Prentarinn - 01.10.2003, Blaðsíða 13

Við höfiim verið með reit þama
í nokkur ár og það er farið einu
sinni á sumri með plöntur. Ég
held einnig að þegar okkar starfs-
fólk er að garfa við umhverfismál
í vinnunni, þá skili það sér heim
og menn íhugi hvað þeir láta frá
sér. I rauninni ætlast ég til þess!
- A'fí er eiginlega ekki liœgt að
sleppa þér, Oli, án þess aó minn-
ast aðeins á tónlistina við þig. Þá
ert alltaf að spila er það ekki?
Ég gríp i kontrabassann, helst á
hverjum degi. Þó var sumarið
rólegt í spileríi.
- Nú ern djassmenn á Islandi
svolítið skrítnir að þvi leytinu til
að þaó er miklu meira um aó
menn hittist og telji bara í en að
um eiginlegar hljómsveitir sé að
rœóa. Er þetta rétt hjá nte'r?
Það er rétt. Ég er búinn að reyna
mikið að halda úti bandi. Ég held
að menn þyrftu að búa í sömu
blokk svo það gengi. Reyndar eru
það skemmtilegustu uppákomurn-
ar þegar menn hittast jafnvel í
fyrsta sinn, takast í hendur og
spila tveggja tíma tónleika af
fmgrum fram. Þá fæðist oft eitt-
hvað sem maður hélt að maður
gæti ekki!
- Lítill fugl hvíslaðiþví að mér
að þaó vœri jafnvel plata á leið-
inni.
Ég get ekki neitað því að mig
langar að gefa út djassmúsik frá
1940-1950 og er búinn að ræða við
menn um það, hvað sem verður.
Síðan hef ég alltaf átt mér þann
draum að virkja hljóðin úr gömlu
trukkvélunum og semja ofan á
það einhverskonar spunamúsík!
„það var virkilega gatnan að spila með níu manna hljómsveit FBM á 100 ára afmœli félagsins.
Þetta er sennilega eina skiptið sem ég hef spilað jass með slaufu! “
A myndinni eru einnig Leó Geir Torfason gitar, þá i Korpus ogAri Jónsson trommur, þá í Prentberg.
Eins og ég sagði áður þá kostar
þetta töluvert í startinu og mikil
vinna og skriffinnska sem fer í
þetta á byrjunarstiginu. Ég held að
menn sjái líka að þetta er aðeins
hægvirkara kerfi í hreinsun véla,
sem er augljóst, því jurtaolía og
veikari hreinsiefni virka ekki eins
vel og sterku efnin. Menn horfa
kannski frekar á ISO 14001 stað-
alinn sem reyndar er eingöngu
viðurkenning á starfseminni, ekki
vörunni. Einnig finnst mér spila
inn í að nánast engin umfjöllun er
i gangi og lítil kynning á um-
hverfismerkjum í fjölmiðlum.
MBL er eini fjölmiðillinn sem
fjallar um umhverfismál af ein-
hverju viti.
- Þið hafið samt sem áður Itlot-
ið viðurkenningarfyrir umhverf-
isstefnu ykkar. Hverjir liafa verið
að veita ykkur viðurkenningar?
Við fengum umhverfisviður-
kenningu Reykjavíkurborgar. Það
hafa reyndar fleiri prentsmiðjur
fengið.
- Þið lúitið ykkur ekki nœgja að
vera til fyrirmyndar í umhverfis-
málum fyrirtœkisins heldur hafa
starfsmenn og eigendur fyrirtœk-
isins tekið að sér reit á Nesjavöll-
ii in. Hvað geturðu sagt okkitr um
þetta?
prentstærðum. Allar þessar kröfur
halda okkur á tánum og við sjáum
jafhvel fram á það að fá Evrópu-
blómið á okkar starfsemi í fram-
tíðinni. Þar er öll Evrópa inni.
Svanurinn er Skandinavíu-merki,
en er þó viðurkennt um allan
heim.
- Ná eru ekki mörg fyrirtœki
sem hafa fylgt í kjölfar ykkar.
Hver heldurðu að sé skýringin á
þvi?
„Haraldurpólfari gekk ápólinn með slagorð okkar,
göngum hreint til verks “.
Það erfull ástœða til að taka
ofan jyrir starfsfólki og eigend-
um GuðjónO fyrirþeirra frum-
kvöðlastarf í umhverfismálum.
Kröfurnar í umhverjismálum
eru alltaf að aukast og fordœmi
þeirra er vissulega til fyrir-
myndar. Um leið og ég vil þakka
Ólafi kœrlegafyrir spjallið má
það koma fram að ég bíð spennt-
ur eftir diskunum hans.
PRENTARINN ■ 13