Heimilisritið - 01.08.1943, Qupperneq 39

#4
I SÁRUM
HÚN lá í rúminu mestan
hluta dags, af því að hún
fann ekki nokkra ástæðu til þess
að fara. fram úr.
Henni fannst kunningjarnir
vera sérvitrir, eigingjamir og allt
of vanafastir. Hún hafði viðbjóð
á því, hvað þeir voru líkir vél-
um. Henni fannst þeir hugsunar-
lausir og áhugalausir eins og
tízkubrúður.
Hún var rennandi sveitt imd-
ir sænginni. Inn um gluggann
heyrðust margskonar hljóð frá
götunni. — 1 meðvitund hennar
voru aðeins til tvær manneskjur:
Stúlkan Gerda — hún sjálf —
sem lá í hálfmóki þama í rúm-
inu, án þess að láta sig nokkru
varða, það sem umhverfis hana
gerðist — og karlmaðurinn Jim.
sem ekki var lengur til — —
blátt áfram af því að hann hafði
kvænst annarri.
Gerda minnti, að hún hefði séð
konu hans. Já, hún mundi eftir
jarpa hárinu hennar og hörku-
lega andlitinu.
Hvað hafði komið fyrir?
Hafði hann í raun og vem
kvænst konu með langan og mjó-
an háls .... eða hafði hann
bara breytzt í eitthvert fjandsam-
legt líki, eða hafði hann ein-
ungús horfið á braut og skilið
Gerdu eftir eina og yfirgefna í
þessum eyðilega heimi ? Hún
hafði í svo langan tíma umgeng-
ist hann — hugsað eins og hann
— talað eins og hann — að hún
fann til einstæðingsskapar síns.
eins og hún væri í ókunnugura
heimi, meðal ókunnugra manna,
sem töíuðu mál, er hún skildi
ekki.
Þetta, herbergi, sem hún lá í,
af því að hún hafði ekkert ann-
að gera, var í hennar augum
eins og kassi — eða öllu heldur
fangelsisklefi.
Hún grét ekki.
Á skáp við rúmið hennar var
úr með rauðu leðurarmbandi í
lítilli ferstrendri öskju. Hún snéri
sér hægt við í rúminu, lagði
hendurnar máttlausar niður með
hliðunum og lá í hálfrökkr-
inu og hlustaði á tif úrsins.
Síðla dags hringdi síminn.
Hún tók símatólið og heyrði
'rödd Gordons, sem hún
þekkti dálítið. Hjá honum var
staddur vinur hans, Williams að
nafni. Þeir töluðu við hana til
skiptis og buðu henni að koma
með á hnefaleikamót á Long
Tsland. Þeir fullyrtu, að hún
myndi skemmta sér vel. Fyrst
HEIMILISRITIÐ
37