Aðventfréttir - 01.03.1996, Blaðsíða 13

ingu. Hann hafði nú „eitthvað fram
að bera“ (Heb 8.3). Eftir upþrisu
hans var Kristur „settur á hásæti mitt
á meðal aðdáunarfullra engla. Strax
og þeirri athöfn lauk fór Heilagur
andi til starfa og fyllti lærisveinanna
og vissulega var dýrðin Krists, jafnvel
sú dýrð sem hann hafði átt með föð-
urnum frá upphafi. Uthelling
Heilags anda var tákn að himni ofan
að innsetningarathöfn frelsarans var
lokið. Líkt og hann hafði lofað sendi
hann Heilagan anda fýlgjendum sín-
um sem tákn um að honum hefði nú
verið úthlutað, sem presti og kon-
ungi, vald yfir himni og jörð og væri
nú sá smurði yfir fólki sínu“ (Acts of
the Apostles, bls. 38, 39).
I kraftí upphafningar þeirra að vera
prestur og konungur gat Kristur sinnt
öllum verkum þeim sem guðdómur-
inn gat sinnt. Sem æðsti prestur vann
Kristur allt þar til 1844, verk aðeins
lauslega tengt upphaflegum tilgangi
musterisins. Það verk átti sér hlið-
stæðu í verki presta í hefð Arons í
jarðneska musterinu. Þetta var sú
þjónusta sem var stöðug allt árið um
kring (svokölluð „daglega“ þjónust-
an). Ný vídd var komin í meðalgöngu
Krists vegna þess að friðþægingar-
fórn hans var fullkomnuð. Frelsun
hins iðrandi syndara var ekki lengur
grundvölluð á framtíðarloforði. Þessi
sama þjónusta sem iðrandi syndurum
Gamla testamentisins stóð til boða
stendur iðrandi syndurum einnig til
boða nú vegna meðalgöngu lambs-
ins. 1844 byrjaði Kristur síðasta áfan-
ga starfs síns sem meðalgöngumaður.
FYRIR 1844
Við heyrum oft að hin raunverulegi
friðþægingardagur hafi byrjað 1844.
Þessi )4irlýsing er mjög ónákvæm og
menn ættu að segja þetta með fyrir-
vara. A sinn hátt var holdtekjan hin
raunverulegi friðþægingardagur.
„Líkt og þegar æðsti presturinn lagði
embættisskrúða sinn til hliðar og
íklæddist hvítum kyrtli hins venjulega
prests, varð Kristur þjónn og færði
fórn, hann sjálfur presturinn og fórn-
in“ (Desire of Ages, bls. 25).
A sinn hátt var dauði Krists hinn
raunverulegi friðþægingardagur.
Kristur var fórnin syndum hlaðin (Jes
53.6; lPt 2.24), hin raunverulega
fórn sem allar hinar fórnirnar höfðu
vísað til. Þó var Kristur sjálfur synd-
laus (lPt 2.22) og dauði hans raun-
veruleg uppfylling kiðfórnarinnar, en
við þá fórn voru engar syndir taldar
upp.
1844 hóf Kristur lokaáfanga meðal-
göngustarfs síns á himnum, þann
hluta sem hreinsun musterisins á
jörðinni hafði verið tákn um en jtað
var verk æðsta prestsins.
Urn þetta er talað í Dn 7.9-13, 22,
26 og 8.14. Hér talar Kristur um dóm-
inn fýrir endurkomuna þegar hann
hvetur lærisveinanna „Vakið því allar
stundir og biðjið, svo að þér megið
umflýja allt þetta, sem koma á, og
standast frammi fýrir Mannssynin-
um“ (Lk 21.36). Til jiess að það gangi
upp að vera varaðir við til að „umflýja
allt þetta“ þá hlýtur þetta að vera
áður en upprisan á sér stað við endur-
komu Jesú Krists. Þetta á einungis við
um þá sem eiga nöfn sín í lífsins bók:
„I hinni táknrænu þjónustu eftir-
myndarinnar voru aðeins þeir, sem
höfðu komið fram fýrir Guð með
játningu og iðrun, og fengið syndir
sínar bornar með blóði syndarfórnar-
innar inn í helgidóminn, þátttakend-
ur þjónustunnar á degi friðþægingar.
Þannig koma á degi hinnar hinstu
friðþægingar og dómsrannsóknar
þau mál ein til álita, sem varða já-
tendur trúarinnar á Guð“ (Deilan
mikla, 497).
„Lífsins bók hefur að geyma nöfn
allra þeirra, sem einhvern tíma hafa
gengið í þjónustu Guðs“ (Deilan
mikla, 497).
OKKAR HLUTVERK
Þó að síðasti hluti þjónustu Krists
hafi byrjað 1844 þá heldur meðal-
ganga hans fýrir hönd iðrandi synd-
ara (þjónusta hans í ytri sal musteris-
ins) stöðugt áfram líkt og gert var í
Israel til forna. Enn stendur okkur til
boða fýrir trú allar þær blessanir sem
frelsunaráformið býður upp á.
Af því að Kristur er nú að störfum
við síðasta hluta meðalgöngunnar og
vegna þess að okkur standa blessan-
irnar til boða þá er það okkar „að
gjöra köllun (okkar) og útvalning
vissa“ (2Pt 1.10) og að hreinsa „oss af
allri saurgun á líkama og sál og full-
komnum helgun vora í guðsótta"
(2Kor 7.1). Við verðum að taka til
okkar þessi orð: „Snúið yður og látið
af öllum syndum yðar, til þess að þær
verði yður ekki fótakefli tíl hrösunar.
Varpið frá yður öllum syndum yðar,
er þér hafið drýgt í gegn mér, og fáið
yður nýtt hjarta og nýjan anda“ (Esk
18.30, 31).
Þegar dregur að lokum munu trú-
fastar konur og trúfastir menn um all-
an heim hljóta blessun og náð, fýrir
tilstilli Heilags anda sem æðsti prest-
ur okkar lætur út ganga og þá í kær-
leiksríkri hlýðni sýna anda Krists, per-
sónu hans og kærleika.
TIL UMRÆÐU
Hvernig myndir þú útskýra mis-
munandi hlutverk hins þríeina Guðs
í frelsun mannsins fýrir einstaklingi
sem ekki er kristinn?
Hversu mikilvægt er að skilja verk
Krists í hinu allra helgasta á himnum
dag?
Gordon Jenson er rektor
Spicer háskólans í Pune
á Indlandi.
AÐVENTFRÉrriR
13