Prentarinn - 01.09.1995, Blaðsíða 3

Látnir félagar
Jóna Guðrún Einarsdóttir,
fædd 31. ágúst 1927.
Jóna varð félagi í Bókbindarafélagi
Reykjavíkur 2. janúar 1942. Hún
hóf störf í bókbandsstofu Þorvald-
ar Sigurðssonar og seinna hjá Bók-
felli hf. og seinustu árin á bók-
bandsstofu Landsbókasafnsins.
Jóna var fyrsti formaður Kvenna-
deildar Bókbindarafélags íslands
1952 og var formaður til 1957 og
þar með meðstjómandi í stjóm
Bókbindarafélags íslands 1952-57.
Jóna starfaði líka í Félagi bóka-
gerðarmanna og var í samninga-
nefnd þess félags stuttu eftir stofn-
un þess. Jóna lést 8. júlí 1995.
Stefán Jónsson,
fæddur 6. júní 1918.
Stefán varð félagi 9. nóvember
1970. Hann starfaði sem lagermað-
ur hjá Prentstofu GuðjónÓ, þar til
hann lét af störfum vegna aldurs.
Stefán lést 13. september 1995.
Landflótti vegna
lágra launa
Sæmundur Árnason
Félag bókagerðarmanna
fer ekki varhluta af
þeirri umræðu sem nú
fer fram í landinu um
Iág laun og landflótta.
Eins og ég hef áður
minnst á í leiðara em
laun á íslandi orðin
hættulega lág miðað við
nálæg lönd. Og þegar
saman fara lág laun, hátt
verð á nauðsynjum,
óhófleg skattheimta og
einnig að hér á landi er ekki hægt
að treysta því, að það sem sett er í
lög eitt árið (vaxtabætur, bama-
bætur, skattafrádráttur) sé ekki
gjörbreytt á því næsta, er ekki von
á góðu. Þannig vita launamenn
aldrei hverju þingmenn breyta
næst, engu er að treysta. Það voru
uppi stór orð og miklar heitstreng-
ingar um hvað „GATT" myndi
gera okkur Iífið léttara. Nú er það
orðið að algjörri öfugmælavísu og
allt hefur snúist við. Það sem búið
var að telja okkur trú um að
myndi lækka, hækkaði. Landflótti
dugandi fólks er orðinn staðreynd.
Hver láir launamanni þótt hann
fari til útlanda í vinnu þegar
grunnlaun prentara hér á landi em
kr. 65.152 á mánuði en á Norður-
löndum kr. 130.000? Það eina sem
kemur frá stjórnvöldum er hvem-
ig hægt sé að hækka skatta eða
þjónustugjöld og stefnan virðist
vera sú að einangra ísland og
girða það tollmúrum, vegna þess
að allt sem kemur frá útlöndum sé
hættulegt. Fyrir hverja? Þetta
rennir stoðum undir þá kenningu
sem miklu írafári olli hér á landi,
að hér væri þjóð í hlekkjum hugar-
farsins. Er það svo að eignastéttin,
þeir sem eiga kvótann og verð-
bréfin og greiða enga skatta en fá
endurgreiddar stórar upphæðir ár-
lega, kæri sig ekkert um neinar
breytingar því hér sé allt svo gott?
Fyrir hverja? fslenskir launamenn
virðast aðeins geta svarað þessu á
einn hátt, að fara burt. Nei, sú lág-
launastefna sem rekin er hér af VSÍ
og stjórnvöldum og verkalýðs-
hreyfingunni hefur ekki tekist að
brjóta á bak aftur, getur aðeins
orðið til þess að hinn venjulegi
launamaður hverfi á brott en eftir
sitji smákóngar með öreigafólk í
landinu.
Sept. 1995.
jakob
Bíddu við, fimm kóngar.
Ég segi sjö hjörtu.
Eda erum við ekki í sama slag?
Fundur í stjórn og trúnaðarráði
Félags bókagerðarmanna 18. september
1995 samþykkti eftirfarandi ályktun:
Jafnlaunastefnan er almennu verkalýðsfélögin lögðu upp
með í samningunum í febrúar sl. og byggðist á krónutölu
hefur verið brotin á bak aftur. Þingmenn og ráðherrar fá nú
skattfríðindi kr. 40.000 á mánuði, sem er einsdæmi og taka
sér nú margfalt meiri kauphækkun en aðrir fengu. Þetta
sýnir að þeir telja að jafnlaunastefnan sé röng.
Á þessari forsendu lítur FBM svo á að grundvöllur síð-
ustu kjarasamninga sé brostinn.
PRENTARINN 3/95 3