Læknablaðið - 01.02.1921, Blaðsíða 16

30
LÆKNABLAÐIÐ
1. F r v. um varnir gegn b te r k 1 a v)e ikji, er samrö af milli-
þinganefndinni. Svo má heita, aö þaö lúti aö því einu, aö vernda b ö r n
gegn smitun; alt annaö standi í sambandi viö það. — 2. gr. Skýrslur lækna
um t. b. líkar og nú, en embættislausir læknar fá 3 kr. fyrir (tilkynningu
um berklav. sjúkl. 3. gr. Læknar skulu gefa sjúkl. varúðarreglur og
hafa eftirlit meö að þeim sé framfylgt. 4. gr. Sótthr. skal viö dauða eða
burtför sjúkl. 5. gr. Allir, sem fást við barnakenslu, skulu hafa vo'ttorð
um að þeir hafi ekki t. b. 7. gr. Börn sem njóta barnakenslu, skulu hafe
vottorð, og hvergi má kenna þar sem sjúkl. með t. b. er á heimili. 9. gr.
Ljósmæöur skulu hafa árl. vottorð. 10. gr. Barn má ekki taka'á berklav.
heimili, og ekki berklav. barn á heilbr. barnaheimili. 12. gr. Sjúkl. mega
ekki starfa að mjöltum eöa kúahirðingu, matsölu og matreiöslu á opin-
berum stöðum. 13. gr. Komi berklav. upp á barnaheimili, skal annað
hvort flytja sjúkl. eða börnin burtu, nema héraðsl. telji að „engin smit-
unarhætta geti staðið af sjúkl.“. Sé hlutaðeig. þetta nauðugt, skal þó ekki
beita valdi nema mikil hætta sé á að börnin smitist. 14. gr. Efnalitlir sjúkl.
fá ókeypis vist á heilsuhælum barna. Kostnað við vistun heilbrigðra
greiðir sýslan að nokkru, landssjóöur að nokkru. 16. gr. Styrkur til sjúkl.
skal ekki talinn fátækrastyrkur. — Nefndin gerir ráö fyrir, að meðlags-
kostn. sjúkl. sem lendir á ríkissjóði verði sem stendur 72 þús. kr., en 122
þús. er fram í sækir, að minsta kosti ekki meiri en 130—140 þús. All-
mikil aukastörf leggjast á héraðsl. með frv. þessu, en nefndin gerir ráð
fyrir, að þeim sje ljúft aö inna þau af hendi og svo ætti þaö að vera.
Frv. er í fylsta samræmi viö það almenná álit, að börnum sé mest hætlta
búin af sýkingu, en tvísýnar munu flestar ráöstafanir reynast meðan
grundvöllur allra heilbrigðismála vorra er svo lélegur, húsakynni af-
leit, þrifnaður misjafn etc. — Erfitt mun það og fyrir héraðsl., að sjá
um að gætt sé varúðar. Það vakna margar vafáspurningar viö lestur frv.
2. F r v. u m e i n k a s ö 1 u á 1 y' f j u m. Það er komið frá land-
lækni. „Frá 1. jan. 1922 má enginn nema landsstjórnin flytja hingað frá
útlöndum neina tegund af lyfjum, umbúöum og þeim hjúkrunargögnum,
er talin veröa í lyfsöluskránni". Verslunin selur að eins læknum og lyf-
sölum, svo læknar yröu þá ekki skyldir aö kaupa lyf sín hjá lyfsölum
Og fengju þau sennil. með sama verði.
Ástæður landlæknis fyrir frv. eru þessar: a) Trygging fyrir góðum
og óskemdum vörum, b) nægum birgðum, c) hæfilegu verði. d) Auöveld-
ara að semja sanngjarnan taxta. e) Betri innkaup. f) Ódýrari lyf. g)
Hagnaður fyrir ríkissjóð. Þá telur hann að lyfsölum verði lítill eða eng-
inn óhagur aö breytingunni.
Lyfsalafélag íslands sendir Alþingi langar athugasemdir við frv. þetta.
Er þar rakin löggjöf um lyfsölu hér aö fornu og nýju, og talið aö frv.
komi mjög i bága viö réttindi lyfsala, eigi þeir því fullan rétt til skaöa-
1)óta, ef frv. verður aö lögum, þar á meðal fyrir það, aö læknar séu ek'ki
skyldaðir til aÖ kaupa hjá lyfsölum. Þá telja þeir vafalaust, að lyfin veröi
dýrari með þessu lagi. Rekstrarkostnaö verslunarinnar á ári áætla þeir
(reksturskostnað, vexti, vátrygging) alls 107500 kr.
Allir sjá, að hér er um þýðingarmikið mál aö ræða. Þó frv. yrði að
lögum, má telja víst, að læknar skaðast ekki á því og' lyfin veröa ekki