Heimilisritið - 01.08.1943, Side 11

Strax næsta dag hringdi hann til
hennar og sagði, að hann mætti til
með að tala við hana svo fljótt sem
auðið væri. Hún þorði ekki að láta
hann koma, svo að hún mælti sér
mót við hann á járnbrautarstöð í út-
hverfi borgarinnar. Þar gat hún
treyst því, að enginn kunnugur ræk-
ist á þau. Augsýnilega hafði hann
komist á snoðir um eitthvað, fyrst
honum lá svona á að ná tali af henni.
Og ósjálfrátt varð hún gripin þeirri
undarlegu ósk, að hún mætti lifa
síðu^tu þrjú árin aftur með Leon.
Hún hitti Jones' á tilsettum stað
og stundu. Þessi litli og þrekni mað-
ur var í óþarflega áberandi fötum.
Hann hóf mál sitt formálalaust, um
leið og þau gátu talað saman, án þess
að nokkur heyrði.
„Ég verð að leyfa mér að segja
það, að konur nú á tímum hafa ekki
alltaf hugmynd um, hvað þær eiga
góða daga!“
„Afsakið, að ég skil ekki hvað þér
eigið við“. svaraði Margaret þurr-
lega.
„Nei það er einmitt....þér skilj-
ið ekki. Ég sagði við sjálfan mig —
þarna er duglegur og góður mað-
ur giftur, viðkunnanlegri og góðri
konu — og hvernig er svo hjóna- x
band þeirra? Gersamlega í hundun-
um af því að hún skilur ekki . .. . “
Jones tók vindilinn út úr sér
eins og hann ætlaði að skjóta hana
með honum.
„Frú Winston! Hafið þér ekki
heyrt getið um bilaverksmiðju, sem
fyrir nokkrum árum síðan fór að
framleiða litla og ódýra, en þó sterka
bíla, sem kallaðir' eru „Marga?“
„Ég sé ekki að það komi þessu
máli nokkuð við“, svaraði Margaret.
„Nei, það sjáið þér auðvitað ekki.
En það er nú einmitt stórt atriði
í málinu. Bílaframleiðandinn er eng-
inn annar en maðurinn yðar. Hann
hefur stjórnað v^rksmiðjunni, og
það er það, sem hann er önnura
kafinn við, þegar hann er í London.
Bílarnir hafa selzt mjög vel, en
Winston hirðir sjálfur ekki ágóð-
ann, heldur lætur hann renna ó-
skertan til starfsfólksins. Og hann
hefur veitt hundruðum manna at-
vinnu, sem hafa verið atvinnulausir
svo árum skipti.“
Hún hló kuldalega.
„Þér hafið rakið ranga slóð, góði
maður. Maðurinn mmn hefur ekki
gert ærlegt handtak um ævina“.
„Hvað þekkið þér manninn yðar?“
spurði Jones. ,,Ef þér hefðuð hug-
mynd um, hvernig hann er í raun
og veru, þá hefðuð þér aldrei leit-
að til mín!“
Hann bjóst til farar.
„Farið þér heim og spyrjið hann
sjálfan", sagði hann. Hann gekk af
stað, en kallaði svo um öxl sér: ,.Ég
vil ekkert skipta mér frekar af þessu.
Ég njósna ekki um íólk, sem hefur
gert eins mikið fyrir meðbræður
sína og Winston. Verið þér sælar!“
Hún varð móðguð — að þessi ná-
ungi skyldi leyfa sér að fetta fing-
ur út í framkomu hennar og vanda
um við hana. —- En samt var hún
einkennilega létt í skapi og fegin,
HEIMILISRITIÐ
9