Fréttatíminn - 02.03.2012, Blaðsíða 22

B akgrunnur þeirra Ólafar Sverrisdóttur og Ólafs Guð-mundssonar í leiklistinni er
ólíkur. Hann lauk meistaragráðu í
hagnýtri leiklist með menntunar-
og samfélagslegt samhengi frá
Goldsmith‘s College, University
of London árið 2009. Hún lauk
sínu meistaranámi sjö árum áður í
sálarlíkamlegri leikhúsvinnu, eins
og hún kallar það – svona í anda
Grotowskis, eða Theatre Practice
á ensku frá háskólanum í Exeter í
Devon á Englandi.
„Já það er hálf skondið, því
þegar við vinnum saman er ég
„physical“ en Ólöf vinnur með
sögur og frásagnir. Hún í mínu og
ég í hennar. Við erum ólík. Ég hef
lært fullt af Ólöfu,“ segir Ólafur og
Ólöf svarar. „Já, og ég af honum.“
Þeir sem hafa lítið velt fyrir sér
leiklistinni skilja samt mikilvægi
hennar í huga þeirra Ólafar og
LAGERSALA
40-80% afsláttur
Laugardag & sunnudag
Opið 11-16
LAGERSALA Lín Design Laugavegi 178 www.lindesign.is
LAGERSALAN er á Laugavegi 178
næsta hús við verslun Lín Design
Ath
Rúmföt
Púðar
Handklæði
Barnavörur
Rúmteppi
Dúkar
Hún í mínu og ég í hennar
Ástríða. Tjáning og útrás. Sem sagt leiklist. Margir halda að hún sé ekki fyrir alla, en hún grípur um sál þeirra sem hana reyna. Það
vita þau Ólöf Sverrisdóttir og Ólafur Guðmundsson. Þau eru bæði með meistaragráðu í faginu og hafa unnið saman í vel rúman
áratug. Þau reka leiklistarskólann Opnar dyr og hafa sýnt fjölmörgum sem lengi hefur langað að læra leiklist að hún er einmitt
fyrir þá líka, því allir hafi leiklistina í sér.
Ólafs þennan mánudagsmorgun í
Bolholtinu, þar sem þau reka leik-
listarskólann Opnar dyr. Áhug-
inn skín af þeim. Tilfinningin er
líkast til svona svipuð og fyrir
þann sem situr innan um unglinga
sem vita allt um ákveðinn tölvu-
leik og tala um hann rétt eins og
þeir tali annað tungumál. Eða,
þann sem lítið veit um fótbolta en
er allt í einu staddur í búningsklefa
fyrir bikarúrslitaleik og hlustar á
lingóið. Allir þekkja það nema sá
utanaðkomandi. Það kemur því
vart eins og þruma úr heiðskýru
lofti þegar heyrist spurt: Já, sálar-
líkamleg leiklist, er það svona í
stíl Hollywood-stjörnunnar Susan
Sharandon?
„Nei, nei, nei,“ svarar Ólöf. „Hún
stundar Method. Það er leiklistar-
stíllinn, þar sem leikari reynir
reynslu annarra á eigin skinni.
Ég man þegar ég stundaði fyrra
námið í Bretlandi og einhverjir
nemendurnir sváfu í pappakassa
við Thames til að setja sig í spor
útigangsmanna og komu svo í skól-
ann án þess að hafa farið í sturtu
í viku. Þeir lifðu sig gjörsamlega
inn í hlutverkið,“ segir hún og
hlær. „Sjálf vann ég þar eftir þeim
aðferðum. Lék til dæmis eitt sinn
pönkara og var klædd þannig alla
daga til að upplifa þá tilfinningu.“
Ólafur ber mikla virðingu fyrir
Constantin Stanislavski – sem
þróaði Method-aðferðina og aðferð
kennda við hann sjálfan – rétt eins
og öðrum innan leiklistarinnar.
„Þetta er jú aðferðin sem svo
þróast og fer eins og svo oft út fyrir
öfgar hjá einum og einum í Banda-
ríkjunum,“ segir hann. „Hún er
mjög algeng í kvikmyndabrans-
anum. En stundum segi ég eins
og Laurence Olivier: Leiktu þetta
bara,“ segir hann og vitnar í fræga
en líklegast ýkta sögu sem oft er
sögð af honum þegar hann mætti
dauðþreyttum Dustin Hoffman við
gerð myndarinnar Marathon Man.
Hoffman var ósofinn eftir þriggja
sólarhringa vöku fyrir töku þar
sem hann undirbjó senuna sam-
kvæmt Method-aðferðinni.
„Í leiklist setur þú þig í spor ann-
arra og skapar þannig fjarlægð frá
sjálfum þér. Færð jafnvel hvíld frá
sjálfum þér,“ segir hann. Og það
er það sem þau miðla í Bolholti; að
setja sig inn í reynsluheim annarra
og túlka frá eigin ranni. Margir
upplifa margra ára draum um að
leika á námskeiðum þeirra sem
miða meðal annars að því að efla
sjálfstraust og samskipti, traust og
öryggi og koma fólki til meðvit-
undar um sjálft sig; fá fólk í gang.
Ólafur segir að þegar fólk setji
sig í spor annars skoði það sjálft
sig í samhengi við þá persónu.
„Það er því svona margföld skoðun
á aðstæðum, hlutverkum, samfé-
laginu, sjálfum sér í samfélaginu
og sínum tilfinningum í gangi,“
segir hann og botnar með því að
fólk sæki oft námskeiðin þeirra
þegar það standi á krossgötum í
lífi sínu og sé tilbúið í breytingar.
Ólöf segir enn aðra tala um að
námskeið þeirra hafi hrist upp í
þeim.
„Margir hafa sagt að eftir það
hafi þeir áttað sig á því hvað þá
langar að gera í lífinu,“ segir Ólöf.
„Það er svo oft sem fólk er búið að
afskrifa drauma sína og telja að
þeir séu ómögulegir, en það er oft
ekkert þannig heldur er hægt að
breyta um stefnu þótt maður sé
kominn á miðjan aldur.“
Ólöf segir það mjög sjaldan
gerast á námskeiðum þeirra að
einhver sitji eftir og komist ekki
út fyrir þægindahring sinn. Ólafur
segir enda fólki snemma ljóst að
það megi gera mistök. Fortíð og
framtíð skipti ekki mál, heldur að-
eins núið. „Já, svo er fólk í öðrum
karakter og kynnist sjálfum sér í
persónunni.“
En talandi um aðferðir. Er lífið
bara leikur og samfélagið sviðið?
Eða er það kannski á hinn veginn
og lífið í leikhúsunum hluti af
samfélaginu? „Það má tvinna þetta
saman,“ segir Ólafur. „Ég er í það
minnsta hrifinn af aðferðum og
hugmyndafræði brasilíska leik-
stjórans og snillingsins Augusto
Boal, sem hefur haft mikil áhrif
á samfélagstengda leiklist. Hann
braut upp formið og fékk áhorfend-
ur til þess að taka þátt.“
Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
gag@frettatiminn.is
Hlátur og grátur.
Gleði og sorg.
Andstæður. Það
eru þau Ólöf og
Ólafur oft. Hér
bregða þau á leik
með Fréttatím-
anum. Mynd/Hari
Ég man þegar ég stundaði
nám í Bretlandi og ein-
hverjir nemendurnir sváfu
í pappakassa við Thames
til að setja sig í spor úti-
gangsmanna og komu svo
í skólann án þess að hafa
farið í sturtu í viku. Þeir
lifðu sig gjörsamlega inn í
hlutverkið.“
20 viðtal Helgin 2.-4. mars 2012