Prentarinn - 01.10.2003, Blaðsíða 10

Hvalup klukhan 10
Ólafur H. Hannesson
Að lœra meira og meira. Anægðir ferðalangarfyrir utan
Frœðasetrið í Sandgerði.
Hin árlega sumarferð eldri
bókagerðarmanna og maka
þeirra varfarin á hvalaslóðir i
Faxaflóa. Ekið varfrá Umferð-
armiðstöðinni kl. 9 miðvikudag-
inn 13. ágúst 2003 og stefnan
tekin á Keflavík. Ekið var gegn-
um Kópavog og Hafnarfjörð,
þar sem unnið er við að fœra
hraðbrautina uppfyrir kirkju-
garðinn. Astjörn er þarna rétt
hjá. Hún var friðlýst vegna
JJórgoðans, sem er ákaflega lit-
skrúðugur J'ugl, sem gerir lireið-
ur sín ífljótandi sefgrasi. Hann
er nú að hopa undan vegna á-
gangs manna, hunda og katta.
Næst er álbræðslan í Straums-
vík, þar sem allt ætti að vera ein
allsherjar eyðimörk samkvæmt
spádómum andstæðinga á sínum
tíma, en það er nú öðru nær. A
vinstri hönd á móti álverinu er
líkneski af dýrlingnum Barböru í
Kapellu sem hraunið er nefnt eftir.
Kannski var hún pyntuð eða
brennd á báli vegna trúar sinnar
og þess vegna gerð að dýrlingi.
Afram var haldið að Vatnsleysu-
strönd. Lítið var þar um vatnsból
og þaðan kemur nafhið. Á miðri
leið er Kúagerði, þar sem var upp-
sprettulind og hægt var að brynna
dýrunum og þar áðu herstöðvar-
andstæðingar þegar þeir fóru sínar
Keflavíkurgöngur af mikilli
seiglu.
Þegar ekið er framlijá Vogunum
er ekið upp á Stapann og þar var
sagður á sveimi Stapadraugurinn,
sem hrelldi marga vegfarendur.
Þar er upphafið á sögu Indriða G.
Þorsteinssonar, 79 af stöðinni. Þar
hittast leigubílstjórinn, sem leik-
inn var af Gunnari Eyjólfssyni og
ástandsmeyjan, sem leikin var af
Kristbjörgu Kjeld.
„Taktu mig á teppinu, því ég er
tík og mella og bandít,“ segir
Kristbjörg samkvæmt handritinu
og Gunnar svarar: „Þú ert ágæt.“
I þessum setningum birtist vel
hinn hvassi, stutti og kaldranalegi
stíll Indriða.
I Keflavík er stytta af Olafi
Thors, sem lengi var þingmaður
Suðurnesjamanna og var vel lið-
inn. Eitt sinn við upphaf kosn-
ingafúndar ætluðu andstæðingar
hans að vama honum inngöngu,
en hann gekk inn í miðja þvöguna
og sagði: „Hvar er hægt að pissa,
strákar?" og átti fundinn eftir það.
Þegar inn á fundinn kom, kallaði
einn fundannanna: „Hvað emð þið
að gera í sjávarpláss, sem þekkið
ekki þorsk frá ýsu?“ Olafur var
fljótur til svars: „Eg þekki þig frá
þorski og það er rneira en flestir
gera.“
Við renndum niður á bryggjuna
á réttum tíma og stigum um borð
og sigldum á vit hvala, höfrunga,
sjávarfugla og annarra ævintýra.
Veður og sjólag var eins og best
verður á kosið, en leitin að hvölun-
um gekk heldur brösótt. Við höfð-
um 3 tíma til stefnu fram og til
baka, og þegar tíminn var að
renna út, „Point of no retum“,
kallaði leiðsögumaðurinn, að hval-
ur væri hægra megin við stefni
bátsins, klukkan 2 eins og það er
kallað á sjómanna- og flugmanna-
máli og bað alla að hvessa augum,
en enginn sá neitt, en allt í einu
kallaði Viðar Þorsteinsson bók-
bindari: „Hvalur klukkan 10“ og
það voru orð að sönnu. Þar bylti
sér hrefna, margra tonna ferlíki
og kom öðm hverju upp til að
anda. Ferðinni var bjargað og allir
vom ánægðir. Nú var hvalaskoð-
unarbátnum Moby Dick snúið við
og stefnan tekin á Keflavíkur-
höfn.
Þegar í land var komið beið
okkar ágætis miðdegisverður í
Kaffi Duus, sem stendur á fogrum
stað við smábátahöfnina. Eftir
matinn var skoðað Bátasafn á
staðnum og síðan ekið framhjá
Leimnni, sem er 18 holu golfvöll-
ur með frægustu holu landsins,
Bergvíkina, en þar geta þeir sem
þora slegið yfir grængolandi sjó-
inn í Bergvíkinni yfir 100 metra
flug, hinir fara með löndum.
Nú var ekið ffamhjá Garðinum, en
þar var snilldarskáldið Steinn
Steinarr eitt sumar í Iausavinnu
og varð skotinn í fallegustu stúlku
plássins eins og stráka er siður.
Hún hét Guðrún (Gunna)
O, Gunna litla í Garði,
svo grunnt nœr heimsins farði,
°S fljótt og Jyrr en varði
þú fráhverf gerðist mér
orti Steinn og seinna þegar hann
sér að hann hefúr tapað baráttunni
um ástir stúlkunnar segir hann í
kvæðinu, og brýst þar ffam sárs-
aukafull þrá skáldsins eftir
stúlkunni, sem hann gat ekki
fengið þótt hún yrði uppsprettan að
einu af hans fogm ljóðum:
Já, svona er gott að gleyma,
frú Guðrútn Magnússon
Stúlkan var mörgum áratugum
seinna spurð hvort hún hefði þekkt
Stein. „Nei,“ svaraði hún, „ég
vildi að ég hefði vitað þetta þá og
kynnst honum betur.“
Fræðasetrið í Sandgerði var
skoðað og var þar margt að sjá,
mjög skemmtilegt náttúrusafn
með Iifandi fiskum, dýmm og
smásjá, þar sem hægt var að skoða
smákrabbadýr og þarna koma
skólabömin og fá að vinna að
verkefnum sínum. Þar var líka
uppstoppaður rostungur, en eitt
Beðið eftir Keikó um borð í Moby Dick. Mymlir: ÓlaJUrH. Hannesson
10 ■ PRENTARINN