Læknablaðið - 01.11.1915, Blaðsíða 4

LÆKNABLAÐIÐ
162
14. sept. Laparat. í linea alba og Trendelenburgs stellingu. Joö-desin-
fectio. Saltvatns-injectio rétt á undan sváefingunni (chloroform).
Innan í peritoneum eru veik adhærentia. Þegar búiö er aö losa þau, vellur
út gamalt og nýtt bló'5 — nýtt úr v. tuba, sem mikiö 1)læöir úr, jafnskjótt
og adhærentia er losuð. V. tuba myndar opiö og sundur-rifið fósturleg,
en fóstriö (11 ctm. langt) finst vafiö í oment-bögli, ásamt afarmiklu af
blóðlifrum uppi í abdomen v. megin (Trendelenburg). Lítið sem ekkert af
blóði í fossa Douglasii.
Tuba og v. ovarium exstirperað (hægra ovarium er eðlilegt) ; tekiö þaö
sem náöist með góðu móti af blóði. „Etage-sutur“ -þ 3 sterkum silkiþráð-
um, sem ná gegn um alt — n i ð u r a ö peritoneum.
Henni leið vel eftir skurðinn; flatus á 2., hægöir á 4. og 5. degi, mjög
miklar. Á 6. og 7. degi byrjaði feber, — hægur, en smávaxandi, — ásamt
eymslum v. megin í abdomen. Mér datt strax í hug coli-infection, þar sem
dauöa blóðið lá innan um saurfyltar garnirnar, — infectionin byrjaði Svo
seint og virtist fremur meinlaus (aldrei skjálfti eða peritonealia).
Eftir nokkra daga var komin greinileg deyfing v. megin; gerði eg þar
prófstungu og kom út dökt og fúlt blóö, nokkuð graftrarblandið. Þá stakk
jeg á í sama staö, með gömlum sulla-troikart, sem fylgir embættinu frá
fornu fari (lumen c. 5 mm.). Þegar stíllinn var dreginn út, kom tals vert
af blóði og greftri; smeygði eg þá Nelatons-pípu nr. 15 inn gegn um hólk-<
inn, dró hólkinn út yfir pípuna, sem varð eftir í kera stað. Sömu aðferð
liefi eg notað tvisvar áöur við empyema pleuræ og gefist vel; hún er
modificatio af okkar gömlu sulla-ástungum.
Eftir þetta hvarf hitinn og alt gekk vel.
Biðin var auövitað hættuleg, samt hygg eg að hún hafi verið heppi-
legri (i þessu tilfelli), en illa undirbúinn holskurður.
Um þetta efni ritar Franz — (Penzoldt u. Stintzing 1912. Bd. VII., bls.
65) — á þessa leið: ,,Die Blutung nach aussen ist*stets ein Zeichen dafúr,
dass das Ei abgestorben ist.“
Bæöi útlit fósturins, sem hér um ræöir og lengd þess, mæla móti því,
að það hafi dáið, þegar konan misti blóð (2. ág.), enda ekki ósennilegt, að
blóðmissir pr. vaginam geti átt sér staö, án þess fóstrið deyi, hvort sem
það er í, eða utan viö, uterus.
HALLDÓR CUNNLA UGSSON.
II. Abortus tubaris reiteratus.
Sama kona, sem eg reit um í septemberblaði Læknablaösins að eg hefði
opereraö vegna graviditas extra-uterina, veiktist aftur 9 mánuðum eftir
skurðinn. Hún haföi verið helbrigð þangaö til og menses reglulegar, Þá
fékk hún tíöir, eftir því sem henni reiknaðist á réttum tíma, en nú vildi
ekki taka fyrir blóðmissinn, heldur ágerðist hann svo, aö hún varö að leggj-
ast í rúmið. Því næst fór hún að fá allmikla verki sem líktust hríðum við
abort, og eftir nokkra stund fæddist blaðra á stærð viö hænuegg. Læknir
hélt þetta vera venjulegan abortus, þó ekki yrði vart við sjálft fóstrið.
Henni leið nú betur, en ekki vildi taka fyrir blóömissinn til fulls. Eftir
viku fóru verkirnir að ágerast aftur, og virtust stafa fremur frá blöðrunni.
Hún þurfti oft af kasta af sér þvagi, en í þvaginu fanst þó ekki gröftur.