Fréttatíminn - 02.03.2012, Síða 40

Hvað sem það kostar
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
H
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
„Hvað eru allir þessir hestamenn að þvæl-
ast fyrir mér og mínum fjallabíl,“ sagði ég
við konuna þegar við skutumst í fallegu
vetrarveðri örstutta ferð austur fyrir bæinn
um síðustu helgi. „Það er vegna þess, góði
minn,“ sagði konan, „að þú ert á reiðvegi.
Vegurinn er ætlaður hestum og hestamönn-
um. Þeir eiga réttinn og í raun átt þú alls
ekki að vera hér. Er ekki ráðlegast að þú
snúir við og farir aftur á veg sem er ætlaður
bílum.“
„Reiðvegur og ekki reiðvegur,“ sagði ég
og taldi mig í fullum rétti. „Ég hlýt að mega
fara hér um, rétt eins og aðrir. Þessir stígar
eru áreiðanlega lagðir af hinu opinbera og
það af samgöngufé. Ég er því viss um að ég
hef borgað þessa stíga með okurgjöldum
hvort heldur er af bensíni eða dísilolíu. Þar
er ég drjúgur notandi og skattgreiðandi
og hef verið í áratugi. Það getur vel verið
að þessir ágætu reiðmenn hafi gefist upp á
bensínverðinu en þeir eiga þá að nota bykkj-
urnar til þess að komast í og úr vinnu í stað
þess að vera að þvælast þetta út um allar
koppagrundir í hreinu tilgangsleysi.“
„Svona, svona, róaðu þig niður,“ sagði
konan, „hestamennirnir hafa ekki gert þér
nokkurn skapaðan hlut. Þeir eru bara að
viðra sig og hestana sína, njóta náttúrunnar
núna þegar daginn er farið að lengja. Þeir
geta ekkert gert að því þótt bensínverðið
hafa hækkað upp úr öllu valdi og leggja
áreiðanlega ekki minna til vegagerðar en
þú – og þá til reiðstíga eins og annarrar
vegagerðar. Þú þættist að minnsta kosti
vel akandi ef þú værir eins og hestamenn-
irnir sem fara um á risavöxnum jeppum og
pikköppum með hestakerrurnar í eftirdagi.
Eitthvað kostar sá akstur og meirhlutinn
rennur beint í ríkissjóð.“
„Kannski ætti ég að fá mér hest,“ sagði
ég. „Það er varla gerlegt lengur að reka
þessar bíltíkur. Veistu hvað olíulítrinn kost-
ar? Hann er jafnvel orðinn dýrari en bensín-
lítrinn og ég sem hélt að það væri í þágu
umhverfis og þjóðarhags að kaupa dísil-
bíl.“ Ég beið ekki eftir svari um lítraverðið
heldur sagði konunni í beinu framhaldi af
þessari ræðu minni að lítrinn kostaði 260
krónur. „Það fást ekki nema 3,8 lítrar fyrir
þúsundkallinn – 3,8 lítrar,“ endurtók ég
eins og stjórnmálamaður í málþófi. „Veistu
hvað maður kemst langt fyrir einn þúsund-
kall? Fólk er alveg hætt að kvarta. Það er
ekki langt síðan menn óttuðust það helst að
eldsneytislítrinn færi í 150 kall, svo 200 kall
og nú er hann kominn yfir 250 kall. Þess er
án efa ekki langt að bíða að hann fari yfir
300 kall. Samt segir eiginlega enginn neitt.
Sama gildir örugglega þótt lítrinn fari í 400
eða jafnvel 500 kall.“
„Ætli það væri ekki skynsamlegra að þú
fengir þér hjólhest fremur en einn fjórfætt-
an,“ sagði konan. „Hann þarf hvorki hey né
fóðurbæti og bíður þín þegjandi meðan þú
ert í vinnunni. Auk þess minnist ég þess
ekki að þú kunnir að sitja hest. Þetta eina
skipti sem þú prófaðir slíkt fyrir margt
löngu var ekkert til að hrópa húrra fyrir.
Þú varst eins og heypoki á baki hestsins. Ef
ekki hefði verið fyrir sérstök gæði og ljúfa
lund skepnunnar hefði illa farið. Hesturinn
hafði vit fyrir þér og kom þér á áfangastað
án þess að þú legðir mikið til þess.“
„Hvaða vitleysa er þetta, kona,“ sagði ég,
„þinn heittelskaði er kominn af hestamönn-
um langt aftur í ættir, af mönnum sem nán-
ast voru grónir við hestinn og þurftu hvorki
hnakk né beisli. Ég hef bara ekki haft tíma
til að þjálfa upp meðfædda hæfileika mína.“
„Reiðhjólið er betra, svo mikið veit ég,“
sagði konan. „Þú skalt bara leggja bílnum
og kaupa þér hjól. Sú fjárfesting borgar
sig upp á þremur til fjórum tönkum. Það
styttist í vorið og þú getur notað það að
minnsta kosti fram á haust þegar veðrið
fer að versna á nýjan leik. Þá verðurðu líka
kominn með lærvöðva á við fótboltakappa
og úthald eins og spretthlaupari. Heldurðu
að það verði munur?“
„Má ég minna þig á það, frú mín góð, að
við eigum heima suður við strönd Kópavogs
en ég stunda almenna launavinnu norður
við sundin blá, Reykjavíkurmegin. Þetta er
ekki eins og að fara í næsta hús. Þess utan
er það stórhættulegt,“ sagði ég með þungri
áherslu, „að hjóla milli Kópavogs og Reykja-
víkur. Þessir kallar geta lagt reiðstíga út
um allt en hefur þú tekið eftir einhverjum
hjólastígum?“
„Taktu þá strætó og hættu að vorkenna
sjálfum þér,“ sagði konan. „Ég veit að þú
hefur ekki þann almenningsvagnaþroska
að geta skipt um vagn en þér ætti ekki að
vera um megn að labba á skiptistöðina og
fara upp í einhvern strætisvagninn. Flestir
enda þeir væntanlega túrinn á Hlemmi svo
það er varla mikil hætta á að þú villist. Það-
an er ekki nema skotspölur í vinnuna. Þú
hefur gott af því að ganga þangað, styrkja
þig og anda að þér hreinu lofti. Hvernig líst
þér á það að spara með því að nota strætó?“
„Það er nú meiri blíðan,“ sagði ég og
breytti snarlega um umræðuefni. „Dásam-
legt er,“ bætti ég við á ekki minni snúningi
en sjálfur Ragnar Reykás, „að sjá hesta-
mennina viðra hesta sína. Auðvitað eiga
þeir einir rétt á reiðstígunum.“
Pantaðu
í síma
565 600
0
eða á w
ww.som
i.is
Frí heim
sending
*
TORTILLA
VEISLUBAKKI
EÐALBAKKI
LÚXUSBAKKI
DESERTBAKKI
GAMLI GÓÐI
TORTILLA OSTABAKKI
30 bitar
30 bitar
20 bitar
20 bitar
20 bitar
50 bitar
Fyrir 10 manns
ÁVAXTABAKKI
Fyrir 10 manns
ÁVAXTABAKKI
Hver samlokubakki er hæfilegur fyrir fjóra eða fimm.
*Frí heimsending gildir aðeins ef pantaðir eru 4 eða fleiri bakkar.
VEISLUBAKKAR
FERSKT & ÞÆGILEGT
67%
... kvenna á höfuðborgar-
svæðinu lesa Fréttatímann*
*konur 25 – 80 ára
á höfuðborgarsvæðinu.
Capacent okt.-des. 2011
38 viðhorf Helgin 2.-4. mars 2012