Prentneminn - 01.01.1970, Side 23

Á starfsárinu hefur verið sýnt að við
stöndum öðrum iðnnemafélögum fylli-
lega á sporði á sviði íþrótta, en herzlu-
muninn vantar til sigurs.
Stöndum einhuga og stuðlum að efl-
ingu íþróttalífs meðal prentnema.
Reykjavík, 10. des. 1969.
F. h. íþróttanefndar
Matthías Gunnarsson.
Smá læknisráfi
Það ríkir viss eiginleiki efst í huga margrar
mannssálarinnar að sér sé ógjömingur að tjá sig á
einn eða annan hátt í rituðu máli. Þar við bætist á
marga sá ættgengi sjúkdómur, sem þó dæmist sem
sýki ,en það er feimnin. Það að vera feiminn við
að tjá t. d. sjálfan sig gæti gert viðkomandi sjúk-
dómshafa að viðundri allt hans líf.
Þessi sjúkdómur er læknandi og þótt læknar
segi að eina ráðið sé að bíða og vona að lækningin
eigi sér stað, þá er haigt að benda á a. m .k. eina
aðra belri lækningaraðferð. Þú sjúka mannssál! Tak
þú þér penna í hönd og slappaðu svo af í nokkrar
mínútur. Finn því næst blað og byrjaðu að skrifa
nákvæmlega það sem þú ert að hugsa um í augna-
blikinu. Haltu áfram að skrifa þar til hugsunin
breytist. Taktu þá annað blað og skrifaðu niður
alla þá þvælu og vitleysu sem þér dettur í hug á
hverju augnabliki og gerðu þér engan grillur þótt
þú ljúkir ekki við eina og/eða aðra málsgrein.
Farðu og fáðu þér eitthvað að borða, þegar
handleggurinn er orðinn lúinn. Borðaðu síðan á
meðan þú lest yfir það sem þú varst að skrifa. Það
gerir ekkert til þótt þú hlæir að þinni eigin vit-
leysu, bara betra. Svo átt þú að lesa þetta aftur og
aftur og reyna jafnframt að fylla í eyðurnar í hug-
anum.
Við þetta skapast heilsteyptari hugsunarháttur og
eitthvert skipulag myndast á hugsanagangi þínum.
Nokkrum dögum seinna skaltu reyna þetta sama
aftur og senda greinina til ritstjóra Prentnemans.
Ef hún telst ekki birtingarhæf þá verður hún bara
endursend.
Hvers er hvafi
Ungur sjómaður ætlaði að senda kan'ustunni
sinni afmælisgjöf. Hann fór inn í búð og keypti
mjúkar og fallegar skinnlúffur, sem hann bað af-
greiðslustúlkuna að senda til kærustunnar. Af mis-
gáningi sendi afgreiðslustúlkan kvennærbuxur. Án
þess að vita um þessi mistök, skrifaði sjómaðurinn
kærustunni svohljóðandi bréf:
Elskan mín.
Eg sendi þér þessa litlu gjöf til þess að þú sjáir
að ég man eftir afmælisdeginum þíntim, þó að ég
sé að heiman. Ég vona að það komi sér vel að fá
þær. Þær eru hlýjar núna í kuldanum, og auðvelt
að fara úr þeim og í þær. Ég var i vandræðum með
að velja hentugan lit, en afgreiðslustúlkan sýndi mér
einar, sem hún var búin að nota í þrjár vikur, og
það sá varla á þeim. Ég vissi heldur ekki hvaða
númer þú notar — þó að það stæði mér auðvitað
næst að vita það — en afgreiðslustúlkan var á stærð
við þig, og ég fékk hana til að máta þær og pössuðu
þær henni alveg. Hún sagði, að þú skyldir blása inn
í þær, þegar þú hefðir notað þær því að þeim
hætti oft til að verða rakar að innan við notkun.
Mundu mig að nota þær í kuldanum, elskan mín.
Þinn elskandi
Anton.
BÓKAGERÐARN EMAR
Munið##*
barátta okkar er fyrir***
Bættum kjörum og
betra námi
PRENTNEMINN
23