Fréttatíminn - 03.02.2012, Síða 18

Þ
að hefur einhvern veginn alltaf
verið allt svo ljúft og bjart í
kringum Svanhildi Jakobs-
dóttur, söng- og útvarpskonu.
Leiðir okkar lágu fyrst saman
fyrir alvöru á göngum Ríkisútvarpsins við
Efstaleiti – en það var auðvitað löngu eftir
að ég hafði tekið undir með henni í lögum
eins og „Segðu ekki nei, segðu kannski,
kannski, kannski“ og „Þú ert minn súkkul-
aðiís“ sem og lögum Oddgeirs Kristjáns-
sonar, sem þau í Sextett Ólafs Gauks
gerðu ódauðleg. Þau voru með fyrstu
hljómsveitunum sem skemmtu lands-
mönnum í hinu nýja, íslenska sjónvarpi
árið 1967 og urðu þar með auðvitað heims-
fræg á Íslandi.
Það er líka alveg sérstakur andi í gítar-
skóla Ólafs Gauks við Síðumúlann. Hlý-
leiki, fallegar myndir á veggjum og svo
rauði liturinn á stólum og víðar sem veitir
orku. Það eina sem vantar inn í skólann
er Ólafur Gaukur sjálfur, sem lést 12. júní
í fyrra. En skólinn heldur áfram eins og
hann hefur gert í 37 ár. Þar er Svanhildur
framkvæmdastjóri og ætlar að reka skól-
ann eins og áður, en þau hjónin stofnuðu
Gítarskólann saman árið 1975. Hún hefur
ráðið ungan herra sem forstjóra skólans.
„Við vorum ekki bara hjón“
„Ég er með frábæra kennara, meðal ann-
„Held það sé ekki gott að hafa
of mikinn tíma til að hugsa“
Anna
Kristine
ritstjorn@frettatiminn.is
Hún varð örugglega meðal þekktustu tengdamæðra í Los Angeles þegar einkadóttir hennar,
Anna Mjöll Ólafsdóttir, giftist auðkýfingnum Cal Worthington. Skilnaður þeirra vakti mikla athygli
hér heima, en það er ekki það sem er efst í huga Svanhildar Jakobsdóttur, þegar hún tekur á móti
Önnu Kristine til að ræða stöðuna – komin í alveg nýtt hlutverk.
„Það var auðvitað eins og að missa
helming lífsins þegar Gaukur lést,“
segir Svanhildur, sem hefur reynt
að aðlagast lífinu á nýjan hátt.
Ljósmynd Hari.
En ég sit ekki
við kertaljós og
hluta á lögin hans
Gauks. Það geri
ég ekki. Ég er
enginn masókisti.
18 viðtal Helgin 3.-5. febrúar 2012