Heimilisritið - 01.08.1943, Qupperneq 64

simaði hann til vinkonu frú Down
ings. Hann skýrði IiTnu frá dauða
rnanns hennar, en minntist auð-
vitað ekki á gest þann, sem kom-
ið hafði i sumarhúsið, kvöldið
áður. Honum fannst það bæði ó-
nauðsyn og framhleypni. Kápu
stúlkunnar hafði hann falið, en
nú afhent lögreglunni.
Þessari skýrslu bar saman við
framburð læknisins, frú Downings
og vinkonu hennar. Frú Downing
skýrði enníremur frá því að hún
hefði aldrei heyrt eða séð þessa
Jolette Jeffreys fyrr en Jim Beld-
en hefði beðið hana um að útvega
henni hlutverk í kvikmynd. Það
var uppspuni, sagði hún, að pen-
ingakúgarinn Brown hefði heyr-t
samræðui- á borð við þær, sem
hann lýsti. Þessi lýgi var hefnd
fyrir það, að hún skyldi koma
upp um liann. Fröken Jeffreys
hafði komið til hennar í hverfi
kvikmyndafélagsins, og hún hafði
lofað að taka hana til reynzlu,
til þess að þóknast Belden, vegna
þess að hann átti að hafa aðal-
hlutverk myndarinnar á hendi.
Þær höfðu aðeins talað þessu við-
vikjandi. Hún kvaðst hafa vor-
kennt þessari ungu og fallegu
stúlku sem hefði komið til Holly-
wood með bjartar framtíðarvonir,
en hvergi íengið áheyrn. Og jafn-
vel án meðmæla Beldens, hefði
hún haft ánægju af því að veita
henni aðstoð.
Almenningur áleit það mikinn
kjánaskap af Jolette, að hún
skyldi hafa játað á sig morð
Oswalds Downings. Fyrst hún á
annað borð gaf ranga skýrslu,
hvers vegna þóttist hún þá ekki
hafa yfirgefið Downing meðan
hann *var í fullu fjöri. Þá hefði
þetta aldrei farið svona langt,
og frú Downing hefði sloppið
við að vera að óþörfu bendluð
við málið.
En þannig stóðu sakir og hið
talaða varð ekki aftur tekið.
Ef til vill var það Jim Belden
einn, sem vissi hvernig í því lá,
að hún hafði ávallt borið sömu
skýrslu um það sem gerðist í
sumarhúsinu, nákvæmlega sömu
skýrsluna sein hún hafði gefið
honum.
„Ég held að bezt sé að segja
sannleikann, ems og harm er“,
sagði hún, þegar hann hafði heyrt
hvað komið hafði fyrir og feng-
ið leyfi til þess að tala við stúlk-
una sem hann elskaði.
18. kapítuli
Ú HLÝTUR að hafa gleymt
að segja mér frá einhverj-
um smáatriðum“, sagði Belden,
þegar hann hafði fengið leyfi til
að tala við Jolette í nokkrar mín-
útur,
Jolette hristi höfuðið döpur í
bragði. „Ég held að ég hafi sagt
þér allt eins og það kom fyrir“,
sagði hún. „Eina hálmstráið,
sem búast má við að ég geti
hangið á, er víst það, að ég drap
manninn ekki af ásettu ráði. Og
ég veit ekki hvort það verður
talin næg afsökun".
62
HEIMILISRITIÐ