i
matarboð þar sem konan mín töfrar fram
góða rétti frekar en parti. Þannig er lífið hjá
barnafjölskyldum.
Næturlíf
Næturlif er sama sem ekkert. Fyrir utan
það að ég fer stöku sinnum að spila með
hljómsveit minni Brain Police. Það eru aðrir
og betri hlutir teknir við í mínu lífi.
»r<i FiTiiuT^Trrn rnrrcj i

Siðir og venjur
Konan mín getur gert gott úr öllu og eldar
oft matinn, ég er hins vegar með meirapróf
í samlokugerð. Ég tek til og konan mín
þvær þvott. Annars höfum við heimilisfólk-
ið það fyrir venju að fara i langa og góða
bíltúra. Leyfa litla stráknum að skoða
umhverfið. Oft keyri ég niður að höfn og við
skoðum skip og báta.

T rr^:
•I r! u I Lrl I r l
—
Hættur
Gítarinn er kominn ofan í tösku og nú er
allt tónlistardótið mitt komið i æfingahús-
næði þannig aö engin hætta stafar af þeim
græjum. Hvorki fyrir viðkvæm eyru né litla
fingur sem vilja teygja sig í allt.

Vert að sjá
Ég á áritaða mynd af Michael Bolton. Við
Capone-bræður skelltum okkur á Bolton-
tónleika og áttum þar góða kvöldstund
í apóteksilmvatnsfýluskýi. Við drukkum
rauðvín með Bolton seinna um kvöldið og
fengum þá áritaða mynd. Mikill heiður.
Samfélag og menmng
Á þessu heimili er sjónvarpsáhorf töluvert
og mikið tekið í Playstation-tölvuna.
Buzz-spurningaleikurinn er vinsælastur um
þessar mundir og stundum fær sá litli að
vera með.
MICHAEL
BOLTON

■’í-Jtí i
Barist fyrir Frakkland
Call of Duty 3 er fyrstu persónu
skotleikur af bestu gerð. Leikurinn
er byggður á orrustum úr seinni
heimsstyrjöldinni og fetar spilarinn
í fótspor manna af ýmsum þjóðern-
um sem eiga tvennt sameiginlegt;
þeir vilja frelsa Frakkland og drepa
eins marga nasista og mögulegt er
í leiðinni
Margt er gott við leikinn Call of
Duty. I fyrsta lagi eru skotbardag-
arnir ofsafengnir og veit maður oft
á tíðum ekkert hvaðan skotið er á
mann og enn síður hvert ber að
skjóta. Þetta skapar vissa spennu
sem er nauðsynleg fyrir svona leiki.
Grafíkin er góð og gervigreindin
hjá andstæðingunum er oftast góð.
Tónlistin passar síðan glimrandi
vel við hasarinn og bætir hún enn
meira á stemninguna.
Einn helsti galli leiksins er sú
ákvörðun framleiðenda að setja
óþolandi míni-leiki inn í hann. Au-
kaleikirnir þjóna engum tilgangi og
er fátt jafn pirrandi og að þurfa að
ýta á X, 0, snúa vinstri stýripinnan-
um í hringi og ýta svo aftur á X, til
þess að sprengja eina sprengju.
Einnig eru vanhugsaðir aksturs-
kaflar í leiknum sem valda frekar
höfuðverk en ánægjuglotti. Að
lokum hefði verið gott að fá smá
tölfræði í lok hvers borðs til þess
að hægt sé að sjá hversu vel maður
stóð sig því oft á tíðum er erfitt að
greina hvort maður náði að skjóta
einhvern nasista.
En þessir gallar, sama hversu
pirrandi þeir eru, ná ekki að draga
þennan góða leik niður í svaðið.
Menn lifa sig að fullu inn í leikinn
og það er það sem skiptir mestu
máli, ásamt því að drepa nasistana.
Það er bara spurning hvort ekki sé
kominn tími til að friða nasista og
veiða í staðinn til dæmis ítali eða
Japana?
viggo@bladid.net
SLÁÐU BLETTINN #' \ PFPSI f M ■ SLÁÐU i GEGN!
liU MAX A